Misdaad op televisie loont

Columns

Met de slordige zeven miljoen kijkers die Peter R. de Vries wist te genereren voor zijn Joran Van der Sloot Show werd opnieuw bewezen dat misdaad op de televisie loont. Sterker nog: misdaad is uitgegroeid tot de ultieme vorm van televisieamusement. Zelfs als advocaat Gerard Spong gelijk heeft met zijn stelling dat de actie van Peter R. de Vries strafbaar is, dan nog zullen maar weinig kijkers daar een traan om laten.
Daarvoor hebben ze, net als ik, te gefascineerd gekeken naar de bekentenis van Joran.

De wet is natuurlijk de wet, en vormfouten zijn vormfouten, maar iedere leek voelt aan zijn water dat hier een “hoger belang” in het geding is. Niemand wil een volksgericht per televisie, maar het is ook niet verstandig het volk helemaal te negeren als het om het recht gaat. Daarom ben ik voor een of andere vorm van juryrechtspraak, maar net als bij de gekozen burgemeester kun je er gif op innemen dat het Nederlandse establishment een plan daartoe zal torpederen, zodra het aan de orde komt.

Peter R- de Vries (2).bmp

Zelf vond ik dat Peter R. de Vries zich nog aardig inhield, al was hij van binnen natuurlijk apetrots. Oh, wat zullen ze bij De Telegraaf en de TROS jaloers zijn geweest! Nog vorig jaar wilden ze bij de publieke omroep ook een crime fighter. Dat werd John van den Heuvel, misdaadverslaggever van De Telegraaf. Aanvankelijk had Bureau van den Heuvel bij de TROS een aardig primeurtje met Willem Holleeder, wiens stem vanuit de gevangenis tot ons kwam, maar door de wereldwijde scoop van Peter R. de Vries kan John nu wel inpakken. Alleen met een nieuwe Lockheed-affaire zou Van den Heuvel er over heen kunnen donderen, maar dat zie ik voorlopig nog niet zitten. Ik weet ook niet of het wel in het belang van ons land was geweest als niet Peter R., maar John van den Heuvel bij Larry King had gezeten.

Het is zeker opmerkelijk dat juist de publieke omroep zo veel aan reality crime doet, want onlangs werd ook Hoge Bomen in de misdaad herhaald. De misdadigersportretten die in deze serie werden getoond, leken zo’n beetje bij elkaar geveegd, want erg veel hebben Al Capone, Jopie de Vries, La Bella Bettien en Charles Manson niet met elkaar te maken. Maar het was natuurlijk leuke televisie, dat wel. Ik kijk ook liever naar een potje gezellig schieten met Lucky Luciano dan naar weer zo’n dodelijk zieke, die bij de EO nog net op tijd God heeft gevonden.

Zelf iets uitzoeken werd in Hoge Bomen in de misdaad niet gedaan en in dat opzicht blijft Peter R. de Vries overtroffen. Te lui om verder te kijken dan het archief, was ook de makke van de documentaire die de Human afgelopen week uitzond over Charles Geerts, “de koning van de Wallen”. Ik ben een fan van het sociaalrealistische filmen van Michiel van Erp, maar in dit geval was hij toch niet de juiste man.

Charles Geerts.bmp

Geerts werd neergezet als een gezellige, wat domme hansworst die toevallig op de Wallen wat peeskamertjes verhuurde, maar die verder niets met de gemene praktijk van de prostitutie te maken zou hebben. Good old Hans Knoop, in zijn jeugd nog jager op oorlogsmisdadigers, stond als een hilarisch uitroepteken naast dikke Charles en vertolkte de rol van consiglieri met verve. Benieuwd welk bedrag “media-adviseur” Knoop voor zijn diensten heeft mogen bijschrijven.

Maar eigenlijk had de documentaire nooit in deze kritiekloze vorm uitgezonden mogen worden. Het is best grappig om te zien hoe Geerts in Afrika per helikopter naar zijn favoriete visstekkie vliegt, maar diezelfde Geerts is ook de man die jaren lang heeft geprofiteerd van vrouwenhandel. Daar werd hem niets over gevraagd.

Het Parool, 9 februari 2008