Spreek voor jezelf, man!

Columns

Toen ik de advertentie las die Harry de Winter op de voorpagina van de Volkskrant had geplaatst, wist ik onmiddellijk dat Harry nog diezelfde avond bij Pauw & Witteman zou aanschuiven. Om de inhoud van de advertentie zou het nauwelijks gaan – het is nu eenmaal televisie – maar wel veel over Harry zelf. Harry is een kleurrijke figuur, een vat vol tegenstrijdigheden.

Als adviseur van de Socialistische Partij woont hij in een kast van een woning. Als adviseur van de Socialistische Partij rijdt hij rond in hele dikke auto’s, die ongetwijfeld zwaar drukken op het milieu. De laatste tijd bazuint hij rond dat hij dolgraag intellectuele televisieprogramma’s wil maken, maar om de een of andere manier wordt het nooit wat met die ambities, terwijl Harry toch de indruk wekt dat hij genoeg geld bezit. Meestal zijn anderen er de schuld van dat zijn plannen niet worden verwezenlijkt. Zo haakte PCM-uitgevers af en ook de jongens van Het Gesprek braken met Harry.

Maar nu de advertentie.

Vermoedelijk kent u de tekst, maar voor de zekerheid volgt die nog een keer: “Als Wilders hetzelfde over Joden (en het Oude Testament) gezegd zou hebben als wat hij nu over Moslims (en de Koran) uitkraamt, dan was hij al lang afgeserveerd en veroordeeld wegens antisemitisme”.

Laat ik eerst ingaan op de motivatie om zo’n advertentie te plaatsen. Stel je bent Harry de Winter, geld speelt geen rol, je zit thuis en je ergert je aan Wilders. Zelf zou ik vermoedelijk een stuk schrijven, waar ik eerst lang over zou hebben nagedacht, want je betreedt toch een politiek mijnenveld. Ook is het mogelijk dat ik, zonder er enige ruchtbaarheid aan te geven, een financiële bijdrage had overgemaakt aan een organisatie die de ideeën van Wilders wil bestrijden. Maar het zou niet bij me opkomen om op de voorpagina van de Volkskrant een aanklacht te plaatsen, met heel groot mijn eigen naam eronder.

Dat De Winter dat toch deed, motiveerde hij tegenover de Volkskrant aldus: “Wij joodse mensen weten als geen ander waartoe discriminatie kan leiden”.

In die opmerking vallen twee merkwaardigheden op. Joden gebruiken nooit de uitdrukking “joodse mensen”. Joden gebruiken het woord joden. Zou Harry verkeerd geciteerd zijn? En dan is er nog iets. Persoonlijk ben ik allergisch voor de uitroep “wij Joden”, of “wij joodse mensen”. Die suggereert dat “wij joden” iets zouden moeten vinden of zouden moeten doen, maar dat is niet zo. Wij joden moeten niks, spreek voor jezelf, man!

Bij Harry vind ik die pluralis helemaal vreemd, omdat Harry van 1949 is. Zelf heeft hij nooit in een concentratiekamp gezeten en ook anderszins is een vreselijk lijden hem bespaard gebleven. Sterker nog, Harry heeft tot dusver een heel fijn leven gehad. Heel wat mensen zouden dolgraag met hem willen ruilen. En om jezelf dan pontificaal op de slachtofferborst te slaan, gaat wat ver. Ik had er nog kunnen inkomen als Harry’s ouders die advertentie hadden geplaatst, maar voor Harry zelf was hier enige bescheidenheid op zijn plaats geweest.

Harry+Hans.bmp

Ook op de tekst van de advertentie is veel aan te merken, zoals op de meeste als-dan-redeneringen. Als Harry de Winter toevallig Geert Wilders was geweest, dan was Harry de Winter voor antisemiet uitgemaakt, zal ik maar zeggen. Bij Pauw & Witteman leek Harry te betogen dat het Oude Testament net zo’n misdadig boek is als de Koran. Wij joden zijn net zo slecht als jullie moslims, dat is wat ik uit Harry’s woorden begreep. Het was maar goed dat de arabist Hans Jansen kalfsgehakt van Harry maakte, want met zo veel onzin krijgt Geert Wilders het wel erg gemakkelijk.

Een wanvertoning, zo veel ijdelheid hebben wij joodse mensen niet verdiend.

Het Parool, 22 maart 2008