Verslaafd om opgelicht te worden

Buitenhof

Nergens zijn televisieprogramma’s over mensen die worden belazerd, zo populair als in Nederland. Programma’s als Kassa, Radar en Opgelicht trekken wekelijks miljoenen kijkers.

Die programma’s verlopen volgens een vast patroon.

Eerst zien wij het slachtoffer, diep verontwaardigd over wat hem of haar is overkomen en vervolgens zet de camera de jacht in op de dader. Die is op de vlucht en blijkt meestal een andere naam te hebben. Niet zelden is de dader een natuurgenezer, een bigamist, een testamentvervalser, een fantast of gewoon een ordinaire flessentrekker.

Maar wat het meest blijft hangen, is de verbazing over de goedgelovigheid van al die slachtoffers. Hoe is het toch mogelijk dat al die mensen er zo zijn ingetuind? Je hoeft in de meeste gevallen geen Baantjer te zijn om reeds van grote afstand te ruiken dat er iets niet pluis is.

Als je daar ook nog eens de populariteit bij optelt van de natuurgeneeskunde, de astrologie en de homeopathie, om van de altijd heilzame bioregulator maar te zwijgen, dan kun je alleen maar concluderen dat Nederlanders eraan verslaafd zijn om te worden opgelicht.

Nog deze week zijn te Etten-Leur vier patiënten van een psychiatrische instelling overleden, omdat zij tijdens een bedevaart naar Lourdes een dodelijk virus hebben opgelopen.

Kennelijk zag de staf het medische nut wel in van zo’n reisje, dat ongetwijfeld wordt vergoed door de verzekeringspoot van Fortis.

Landsbanki.bmp

De slachtoffers van de bedevaart kunnen het niet meer navertellen, maar daartoe zijn de spaarders bij Icesave wel in staat. In groten getale zaten zij deze week in alle talkshows om op verontwaardigde toon hun slachtofferschap te belijden. Belust op de hoogste rente hadden zij hun geld geparkeerd op IJsland en nu het mis is gegaan, willen zij uit de gemeenschapskas worden vergoed.

Terwijl je ook hier geen Baantjer hoeft te zijn om te beseffen dat een bank die veel hogere rentes uitkeert dan de rest wel eens in moeilijkheden kan raken.

Ook provincies en gemeenten raakten vermogens kwijt. Wouter Bos, de minister van Financiën, had daarom volkomen gelijk toen hij voorstelde om de lokale overheden bij het onderbrengen van hun tegoeden onder curatele te stellen. Het is hypocriet om daar boos over te doen. Als ineens honderden miljoenen overheidsgeld verdwijnen, mogen de verantwoordelijke functionarissen eigenlijk blij zijn dat zij niet hoofdelijk aansprakelijk worden gesteld of strafrechterlijk worden vervolgd.

In de Volkskrant vertelden meisjes die op het Amsterdamse kantoor van Icesave werkten dat zij alleen maar mensen blij hebben gemaakt. De spaartegoeden van euforische Nederlanders waren de afgelopen maanden niet aan te slepen. Logisch dat de meisjes van de Icesave-directie allerlei cadeautjes kregen. Maar in de gaten kregen zij niets.

Tot opeens alles verdwenen was. In één klap.

Toen Kassa, Radar, Opgelicht en nog talloze andere televisieprogramma’s met hun camera’s arriveerden, was het callcentrum al verlaten en stond men voor een dichte deur, zoals bij die flessentrekker uit Appingedam, die een bejaarde weduwe had getild.

Al in 842, toen zij Dorestad innamen – het huidige Wijk bij Duurstede – zeiden de Vikingen tegen elkaar: “Wat een ønglølijke suffurts zijn die Nederlanders. Je kunt ze alles wijs maken”. En zo is het IJslandse woord “sufferd” – of søffurt – in onze taal terecht gekomen.

En dat is echt waar!

Buitenhof, 19 oktober 2008