Bimbo’s & boerka’s

Columns

In het programma Bimbo’s & boerka’s, dat afgelopen donderdag werd uitgezonden, toonde Jeroen Pauw zich moeiteloos kampioen gespreksleider. Het was namelijk beslist geen sinecure om de botsing tussen al die multiculturele freaks, die elkaar inwendig zaten te haten, in goede banen te leiden. Maar Pauw zat erbij als een groepstherapeut die besloten had zijn patiënten hun gang te laten gaan, en daar eens flink van te genieten.

Het was werkelijk een geweldige uitzending! Hulde aan de redactie die al deze mensen bij elkaar heeft gekregen. Als je bedenkt dat Antoine Bodar werd omschreven als iemand die altijd zulke wijze dingen zegt, kun je nagaan hoe het gesteld was met het inzicht van de overige aanwezigen. Je zou willen dat Bimbo’s & boerka’s in het Big Brother-huis was voortgezet. Hoewel, misschien bestaat dat Big Brother-huis al en heet het gewoon Nederland.

Het was ook een vondst om Pauw te laten assisteren door de drie zusjes van Halal. Tot dusver was er uit de monden van die zusjes nooit één verstandig woord gekomen. Verder dan de mantra “Ja, het is mijn geloof” kwam het doorgaans niet. Maar voor het eerst zag je bij deze beroepsmoslima de wankelmoedigheid door hun geüniformeerde hoeddoekjes heenschijnen. Zij zijn aangeraakt door het genoegen midden in de belangstelling te staan. De roem. Stapje voor stapje komen ze in deze wereld terecht. Zo hadden ze in de studio een confrontatie met Hans Teeuwen, die bij de onthulling van het beeld van Theo van Gogh, nog had gezongen dat hij zich graag had laten pijpen door de meisjes van Halal.

Zusjes van Halal.jpg

Waarom heeft u ons beledigd, meneer Teeuwen?”, voegen ze aan de cabaretier, maar het klonk erg timide.

Ze wilden eigenlijk liever bij hem op schoot kruipen, en als slotvraag hadden ze bedacht: “Wanneer komt u nieuwe voorstelling, meneer Teeuwen?”.

Ik denk dat ze straks op de eerste rij zitten. Heus, het komt helemaal goed met die Halal-zusjes. Ik voorspel voorhuwelijkse gemeenschap, trouwen met een Hollandse boy en over tien jaar een scheiding, zoals bij alle normale mensen.

Of het goed komt met imam Suhayb Salam en zijn gehersenspoelde vrouw, daarover heb ik zo mijn twijfels. Die man is in staat om bij de woorden Auschwitz of Dachau te zeggen: “Het gaat niet om de joden, het gaat om het geweld!”. Maar voor mij was die Surinaamse mevrouw van Christen-Unie het absolute hoogtepunt. In al haar macaberheid vertegenwoordigde zij de Rechtvaardige Mens, die van Inquisitie tot Brandstapel en Twin Towers zo veel zegeningen heeft gebracht. Het begon ermee dat zij een van haar gesprekspartners bij de politie wilde aangeven – die zat natuurlijk weer te slapen, in plaats van de studio binnen te rukken – en het eindigde ermee dat zij onder de verwijzing naar Romeinen, vers zo veel, homoseksualiteit uitriep tot een zonde. Maar homoseksuelen in elkaar slaan mag natuurlijk niet, dank u wel mevrouw. Jeroen Pauw was natuurlijk weer te fatsoenlijk om die mevrouw bij de politie aan te geven.

God, ontferm u over die arme sociaaldemocraten die in het huidige kabinet moeten samenwerken met die idioten van de Christen-Unie. Ze weten niet wat ze doen, enzovoort.

Jeroen Pauw hoorde het allemaal aan, lazy maar alert. Ik miste zijn cowboyschoenen. Eerder deze week kwam Pauw in het nieuws door zijn EO-collega’s Andries Knevel en Tijs van den Brink af te serveren. Over hen zei Pauw: “Twee gereformeerde mannetjes die hel en verdoemenis preken over Playboy, maar wel met Playboy-vrouwen als hun versie van een vaas bloemen aan tafel zitten”. Toen de EO in 1967 werd opgericht vonden de founding fathers homoseksualiteit ook een zonde, hetgeen ze in hun eerste programma’s lieten weten. Jarenlang heeft Andries Knevel erover gedaan om de EO salonfähig te krijgen, en dan slaat zo’n opmerking van Jeroen Pauw je natuurlijk in het gezicht.

Het Parool, 31 augustus 2007