Alleen Geert Wilders haalt Geert Wilders onderuit

Columns

Steeds wanhopiger wordt het gevecht om Geert Wilders tegen te houden. Beleefd doen, hard aanvallen, negeren – niets lijkt te helpen. Wilders stijgt ondanks alles in de peilingen. Ontdaan van alle morele implicaties blijft het een fascinerend gezicht hoe de democratie worstelt met een fenomeen dat men het liefst zo snel mogelijk kwijt wil.

Wat ik zie in Wilders is een man die wraak wil nemen voor het feit dat hij onder constante bedreiging leeft. In feite is zijn leven verwoest en ik zie ook niet hoe dat de komende jaren nog goed kan komen. Voortdurend bodyguards om je heen, nachten slapen in ongezellige vertrekken, daar radicaliseert een mens van. Wilders praat als iemand die het eigenlijk niets meer schelen kan. Hij zal ze wel eens even hard de waarheid zeggen, zoals de omstandigheden hem elke morgen bij het wakker worden op harde wijze de waarheid vertellen. Nooit meer vrij op een terrasje zitten of naar de bioscoop gaan.

Ein Sterbende darf alles Fressen”, heeft de schaker Tarrasch eens gezegd. En dat geldt ook voor Wilders, de man die het niets meer schelen kan. Zo kan het hem ook niets schelen of hij in talkshow zit. Daarin is hij uniek. Hij spot met alle mediawetten en hij heeft er nog baat bij ook. Bij Pauw & Witteman zie je hem niet en ook voor Nova of Buitenhof haalt hij zijn neus op.

Ik hoorde iemand, een journalist nota bene, ervoor pleiten om de beeltenis van Wilders uit het Journaal te houden. Het zal niet helpen. Integendeel, weer twee zetels erbij. Wilders heeft lak aan de gevestigde orde, want de gevestigde orde vertelt hem dat hij zich moet schikken in zijn lot en dat het verstandiger is gelaten alle beveiligingsmaatregelen te ondergaan.

Geert Wilders.jpg

Wilders’ grommen is een grommen tegen de angst, maar het is wel een reële angst, waar u en ik nooit mee te maken zullen hebben. Die angst maakt hem oorlogzuchtig, ordinair en onredelijk. En onaantastbaar.

Dat hij niet in “linkse” talkshows gaat zitten, lijkt mij heel verstandig. Waarom zou hij? Hij zal er alleen maar met vijandigheid worden bejegend. Bovendien zegeviert hij als de onzichtbare, zeker wanneer een minister bij Pauw & Witteman komt uithuilen over al het onrecht dat haar door Wilders is aangedaan. Kan een minister haar eigen boontjes niet doppen? Een beetje klagen achter iemands rug, daar win je geen stemmen mee. Onzichtbaarheid maakt geheimzinnig en kan ook een enorme aantrekkingskracht hebben. Stalin en Hitler traden slechts heel zelden op in het openbaar en dan nog alleen als alles van tevoren zorgvuldig was geregisseerd.

Wat ook een grote rol speelt, is de povere kwaliteit van zijn tegenstanders. Juist omdat hij niets te verliezen heeft, omdat het hem niets kan schelen, is Wilders ze allemaal de baas. Vergeleken bij zijn eloquente demagogie verschrompelen de anderen in het debat. Geroffel als onmachtig tegenwapen. Daarbij helpt een premier, die voortdurend op zijn ponteneur staat en die bij alles roept dat hij trots is op wat hij heeft bereikt, ook niet echt. Droevig kan ik evenzeer worden van Jacques Tichelaar. Zijn kromme zinnen zijn met geen hijskraan overeind te trekken en dan heb ik het nog niet eens over zijn platte tongval, die wel erg moedwillig aandoet. Jan Marijnissen oogde versleten, en in de confrontaties met Wilders wisten alleen Mark Rutte en Femke Halsema overeind te blijven.

De enige die Wilders onderuit kan halen, is Wilders zelf. De tijd spreekt natuurlijk niet in zijn voordeel, want de bedreigingen blijven nog een leven lang. Hoe hij zichzelf onderuit gaat halen, weet ik nog niet, maar wat ik wel weet is dat het altijd anders loopt dan je denkt.

Het Parool, 22 september 2007