The Max Pam Globe » Een Rouvout tussen de leeuwen

Een Rouvout tussen de leeuwen

Buitenhof

André Rouvoet – onze minister van Jeugd en Gezin – wil niet naar Buitenhof komen, omdat hij de voorgeschreven zondagsrust wenst te eerbiedigen. Dat zijn twee vliegen in één klap: de minister betoont zichzelf niet alleen een principieel mens, hij omzeilt daarmee ook lastige vragen.

Toch liet Rouvoet zich een paar zondagen geleden door zijn christelijke chauffeur Ed naar Drachten rijden, waar bij de plaatselijke Bethel-gemeente een zogenaamde “mannenspecial” plaats vond, hetgeen onder meer betekende dat de minister ten overstaan van achthonderd mannenbroeders een optreden weggaf.

Bij die gelegenheid zei de minister dat hij zich graag wil spiegelen aan de bijbelse figuur Daniël, die ook in een volstrekt seculiere omgeving de ongelovige machthebbers moest dienen. Maar blijf je trouw aan God dan sleept God je er wel doorheen, aldus Rouvoet.

U kent natuurlijk allemaal het verhaal van Daniël in de leeuwenkuil. Daniël werd daarin geworpen, omdat hij zijn eigen God aanbad en niet die van koning Darius. Gelukkig herkenden de leeuwen de ware gelovige en vraten zij Daniël niet op. Een mooi verhaal, maar kent u ook het vervolg?

De volgende morgen werd Daniël ongedeerd uit de leeuwenkuil gehaald.

“Mijn God heeft zijn engel gezonden en de muil der leeuwen toegesloten”, zei hij tegen de koning.
De tegenstanders van Daniël beweerden echter dat de leeuwen Daniël niet hadden opgepeuzeld, omdat zij geen honger hadden. Om de proef op te som te nemen liet Darius de tegenstanders van Daniël oppakken. En die liet hij – plus al hun vrouwen en kinderen, naar het schijnt 244 in getal – in de kuil werpen.

En zij werden allen aan stukken gescheurd.

Het bewijs was geleverd: de God van Daniël bestond.

Graag wil ik, gemeente, op deze zondagmorgen even stil staan bij het lot van die schuldeloze vrouwen en kinderen die destijds in de leeuwenkuil zijn gekieperd om het gelijk van Daniël aan te tonen. Zelfs hun beenderen werden vermorzeld, staat er geschreven. Massamoord noem je zoiets tegenwoordig, en de vraag wat die vrouwen en kinderen eigenlijk hebben misdaan zou ik op deze morgen graag aan onze minister van Jeugd en Gezin willen meegeven – tenminste, als hij kijkt.
Nederlandse christenen leven, net als Daniël, in een seculiere wereld. Zo bracht dezelfde minister Rouvoet deze week nog een bezoekje aan het Montaigne Lyceum in Den Haag. De filosoof Michel de Montaigne was niet alleen een van de grootste cynici uit de Westerse geschiedenis, maar ook een enorme drinkebroer en levensgenieter.

En uitgerekend op dat Montaigne Lyceum trok de minister ten strijde tegen drankmisbruik en hield hij de leerlingen voor dat alcohol slecht is voor het voorste gedeelte van de hersenen. Dat is ontegenzeggelijk waar, maar ik stelde mij voor dat Jezus op het Laatste Avondmaal de wijn wil inschenken en dat net op dat moment André Rouvoet binnen komt hollen en roept: “Heere, niet doen! Dat is slecht voor de frontaalkwab!”.

“De mens is een malloot, hij zou nog geen vlo in elkaar kunnen zetten, maar hij schept zich goden bij de vleet”, heeft Montaigne eens gezegd. Om tot die conclusie te komen had Montaigne geen verblijf in de leeuwenkuil nodig.

Buitenhof, 11 november 2007