Marianne Thieme en de bioregulator

Columns

Het gebruik van bekende Nederlanders voor reclamedoeleinden of politieke campagnes is lucratief, maar er zit ook gevaarlijke kant aan. Mooi is het voorbeeld van Nico Haak, zanger van de Paniekzaaiers, die het onvergetelijk nummer Foxie foxtrot de hitparade opstootte. In 1986 werd Nico Haak aangezocht om reclame te maken voor de bioregulator, een armband die een rustgevende invloed heeft en ook nog eens nieuwe energie zou geven.
“Wonderen bestaan niet, maar de bioregulator werkt”, riep Haak bij de introductie, “ik doe hem nooit meer af!”.

Nico Haak.jpg

Of Nico Haak, behalve zijn elastieken benen ook de armband mee het graf in heeft genomen, is mij niet bekend. Wel weet ik dat de zanger, kort nadat hij het wondermiddel had aangeprezen, dood neerviel. En ook weet ik dat de verkoop van de bioregulator pas weer op gang kwam, toen Nico Haak vergeten was.

bioregulator.jpg

Wie de naam leent van een beroemdheid, loopt altijd een risico. Zo maakte de Amerikaanse kinderkomiek Peewee Herman reclame voor pindakaas, tot hij in een pornobioscoopje werd betrapt, waar hij zich zat af te trekken. En nog onlangs stond de firma Nike in zijn hemd, toen bleek dat contractant Pieter Hoogenband in het geniep rondwom in de zwembroek van een ander merk, omdat het daarmee sneller zou gaan. Zelfs als Pieter tonnen terugbetaalt, blijft de suggestie hangen dat je in een zwembroek van Nike achteraan finisht.

En dan nu de Partij voor de Dieren.

Laat ik eerst ik verklaren dat ikzelf 1 (één keer) op die partij heb gestemd, om een stelling te nemen tegen de bioindustrie en de immorele praktijken die daar uit voortvloeien. Al de tweede keer ben ik afgehaakt, omdat ik Mohammed Benzakour als duwer op de lijst zag staan. Die Benzakour is niet alleen een plagiateur en een antisemiet, maar hij verklaarde ook nog eens op de televisie dat hij er geen bezwaar tegen had dat dieren halal, dat wil zeggen zonder verdoving, worden geslacht. Wat je dan als lijstduwer te bij de PvD te zoeken hebt, is mij een raadsel.

Marianne Thieme.jpg

Maar sinds bekend is geworden dat Marianne Thieme, voorzitter van de PvD, er een reeks van idiote denkbeelden op nahoudt, rest helemaal het gevoel: weg wezen. De zaak, die is aangekaart door Maarten ’t Hart en die inmiddels door de andere lijstduwer Rudy Kousbroek is overgenomen, zal er toe leiden dat er van de Partij van de Dieren helemaal niets overblijft. Eerst zal het afgelopen zijn met die door Kees van Kooten ingesproken radiospotjes, en dan komt bij de volgende gelegenheid de grote val naar nulkommanul zetels – dat voorspel ik u als ervaringsdeskundige op het terrein van de media. Er is geen redden meer aan.

Marianne Thieme blijkt onlangs lid te zijn geworden van de zevendagsadventisten, een kerkgenootschap waarvan de leden aanvankelijk meenden dat Jezus op 22 oktober 1844 op aarde terug zou keren, een datum die begrijpelijkerwijs sindsdien maar steeds wordt opgeschoven.

Schakers weten al lang welke invloed die kerk heeft op het intellect. Bobby Fischer werd lid van een groep zevendaagseadventisten in Pasedena, en daarna is er geen zinnig woord meer uit zijn mond gekomen. Wel veel antisemitisch gescheld.

Zo ver is het nog niet met Marianne, maar zij gelooft wel in Adam en Eva als historische figuren, in de appel en de slang, en ook nog in de zondeval. Met de evolutietheorie heeft zij maar weinig op. Kortom, iemand die in het publieke domein de belangen van dieren moet behartigen, blijkt er de meest kinderlijke ideëen op na te houden als het gaat om de vraag hoe dat dierenrijk eigenlijk tot stand is gekomen. Je moet dat vergelijken met een kinderpsychiater die zelf nog in Sinterklaas gelooft, maar dan nog gekker.

Het belang van dieren is een nobel belang en het blijft verbazingwekkend hoe weinig tijd mensen nodig hebben om daar toch weer onzin van te maken. Als Jezus ooit terugkeert, zou hij er goed aandoen de gedaante van een varken aan te nemen. Het knorren van deze dieren is tenminste rationeler dan dat van Marianne Thieme.

Het Parool, 14 april 2007