André Rouvoet gaat niet diep

Columns

De bioscoop waar je in Amsterdam “pikante films” kon zien, stond op de Nieuwendijk en heette Parisien. Je stapte daar niet naar binnen, je sloop naar binnen. Aangezien er een constante voorstelling was, kon je in het donker ook weer wegsluipen. Was je weer buiten dan maakte je je snel uit de voeten, hopend dat je bezoek niet was vastgelegd door de zedenpolitie.

Zo ongeveer was, tot het midden van de jaren zeventig, de situatie in Amsterdam. Door het vrijgeven van de harde porno kwam daar een einde aan. Van Agt, de toenmalige minister van Justitie, heeft nog geprobeerd met zijn “49 stoelen beleid” de oprukkende seksualisering tegen te gaan, maar er was geen houden meer aan.

Parisen.bmp

De film Deep Throat heb ik niet gezien in Parisien, maar in de Flora aan de Amstelstraat. Beide bioscopen bestaan niet meer, al heeft de opkomst van de pornofilm hun ondergang nog even uitgesteld. Nog goed herinner ik me dat alleen al het uitbrengen van Deep Throat in Amsterdam opwinding veroorzaakte. Dat moet in 1972 of 1973 zijn geweest. Heel wat meer dan 49 stoelen waren bezet, toen ik mijn plaats innam op een van de voorste rijen. Naast me zat toevallig een oud-klasgenoot van de lagere school, een jongen uit een keurige familie, inmiddels ook groter gegroeid.

“Hé, hallo! Hoe gaat het met jou?”.

Tegenwoordig is alom bekend dat Deep Throat een geduchte pijpfilm is, waarin Linda Lovelace een vrouw speelt bij wie de clitoris in de keel blijkt te zitten. Regisseur Gerard Damiano heeft eens verteld dat hij zo wat van zijn stoel viel toen Linda Boreman (Lovelace) op een auditie het geval van haar tegenspeler in zijn geheel naar binnenslobberde.

Lina Lovelace.bmp

In de film gaat het moment suprème gepaard met beelden van afgeschoten raketten en is er – naar ik meen – ook nog een instortende brug. Hitchcock was daar al in voorgegaan, want die had het Freudiaanse beeld gebruikt van een trein die de tunnel instuift.

Een cinematografisch hoogtepunt is Deep Throat niet. De kleuren zijn flets, het camerawerk is onbeholpen en de handelingen zijn simpel, maar daar gaat het natuurlijk helemaal niet om. Het gaat erom dat een vrouw een geile bezigheid uitoefent, terwijl het lijkt alsof zij het wereldrecord degen slikken aan het verbeteren is.

Deep Throat werd een kaskraker en er is geen film die naar verhouding zo veel heeft opgebracht. Zelf werd Linda Lovelace afgescheept met 1200 dollar, zoals zij bijna tien jaar later in haar autobiografie Inside Linda Lovelace zou schrijven. Daarin beweert zij ook dat haar alles – van de eerste tot de laatste film – is opgedrongen door haar vriend, de pooier Chuck Traynor. Van een aantal handelingen, zoals de copulatie met een hond, kun je je dat wel voorstellen, maar er zijn tegengeluiden uit haar omgeving die hebben beweerd dat Linda aanvankelijk zelf ook niet vies was van een geintje.

In een vergeelde recensie uit Vrij Nederland (11 mei 1981) wijst Lodewijk Brunt erop dat Linda Lovelace zichzelf in de autobiografie helemaal presenteert als de moderne Justine, de heldin van Markies de Sade. Net als Justine is Linda bij uitstek The Good Girl, die in haar slachtofferrol rein probeert te blijven. Aan seks heeft zij wel veel gedaan, maar een zelf gekozen frigiditeit was haar methode om “in de geest” maagd te blijven. Eigenlijk, zo vertelt Linda Lovelace tenslotte, had zij geen pornoster willen worden, maar non!

Deep Throat 2.bmp

Binnenkort, 26 jaar nadat Deep Throat in New York zijn première beleefde, gaan BNN en de VPRO de bejaarde pornofilm uitzenden. Minister Rouvoet van Jeugd en Gezin wilde laten onderzoeken of zo’n uitzending verboden kan worden, maar moest zijn poging snel opgeven. Jammer, want het had een van de mooiste achterhoedegevechten kunnen worden uit de Nederlandse geschiedenis.

Het Parool, 2 februari 2008