Cohen en sura 5,51

Invallen

Job Cohen is een burgemeester die altijd hele belangrijke dingen aan zijn hoofd heeft, zoals het bij elkaar houden van de boel. Daarom schieten sommige minder belangrijke dingen er wel eens bij in, zoals het schoon houden van de boel.

burgemeester.jpg

Het Valeriusplein bij mij om de hoek bijvoorbeeld is zo smerig dat ik rustig mijn hond kan laten poepen bovenop het vuil dat er toch al ligt. Maar met zulke dingen moet je een burgemeester niet lastig vallen.

Laatst las ik in deze krant dat de burgemeester een droom heeft. Zijn droom is geen schoon Valeriusplein, maar een multiculturele stad. In 2002 hield de burgemeester een lezing, de Cleveringa-lezing, waarin hij voorstelde de integratie van minderheden via religie en kerken te laten verlopen, om zo de komst van de totale multiculturele stad te bevorderen.

Moskee.jpg

Soms voegt de burgemeester de daad bij het woord. Dan gaat hij naar een groep gelovigen en zegt: “Mijn naam is Cohen. Door wie is dat geld verduisterd, waarmee julle die kerk wilden bouwen? Kan ik misschien bemiddelen?”.

De gelovigen moppelen dan wat en weten het ook niet. De wethouder die een op niets gebaseerde lening gaf, is allang weg – met een groot feest. En de burgemeester die de lening goedkeurde, is dezelfde burgemeester die nu graag wil bemiddelen. Intussen moppelen de gelovigen nog steeds.

Maar als de burgemeester weer weg is, tikken ze op het voorhoofd, slaan hun Heilige Boek open en lezen dat joden eigenlijk apen en zwijnen zijn.

Ik heb ook een droom, een heel ouderwetse sociaaldemocratische droom. Mijn droom gaat uit van het idee dat er geen christelijke, joodse of moslim kinderen bestaan, maar alleen kinderen met christelijke, joodse of moslim ouders. Mijn droom gaat uit van het idee dat het kinderen het universele recht hebben om ook even niet te worden geindoctrineerd door religie of ideologie. In mijn droom verloopt integratie niet via kerken en moskeëen, maar via het openbaar onderwijs. In mijn droom worden christelijke, joodse en moslim scholen afgeschaft en het budget voor opbare scholen verhonderdvoudigd.

Maar in Nederland, en zeker niet in Amsterdam, zal niets worden met mijn droom. Daarom ben ik al blij met een schoon Valeriusplein.

Het Parool, 16 juni 2007