Trouw en Doekle’s oproep

Columns

Een oud-redacteur van het dagblad Trouw vertelde mij onlangs het volgende. Toen Pim Fortuyn in 2002 werd vermoord, moest er natuurlijk ook in Trouw een necrologie komen. Maar wat bleek? In geen enkel stuk dat in Trouw had gestaan, was een origineel citaat van Fortuyn te vinden.

Wel was in Trouw veel tégen Fortuyn geschreven, zoals door de sportredacteur Matty Verkamman, die polemisch had uitgehaald met: “Ik zie dat biljarthoofd van Fortuyn en bedenk dat ik met een lekkere trekstoot die haatkwab in zijn hersenen voorgoed onschadelijk zou willen maken. Jij vuile, kale nepprofessor, jij hebt de intelligentie van Adolf Hitler en de charme van Heinrich Himmler! Jij leeft van haat en daarom hoop ik dat je in die darkroom van je zo gauw mogelijk aids krijgt”.

Gedenkwaardige woorden, maar een citaat opgetekend uit Fortuyns eigen mond kwam je in Trouw niet tegen. Daarvoor moest een redacteur met veel omzichtigheid andere kranten raadplegen. Deze anekdote deed me denken aan de keer dat ikzelf door Trouw werd opgebeld of ik een stuk pro Theo van Gogh wilde schrijven. Het was de tijd dat Theo nog leefde en verbaasd vroeg ik of ze hem dat zelf niet konden vragen. Maar dat was de bedoeling niet. Dan moest je namelijk rekening houden met een politiek incorrect stuk.

Doekle.jpg

Het verbaast men daarom in het geheel niet dat het juist Trouw is geweest, die zijn voorpagina heeft uitgeleend aan de oproep van Doekle Terpstra voor meer tolerantie. Trouw is met zijn christelijke achtergrond altijd een krant geweest die actie heeft gevoerd voor de gedachte: “Als wij nou allemaal een beetje aardig voor elkaar zijn, komt het heus wel goed”. Beschaafd, netjes en fatsoenlijk op een niet al te verplichtende wijze, daar kun je de Trouw-lezers wel voor wakker maken. Die hebben in het verleden hun macramé via de zending naar de zwartjes in Afrika gestuurd, en tegenwoordig doen zij dat graag voor de allochtonen in eigen land.

Ik bedoel: Trouw is een sympathieke krant, maar mij soms té sympathiek.

Evenmin verbaasde het me dat de oproep uitging van “Wit Nederland”. Ik las zelfs: “Blank Nederland”. Onmiddellijk vroeg ik mij af of ik wel wit of blank genoeg ben om voor plaatsing op Doekle’s lijst in aanmerking te mogen komen. Zou je eerst een DNA-test moeten doen? Of moet je worden gekeurd door van die schedelmeters, die in andere tijden erg actief waren?

Wat al die doemdenkers van Doekle – “wij maken onze grote zorgen” – gemeen hebben, is de onderstreping van hun eigen voortreffelijkheid. Terwijl de “neerwaartse spiraal” en de “doodlopende weg” ons naar de afgrond dreigen te voeren, onthouden zij zichzelf “van extremisme, van welke aard dan ook”.

Halleluja!

Veel effect heeft zo’n oproep natuurlijk niet, behalve dan dat grappenmakers onder de naam Mohammed B. altijd graag hun digitale handtekening zetten. De site waar je je kon aanmelden, moest dan ook na een uurtje al worden opgeschoond en gecensureerd. Kennelijk is Doekle zo wereldvreemd dat hij geen idee heeft wat zich zoal op het internet afspeelt.

Als je hebt getekend, geeft dat natuurlijk wel de morele rust aan de goede kant te staan. Toch zou ik, als ik Doekle was, niet fijn slapen als er echt wat gebeurt met Geert Wilders, de man die voor Doekle het kwaad vertegenwoordigt. Praktisch op dezelfde dag dat Doekle met zijn oproep kwam, verscheen op dat vermaledijde internet een clipje, waarin een Wilders-look-alike wordt onthoofd.

Nog niet eens zo lang geleden raakte de secretaresse van wijlen Hans Janmaat een been kwijt bij protestacties. Natuurlijk is Geert Wilders een halve gare – moet je er altijd bij zeggen! – maar laten wij hopen dat zijn secretaresse niet getroffen wordt door extremisme. Van welke aard dan ook.

Het Parool, 5 januari 2008