Peter R. de Vries for Telegraaf-boss!

Columns

De Emmy Awards worden jaarlijks in New York uitgereikt voor buitengewone prestaties in de televisie-industrie. Een ieder die ook maar iets in de televisiewereld betekent, gaat dan naar het traditionele gala om met eigen ogen waar te nemen wie volgens de jury van de American Television Academy in aanmerking mag komen voor eeuwige roem.

In NRC.Next verbaast Hans Beerekamp zich erover dat Nederlandse televisieprogramma’s regelmatig Emmy Awards winnen. Naast alle andere verklaringen zou kunnen meespelen dat de Emmy Awards niet alleen een puur Amerikaanse aangelegenheid zijn. Er worden ook voorrondes gehouden met Europese jury’s en zelfs als hun oordeel niet doorslaggevend is, dan wordt met hun mening wel degelijk rekening meegehouden.

De samenstelling van die jury’s is een heel gerommel en of het allemaal even eerlijk gaat, daarvoor durf ik mijn hand niet in het vuur te steken. Bij Nederlandse televisieprijzen kunnen jury’s behoorlijk corrupt zijn en komt het regelmatig voor dat juryleden onbeschaamd prijzen uitreiken aan programma’s waarin zij zelf een belang hebben.

Een paar jaar geleden heb ik zo’n Emmy-gala mogen bijwonen, omdat mijn vrouw als jurylid was afgevaardigd. Zo hobbelde ik, daar in New York, een dagje mee in het Lady’s Program. Voor de stoelen die op het gala voor ons waren gereserveerd, moesten wij fors betalen. Op de avond zelf bleek in de celebratie van de televisieprijzen niets aan het toeval te zijn overgelaten. Op grote schermen werd zelfs de tekst van de dankwoorden weergegeven, zodat ik begreep dat ook de vreugde van de winnaars gespeeld was. Toch werd het mij een mooie avond, vooral omdat ik Lorraine Bracco mocht bewonderen, die heerlijke psychiater van Tony Soprano.

Lorraine Bracco.bmp

Dit jaar heeft Peter R. de Vries een International Emmy Award gekregen voor zijn programma over Joran van der Sloot. In Nederland trok de uitzending al miljoenen kijkers en in de Verenigde Staten werd dat aantal nog eens flink overtroffen.
Als u het stil houdt, wil ik wel toegeven dat ik een fan ben van Peter R. de Vries. Zijn Emmy vond ik volkomen terecht.

Peter R- de Vries (emmy).bmp

Er was destijds wat kritiek op de aanpak van De Vries, maar daar is weinig meer van vernomen. Volgens de onvermijdelijke strafpleiter Gerard Spong was de misdaadverslaggever zelf strafbaar, omdat hij inbreuk had gemaakt op de privacy van de verdachte. En columnist Frits Abrahams schreef een zuur stukje, waarin hij probeerde aan te tonen dat De Vries eigenlijk niets had onthuld. Toen Peter R. de Vries later ook nog eens gelijk kreeg in de Puttense moordzaak, dacht ik dat Abrahams ook hier een relativerend vraagteken bij zou plaatsen, maar toen bleef het stil op de achterpagina van NRC/Handelsblad.

In de verdwijningszaak van Nathalie Hollyway is nog niet alles onthuld, al is Peter R. de Vries met zijn onorthodoxe aanpak ver gekomen. De Puttense moordzaak zal weinig Amerikanen interesseren, maar eigenlijk verdient De Vries daarvoor nog meer een Emmy dan voor de bekentenis van Joran van der Sloot. De Puttense moord doet mij in de verte trouwens denken aan de moord, die in 1923 in Giessen-Nijkerk plaatsvond. Dankzij het doorzetten van de (sport)journalist “Kick” Geudeker werd een zaak opgelost, waarvoor iemand onschuldig tot vijftien jaar was veroordeeld. Die Geudeker, later oprichter van het blad Sport & Sportwereld, werd hierdoor in één klap een gevierd journalist.

De carrière van Peter R. de Vries verloopt nogal grillig. Een paar geleden richtte hij ineens de PRDV op – Partij voor Rechtvaardigheid, Daadkracht en Vooruitgang. Hij deed dat samen met Klaas Wilting en Jan Nagel, geen mensen van zijn statuur. Politiek is ook niets voor hem, te veel compromissen als het de waarheidsbevinding betreft.

Maar nu las ik onlangs dat Peter R. de Vries onderhandeld zou hebben met De Telegraaf. Eureka! Het hoofdredacteurschap van die krant is helemaal geknipt voor Peter R. de Vries. Het zou De Telegraaf in alle opzichten goed doen. Met Peter de Vries aan het roer zou ik zelfs voor het eerst in mijn leven een abonnement overwegen.

Het Parool, 27 september 2008