Weg met de raksisten!

Columns

Onlangs heeft minister Hirsch Ballin voorgesteld de woorden “allochtoon” en “autochtoon” af te schaffen, omdat ze stigmatiserend zouden zijn. Het streven verschijnselen anders te benoemen, zodra zij een onaangenaam gevoel oproepen, is een algemeen menselijke behoefte. Bekend is de Werdegang van het woord tuberculose, dat via tbc tenslotte is afgekort tot tébé.

Allochtonen zijn begonnen als gastarbeiders, een adequate benaming, tot de gastarbeiders hier definitief gingen wonen. Eigenlijk waren zij immigranten, maar de overheid gebruikte dat woord liever niet om de schijn te vermijden dat Nederland een immigratieland zou zijn. Inmiddels is voorgesteld het land van herkomst te gebruiken in samenstellingen als Marokkaanse Nederlanders of Turkse Nederlander. Maar mijn gevoel zegt dat daarmee niets wordt gewonnen, aangezien de aanduiding Marokkaanse Nederlander vast stigmatiserender werkt dan immigrant.

gastarbeiders.bmp

Naast de behoefte om te destigmatiseren, ontwikkelt zich ook een trend in de tegenovergestelde richting. Hierbij worden de zaken juist scherper voorgesteld dan zij zijn. Een mooi voorbeeld is de poging om kritiek op de islam en de Koran als racisme voor te stellen. Mohammed Rabbae is ermee begonnen en vooral in politiek correcte kringen wordt die gewoonte overgenomen.

Ras en religie verschillen wezenlijk van elkaar. Je wordt blank, zwart of geel geboren, daar is verder weinig aan te doen, maar voor religie geldt dat niet. Je bent geen christen, moslim of boeddhist van geboorte. Iemands godsdienst wordt vooral bepaald door de godsdienst van zijn (of haar) ouders en door de plaats waar hij (of zij) is geboren. Het valt niet altijd mee, maar je kunt de ene religie inruilen voor de andere. Je kunt zelfs een afvallige worden.

Religies hebben allerlei pretenties. Zonder enig bewijs vinden zij zichzelf doorgaans superieur en hun aanhangers menen maar al te vaak de waarheid in pacht te hebben. Het kan dan ook geen toeval zijn dat de roep om religies voor kritiek te vrijwaren in Nederland vaak afkomstig is uit de gereformeerde Vrije Universiteit. Zo stond er onlangs onder de kop “Nieuw: racisme zonder ras” een artikel in de Volkskrant van twee VU-hoogleraren, waarin weer eens op megafoonsterkte de noodklok werd geluid over de film van Geert Wilders.

Als er iemand de laatste tijd in Nederland is opgeblazen tot mythische proporties dan is het Geert Wilders wel. Het NOS-Journaal zet tegenwoordig zelfs de kleuren uit als Wilders in beeld komt. Een groot zwart (of bruin) kruis door zijn gezicht zou nog beter zijn om dit ontzagwekkende monster te brandmerken.

De gretigheid om aan te tonen dat Nederlanders racistisch zijn, inspireerde BNN ertoe om in scène zetten hoe een boerka dragende vrouw door voorbijgangers wordt genegeerd als ze een netje met sinaasappelen op de grond laat vallen. Wie de vrouw toch wilde helpen, werd gesommeerd door te lopen. Het item hing van leugenachtigheid aan elkaar.
Het nieuwe racisme zonder ras is in feite niets anders dan de nieuwe vorm van schelden. De extremen raken elkaar altijd weer. Mij valt het tegen dat juist twee professoren – Ghorashi en Spijkerboer heten ze – ermee aan komen kakken. Dat zijn toch mensen die geacht worden als wetenschappers een zorgvuldig taalgebruik te hanteren en enigszins immuun te zijn voor hypes en trends.

Piet Nak2.bmp

Er is een tijd geweest dat het woord “fascisme” overal voor werd gebruikt. Misschien herinnert u zich nog de communist Piet Nak, die door Gerard Reve spottend Piët Nak werd genoemd, omdat Nak het woord Vietnam altijd uitsprak met de “ie” als in “fiets”. Volgens een oude traditie die vooral leefde onder communistische Amsterdammers, werd het woord “fascisme” niet uitgesproken als “fassisme”, maar als “faksisme”. Amerika was een faksistisch land en uiteraard zat in Den Haag een faksistische marionettenregering van CIA-agenten die de arbeiders aan het uitbuiten waren.

Ik stel voor het racisme zonder ras, zoals dat is voorgesteld door de hooggeleerden Ghorasi en Spijkerboer, voortaan raksisme te noemen.

Het Parool, 8 maart 2008