Wij weten het, maar hoe kom je ergens achter?

Columns

Volgens een deze week verschenen rapport van de Nederlandse Nieuwsmonitor hebben de media een aanklagende en veroordelende rol gespeeld in de Mabelgate-affaire. Mabel Wisse Smit, de latere echtgenote van prins Johan Friso, zou een verhouding hebben gehad met crimineel Klaas Bruinsma. Ze zou daarover hebben gelogen, met als gevolg: geen toestemmingswet.
De affaire groeide volgens de Nieuwsmonitor uit tot “een hype”, toen misdaadverslaggever Peter R. de Vries de lijfwacht van Bruinsma bezocht. Deze Charlie da Silva bevestigde grijnzend, en met het geweer over de schouder, dat Mabel het liefje van Bruinsma was geweest.

Charlie.jpg

Wat me opviel is dat de media de kritiek gelaten hebben geaccepteerd, terwijl er op dat rapport – zie www.nieuwsmonitor.net – wel het een en ander is af te dingen. Zo staat al meteen in de eerste alinea dat “het niet de bedoeling was om te achterhalen wat zich werkelijk heeft afgespeeld tussen Mabel Wisse Smit en Klaas Bruinsma”. Het doel was slechts om meer inzicht te verwerven in de rol van de media.

Maar kun je de rol van de media goed inschatten als je niet nagaat wat er echt is gebeurd?

Waar het rapport ook aan voorbij gaat, is de notie dat de media moeten opereren in een monarchie. Hoe je het went of keert: de monarchie is in essentie geen democratische instelling, die prijs stelt op grote openheid. Niets is moeilijker dan informatie los te krijgen over het Koninklijk Huis. Altijd staan er wel voorlichters en andere lakeien klaar om de zaak af te dekken. Koninklijke archieven gaan slechts open voor enkelen. Het is de monarchie die de roddelbladen creëert, en niet andersom. Had Mabel zich niet koninklijk ingetrouwd, dan was er ook nooit een hype ontstaan.

Hoe kom je ergens achter als het om het koningshuis gaat?

Neem de affaire van het Haags Gemeente Museum, waarvan directeur Wim van Krimpen het besluit heeft genomen om de gewraakte foto’s van de Iranese kunstenares Sooreh Hera niet exposeren. Aanvankelijk nam Van Krimpen een stoere houding in, maar na 30 november maakte hij ineens een draai en vond hij de foto’s – die hij zelf had aangekocht – beledigend voor moslims. Waarom? Van diverse kanten ben ik erop gewezen dat een paar dagen later, op 4 december om precies te zijn, prinses Maxima en de Belgische prinses Mathilde, een bezoek zouden brengen aan het Haags Gemeente Museum. Zou het kunnen dat er een seintje is geweest, waarin werd meegedeeld dat gedoe met protesterende moslims op een verkeerd moment zou komen? Ik weet tenminste van één journalist die deze vraag aan Van Krimpen ging stellen, maar het interview werd afgezegd.

De tentoonstelling, zonder het werk van Sooreh Hera, werd trouwens geopend door burgemeester Deetman. Volgens De Pers heeft hij gezegd: “Laten wij niet vergeten hoe genocide ontstaat. Die ontstaat niet plotseling. Het is een proces”. Hij veroordeelde daarmee niet de bange directeur, maar de kunstenares die “honderdduizenden Nederlanders in het diepst hun ziel had willen kwetsen”. Mensen liepen weg toen hij het zei en persoonlijk vind ik het onbeschaamd de jodenvernietiging te gebruiken om recht te praten wat zeer krom is. Deetman betoont zich daarmee de patjepeeër van het jaar.

Was Deetman de man van seintje? We weten dat Donner en Hirsch Ballin allebei graag op Justitie wilden, maar dat Donner met Sociale Zaken genoegen nam, als hij Tjeenk Willink mag opvolgen bij de Raad van State. We weten dat Willem-Alexander liever Donner niet wil, omdat hij die te intelligent vindt. We weten ook dat de kroonprins de voorkeur geeft aan de volgzame Deetman. We weten dat Deetman zijn baan als burgemeester heeft opgezegd om zich warm te lopen voor de Raad van State.

Wij weten dat allemaal, maar hoe komen wij er achter?

Het Parool, 22 december 2007