De totale liefde

Invallen

In leeftijd waren wij even oud, zij het in omgekeerde volgorde: 35 en 53. De eerste blik zei alles. Twee dagen later spraken wij het verlangen uit naar kind en nog geen maand later begrepen wij dat dit verlangen over negen maanden werkelijkheid zou worden.

Wil je de totale liefde?

Ja!!!

Trouwen is de banale verwezenlijking van wat niet in woorden kan worden uitgedrukt. Het is een zoenoffer, dat de twee geliefden brengen aan de staat. En nu mag u de bruid kussen.
Trouwen maakt verstandig van wat in diepste wezen adembenemend onverstandig is. Je zou het eigenlijk in het geheim moeten doen, maar helaas wil je omgeving daar niets van weten.

Het eerste echte probleem waar wij voor stonden was de ambtenaar van de burgerlijke stand. Er is geen droeviger figuur denkbaar dan de ambtenaar van de burgerlijke stand, die mensen in de echt moet verbinden die hij nauwelijks kent. Van tevoren krijgt hij (of zij) nog even wat bijzonderheden over het paar in het oor gefluisterd, maar voor de rest blijft het bij wat platitudes over geluk, trouw en huwelijk. Je begrijpt gewoon niet dat al die ambtenaren dat zonder wroeging uitvoeren. Eigenlijk zouden de ambtenaren van de burgerlijke stand niet alleen gewetensbezwaren moeten hebben tegen het trouwen van homo’s, joden en zigeuners, maar tegen het voltrekken van elk voorgenomen huwelijk.

U ziet het: aan het eind worden homo’s, joden en zigeuners altijd weer voorgetrokken!

Gelukkig is er tegenwoordig de mogelijkheid om zelf de trouwambtenaar aan te wijzen, met dien verstande dat die iemand bij de gemeente moet werken of anderszins betrokken moet zijn bij het gemeentelijk bestuur. Maar kenden wij zo iemand?

Ik kende Roel van Duijn. Hij zat in de Amsterdamse gemeenteraad en later in een van de stadsdeelraden. Roel is wat ouder dan ik, maar ik kende hem al uit de provotijd. ’s Nachts liepen wij discussierend over straat en belden aan bij meisjes. Als hij ging actie voeren, sloeg ik af en zwaaide hem na. Als hij klaar was met actie voeren, belde hij aan om te schaken. Toen hij wethouder werd, nam hij geen dienstauto, maar een fiets met tien versnellingen. Die zette hij voor mijn deur tegen wil en dank op slot, want je wist maar nooit. Een beetje wantrouwen kon soms geen kwaad, moest hij toegeven. Roel is een van de weinigen mensen die altijd de waarheid spreekt, eenvoudig omdat de mogelijkheid van liegen niet eens bij hem opkomt. Die eigenschap ben ik verder alleen bij Karel van het Reve tegengekomen.

trouwerij.jpg

Mijn aanstaande kon zich volledig vinden in mijn voorstel.

Roel kwam als de ware anarcho-liberaal: in een antracietgrijs pak met vest en horlogeketting. In zijn toespraak zei hij dat mijn toekomstige vrouw “het cynisme –dat je ook altijd had – heeft ontwapend”. En ook zei hij: “Je veranderde in een andere jongen en toch vooral in jezelf”.

Ik pinkte een traan en zij pinkte een traan, en daarna zei ik “ja”.

En zij zei: “Ja”.

Daarna liepen wij naar huis – het was niet ver – waar Nello Mirando en zijn orkest ons ontvingen met opzwepende zigeunermuziek. Mijn getuige hield een redevoering die begon met de zin: “Er zijn graven waar men beter in kan liggen dan op kan spugen”. Echt iets voor mijn getuige. De getuige van de bruid sprak waarschuwende woorden aan de bruidegom, die moest beseffen dat hij goud in handen had. En daarna begon het feest, en pas uren later vertrokken de gasten murmelend op handen en voeten, zelfs de drievingerige violist die toch wel wat gewend is.

En toen begon het leven.

Eerst stierf de vader van de bruid. Toen kwam er een kind. Vervolgens kreeg de bruidegom een hersenbloeding. Daarna werd de bruidegom ontslagen. Algeheel faillissement dreigde. De ene getuige verloor een grote liefde en weer wat later werd de andere getuige op straat doodgeschoten en de keel doorgesneden. Zeven jaar getrouwd and never a dull moment. Dus vroeg ik onlangs: “Wil je nog steeds de totale liefde?”.

En ze antwoordde: “Ja!!!”.

De ambtenaar van de burgerlijke stand is inmiddels gescheiden en weer hertrouwd.

de Volkskrant Magazine, 28 april 2007