The Max Pam Globe
- Sinds 1998
- 25-04-2024
- @maxpam1 volgen © Max Pam
Bram, mediaman van de week
Columns
De mediaman van de week was ongetwijfeld mr. Bram Moszkowicz, strafpleiter te Amsterdam en miskend verdediger van de crimineel Willem Holleeder, die geen crimineel genoemd mag worden zo lang de rechter hem niet heeft veroordeeld. Intussen zit Willem Holleeder, die dus geen crimineel genoemd mag worden, achter zéér dikke tralies, …
alwaar hij onlangs afscheid nam van zijn verdediger – een even emotionele als duistere gebeurtenis, die in schril contrast staat met de opfleurende straten in Amsterdam-Zuid, waar momenteel opvallend weinig liquidaties worden uitgevoerd.
In alle media is Bram Moszkowicz deze week te horen, te zien en te lezen geweest. Je kwam hem tegen op persconferenties, in nieuwsuitzendingen, actualiteitenrubrieken en talkshows, en verder in kranten, tijdschriften en roddelbladen. Je kon het zo gek niet verzinnen of zijn geagiteerde maar toch verongelijkte stem kondigde zich van verre al aan.
Mr. Abraham M. Moszkowicz is boos. Boos op Jort Kelder die hem “maffiamaatje” noemde en ook nog iets aankaartte over een koffer met zwart geld. Daarom was de strafpleiter nu eens voor zichzelf naar de rechter gestapt, wat hij achteraf bezien natuurlijk nooit had moeten doen, want in dit rechteloze land ging hij erin met boter en suiker.
U begrijpt dat het verlies van mr. Bram Moszkowicz voor diezelfde mr. Bram Moszkowicz een gruwelijke aantasting van rechtsstaat betekende!
Intussen heb ik het vonnis in de zaak van Moszkowicz versus Kelder gelezen.
Ik ben natuurlijk geen jurist, maar mij lijkt het een uitstekend vonnis. De strekking ervan is helder en er staat volgens mij geen onredelijk woord in. Het is dat ik geen koffer met zwart geld bezit, maar anders zou ik die koffer ter plekke opeten als mocht blijken dat er in hoger beroep een heel ander vonnis uitrolt. Jort Kelder, die graag hoofdredacteur van deze krant wil worden – wat God of Holleeder moge verhoeden – heeft in deze zaak volledig gelijk.
Zo zegt de rechter dat de term “maffiammaatje” inderdaad niet door de beugel zou kunnen als contacten tussen Moszkowicz en Willem Endstra puur zakelijk waren geweest. Dat was echter niet het geval, waarbij de rechter wijst “op het feit dat Moszkowicz op uitnodiging van Endstra in Monaco een liefdadigheidsdiner bijwoonde, waarbij hij één tafel heeft gezeten met onder anderen Sam Klepper en John Mieremet”.
Ja inderdaad, allemaal dood.
De rechter vervolgt: “Ook het feit dat de echtgenote van Moszkowicz gedurende één jaar heeft gewoond in een woning van Endstra, alsmede dat Moszkowicz niet heeft betwist dat deze gratis was, wijst op meer dan een zakelijk contact”.
Zo staat er nog meer onzakelijks in het vonnis, bijvoorbeeld dat die gezellige scooter waarop Holleeder rondtoerde eerder eigendom was van mevrouw Moszkowicz. En dan heb ik het nog niet eens over de verklaring van mevrouw Friedlander, die er getuige van was hoe “Moszkowicz en Holleeder in een hotel in Zuid-Frankrijk op vriendschappelijke wijze, in gezelschap van de kinderen, met elkaar omgingen”.
Op die manier gaat het nog een tijdje door. Als ik dat lees, denk ik: jammer dat Freddy Heineken niet meer leeft. Wat zou die nu genoten hebben! Schadenfreude, maar gegunde Schadenfreude.
Dat Moszkowicz op zijn beurt Jort Kelder “een blaataap” en “een geborneerde journalist” heeft genoemd, helpt natuurlijk ook niet mee als jezelf de beledigde partij wilt spelen.
Je begint je zo langzamerhand wel af te vragen hoe zo’n Moszkowicz zichzelf ziet. Hoe vaak heeft hij niet in RTL Boulevard zitten meegrijnzen als daar met de relnichterige knipoog van Albert Verlinde weer een roddel over een of ander soapsterretje werd verteld. Nu hijzelf tot een vermaaksobject is uitgegroeid, blijkt ineens het huis te klein.
Ga fietsen, Bram. Of neem voor mijn part de scooter.
Het Parool, 24 februari 2007