The Max Pam Globe

Pas op, Wouter, doe het niet!

Columns

De verkiezingen stonden voor de deur, toen Bernard Hammelburg, Roel Schreinemachers en ik lijsttrekker Wouter Bos mochten interviewen voor BNR Nieuwsradio. Als vragensteller bereed ik al snel een van mijn stokpaardjes. Ik zei dat het kabinet-Kok I misschien wel het beste kabinet is geweest van na de oorlog.
Er heerste economische voorspoed, werkgevers en werknemers werkten samen en een aantal belangrijke onderwerpen van levensbeschouwelijke aard zijn in die tijd geregeld. Een regering zonder christenen is een toch verademing.

“Ja,”, zei Bernard Hammelburg, die ook steeds enthousiaster werd, “Nieuw Paars!”.

Wie schetst de verbazing van de interviewers, toen Wouter Bos het met hen eens bleek te zijn. Als het aan hem lag, zei Bos, had hij een duidelijke voorkeur voor een coalitie met PvdA, VVD en Groen Links. Dat kan inderdaad een coalitie zijn met een sociale signatuur en dan graag met Zalm op Financiën om aan de noodrem te trekken als die linkse jongens (en Femke) het te bont maken.

Zo’n voorkeur is nieuws”, zei Bernard Hammelburg nog, “mogen wij dat noteren?”.

Dat mocht van Wouter, al waren er natuurlijk mitsen en maren. Toch ging ik na afloop van het interview naar huis met de gedachte: “Weet je wat, ik ga iets geks doen. Ik ga Wouter Bos stemmen!”.

Maar een dag of wat later was er weer iets hijgerigs in de media. Op een website scheen Wouter Bos verklaard te hebben dat hij het liefst een coalitie zag met VVD en Groen Links. Maar helaas. Wouter was al op de televisie om uit te leggen dat het niet serieus was bedoeld. En grapje, vreemd dat de mensen dat niet begrepen?! Toen brak mijn klomp, en ik neem aan ook die van Bernard Hammelburg.

Wat in de verkiezingenstrijd vooral opviel, was de stuurloze en inconsistente opstelling van de PvdA. Dat was niet alleen te wijten aan Wouter Bos zelf, maar ook aan zijn raadgevers. Het jongmaatje Michiel van Hulten, tevens voorzitter, maakte als campagneleider een onnozele en amateuristische indruk naast die sluwe rotten van het CDA en de SP.

Zo heeft de PvdA zich te veel op sleeptouw laten nemen door de retoriek van de SP dat Nederland socialer moet. Nederland hoort allang bij de landen met de kleinste inkomensverschillen ter wereld en dat voortdurende gehamer op de armoede in Nederland heeft iets pervers. Het probleem met de voedselbanken is met vijftien miljoen euro opgelost, maar zal dan vanzelf weer ontstaan. Als je morgen iedereen even veel geld geeft, zet de een het op de bank en de ander verdrinkt het in de kroeg, zodat een dag later bij een kleine groep al weer armoede heerst. Daar doet zelfs een regering met Fidel Castro, Hugo Chavez en Jan Marijnissen op Sociale Zaken niets aan. Er zijn altijd mensen die buiten de boot vallen, en die moeten ook geholpen worden, maar het is kwaadaardig om Nederland af te schilderen als een asociaal land.

Dàt had Wouter moeten zeggen.