Informatie maakt een mens dom

Columns

Het stond laatst echt in de Volkskrant: “Bellen en e-mailen maakt een mens dom”. Glenn Wilson van de universiteit van Londen schijnt het onderzocht te hebben en hij kwam tot de conclusie dat “het IQ van iemand die vaak wordt gestoord nog sterker afneemt dan dat van iemand die geregeld stoned is”.

Een mooie uitkomst, die leidt tot mijn conclusie dat een jointje roken in een coffeeshop, terwijl je aan het bellen en e-mailen bent wel de allerdomste bezigheid ter wereld moet zijn.

Mij kost het geen moeite om me voor te stellen dat voortdurend bellen en e-mailen een mens in een staat van algemene sufheid brengt. Het is een verslaving, en geen enkele verslaving leidt tot een heldere kijk op de werkelijkheid. Bijna dagelijks kom ik mensen tegen, bij wie om de haverklap de mobiele telefoon afgaat. Vaak ook nog met een rare pingel. Met die mensen is geen gesprek te voeren. Zij zijn voortdurend afgeleid, moeten aan alles en nog wat herinnerd worden en lijken met hun hoofd nergens bij te zijn.

Infostress schijnt dat te heten. Je krijgt in een korte tijd zo veel informatie dat niets meer beklijft. Ik ken iemand die daarom in woede zijn telefoon in de gracht heeft gegooid.

Zelf heb ik de neiging om voortdurend mijn e-mail te checken. Dat schijnt ook een nadelige invloed uit te oefenen op de geestelijke gesteldheid. Volgens weer een ander onderzoek worden Amerikaanse werknemers gemiddeld elf keer per uur gestoord door telefoon of e-mail, wat een jaarlijkse kostenpost van 588 miljard dollar schijnt op te leveren. Dat is zo veel dat je er weer om moet lachen. Als de Amerikanen één keer minder per uur gestoord zouden worden, zou de NASA van dat uitgespaarde geld gemakkelijk tien bemande vluchten naar de maan kunnen betalen. Een beter Amerikaans zorgstelsel zou daarmee in één klap gefinancierd zijn.

Uiteraard zijn ook ambtenaren zeer kwetsbaar voor infostress. Volgens Ad van Heijst, directeur van VHIC, een adviesbureau voor informatiemanagement, krijgt een ambtenaar van wie de mailbox altijd openstaat voor hij (of zij) het weet 75 mailtjes per dag. Als hij die allemaal gaat lezen, blijft er nog maar weinig tijd over voor het eigenlijke werk.

Ambtenaren die veel worden gestoord, ontwikkelen een neiging tot vergeetachtigheid. Ineens weten zij niet meer of zij inderdaad papier in de printer hebben gedaan, zoals zij van plan waren toen er net werd gebeld. En verdomd: wie is er morgen ook al weer jarig? Geen idee. De volgende dag blijkt het je eigen vrouw (of man) te zijn, die niet alleen erg boos is, maar die zich ook ongerust maakt over mogelijke Alzheimer.

Iedereen die een beetje de moderne tijd bijhoudt, begrijpt dat hier een gat in de markt ligt, en ja hoor, infomanagers verdringen zich al rond het werkende deel der natie om timemanagementtrainingen te geven

Timemanagementtraingen, een heerlijk woord voor het Nationale Dictee.

Anne-Lies van Overbeek.jpg

Anne-Lies van Overbeek van Get Organized Company is er al mee bezig. Ze observeert ter plekke en geeft allerhande tips, die uzelf nooit had kunnen bedenken. Zoals: zet eens een uurtje u mailbox uit, of doe hetzelfde met je mobiele telefoon. Ook adviseert ze om nooit en aan niemand het nummer van je mobiele telefoon te geven. De vraag doemt dan wel op waarom je eigenlijk zo’n mobiele telefoon bezit.

Inmiddels dient zich al weer een nieuwe techniek aan, die ongetwijfeld weer tot nieuwe psychische problemen op de werkvloer zal leiden: televisie kijken via je blackberry. Soaps zullen heel populair worden. Het eindigt ermee dat ambtenaren tijdens hun werk verslaafd raken aan het kijken naar zo’n serie als Yes Minister.

Binnenlands Bestuur, 25 januari 2007