Een stem op de SP is een stem op rechts!

Columns

De tijd van het verkiezingsbord is definitief voorbij. “Te huur” staat er op het enige bord dat bij mij in de buurt hangt, en ook verder wijst niets in het straatleven erop dat wij binnenkort naar de stembus gaan. Jammer vind ik dat, want ik hield van de mannen die in de vroege ochtend een verkiezingsbord op de brugleuning hesen.
Ik hield ook van de straten, waar de ramen volhingen met partijdrukwerk. Het gaf je enig inzicht in de politieke gezindheid van de buren. Mijn brievenbus spuwt ook al geen propagandamateriaal meer uit. Verkwisting van papier is slecht voor het milieu, zullen de campagneleiders wel beslist hebben.

Colijn maakte zich aan het volk bekend via de radio. Drees, Oud en Tilanus kreeg je alleen sprekend te zien in de Cineac, waar het Polygoon Journaal draaide. De omslag moet begonnen zijn bij Biesheuvel, die ineens naam maakte als “mooie Barend”. Daarna is het snel gegaan, en nu kiften de lijsttrekkers in grote debatten als stand-up comedians.

Daarbij speelt een eigenaardig verschijnsel. De ouwe Drees was al blij als hij er na vier jaar ploeteren twee zeteltjes bij kreeg. Hij wist nauwelijks wat de heffe des volks er in de tussentijd van vond en daar hoefde hij zich ook geen zorgen over te maken. Maar hoe vaker de lijsttrekkers zich op de televisie presenteren, hoe onzekerder het kiezersvolk wordt. Presentatoren plegen te zeggen dat zij de kijker willen “helpen” bij het bepalen van hun keus, maar het tegenovergestelde lijkt eerder het geval. Al dat gedebatteer brengt de kiezer alleen maar in verwarring. Je kunt dat waarnemen aan de PvdA, die in de polls is gejojood van 24 zetels naar 61 zetels en weer terug naar 32, een nooit eerder vertoonde fluctuatie.

Door al die peilingen is ook het idee van het strategisch stemmen gaan floreren. Het heeft iets onwaarachtigs, en misschien ook wel iets pervers, als je bij de belangrijkste verkiezingen van het land niet gewoon je eigen keus volgt, maar je laat leiden door allerlei speculatieve overwegingen. Zo hoor ik elke dag op de radio het spotje van de SP, waarin Jan Marijnissen oproept strategisch op de SP te stemmen, want dat heeft vier voordelen:

1.Daardoor maakt u de SP groot.
2.Daardoor houdt u de PvdA links.
3.Daardoor stuurt u de VVD naar huis.
4.Daardoor maakt u een volgende kabinet-Balkenende onmogelijk.

SP.jpg

Vier halen, één betalen, dat willen wij allemaal wel. Maar het zal duidelijk zijn dat deze agitprop nogal leugenachtig is. Ook bij een stem op de SP blijft een linkse meerderheid onwaarschijnlijk. Een stem op de SP betekent dan ook helemaal niet dat de VVD naar huis wordt gestuurd en het kabinet-Balkenende onmogelijk wordt gemaakt. Wat er daarentegen wél gebeurt, en dat blijkt ook uit de peilingen, is dat de SP vooral de PvdA leegzuigt.

Arme Wouter. Hij blijft op de televisie maar vriendelijk jijen en jouwen tegen Jan, maar ondertussen haalt Jan achter Wouters rug het hele huis leeg.

Wat dat strategisch stemmen betreft, kun je natuurlijk ook heel anders redeneren. Er komt geen linkse meerderheid, dat voorspel ik u. In andere combinaties zal de Christen-Unie nooit voor de SP stemmen, maar altijd de voorkeur geven aan het CDA, dat voorspel ik u ook. Daardoor zal de SP weer in de oppositie komen, maar intussen is de PvdA wel verzwakt. En hoe zwakker de PvdA, hoe minder links de coalitie die dan tot stand kan komen. Met andere woorden: een stem voor de SP is een stem voor een rechts kabinet! Er zijn nog veel meer redenen om niet op SP te stemmen, maar deze overweging lijkt mij al sterk genoeg om u te helpen bij het bepalen van uw keus.

Het Parool, 18 november 2006