De Colin Powell van Rotterdam

Invallen

De laatste tijd hoor je vaak zeggen: mocht Obama toch nog de presidentsverkiezingen verliezen dan is daarmee opnieuw bewezen dat Amerikanen racisten zijn. Er wordt zelfs beweerd dat Obama de slotdagen moet ingaan met een voorsprong van tien punten, want anders trekt hij alsnog aan het kortste eind.

Marco Pastors.bmp

Veel blanken zouden het toch niet kunnen opbrengen om in het stemhokje voor een neger te kiezen. De Amerikanist Maarten van Rossum houdt niet op dit doemscenario uit te dragen. Je moet altijd oppassen met het trekken van de racistische kaart.
Wat voor de blanken geldt, geldt nog sterker voor de zwarten. Uit de peilingen blijkt namelijk ook dat het zwarte deel van de bevolking en masse op Obama gaat stemmen – in elk geval meer dan tachtig procent.

Als je dezelfde redenering wilt aanhouden, dan zou daaruit moeten volgen dat zwarten ook racistisch zijn, in feite nog racistischer dan blanken.

Maar natuurlijk ligt het weer genuanceerder.

Je stemt in eerste instantie niet zo zeer op de kleur van een huid, maar op je eigen groep. Die twee kunnen samenvallen, maar dat hoeft niet. Bovendien behoren mensen altijd tot verschillende groepen, hetgeen ertoe leidt dat men bij stemmen gaat twijfelen. Een blanke die op Obama stemt, stemt op iemand die voortkomt uit een minderheid. Een zwarte die op McCain stem, stemt op iemand die voortkomt uit een meerderheid. Dat kan allemaal heel gevoelig liggen. Zo baarde het opzien dat de zwarte generaal Colin Powell zich aansloot bij de traditioneel blanke Republikeinen. En zo baarde het opnieuw opzien dat de republikein Colin Powell zich weer aansloot bij de democraat Obama.

Dat zou je sociaal gezien home coming kunnen noemen.

Bij de burgemeestersbenoeming van Rotterdam hebben soort gelijke mechanismen gespeeld. De twee grote tegenspelers in de onderhandelingen waren Marco Pastors van Leefbaar Rotterdam en Peter van der Heemst van de PvdA. Grof weg zou je kunnen zeggen dat Pastors het oude autochtone Rotterdam vertegenwoordigt en Van der Heemst het nieuwe allochtone Rotterdam. Aan de andere kant vertegenwoordigt Pastors de nieuwe politiek van Pim – wat je daar ook van mag vinden – en vertegenwoordigt Van der Heemst met de PvdA weer de oude politiek van het Haagse establishment.

Oud en nieuw rechtstreeks tegenover oud en nieuw. Op het laatst waren er nog twee kandidaten over: Wim van Sluis, voormalig wethouder van Leefbaar Rotterdam en Ahmed Aboutaleb, de PvdA-staatssecretaris van Sociale Zaken.

Wat een wedstrijd!

Echoput.bmp

Jammer, dat ik niet stiekem onder de tafel de besprekingen heb kunnen bijwonen. Die vonden in het geheim plaats in De Echoput te Hoog Soeren, waar de beraadslagers net deden of zij een erfenis aan het verdelen waren. Er is zelfs getoast op een niet bestaande grootmoeder. Geen ober schijnt er iets van gemerkt te hebben, terwijl alle burgemeesterskandidaten zich toch kwamen voorstellen. En daar waren een paar bekende gezichten bij.

Wim van Sluis, een op en top Rotterdam en Feyenoord-fan, verloor tenslotte. Aboutaleb, een Amsterdammer die alleen in de Kuip is geweest als Ajax er moest voetballen, won tenslotte. Over Marco Pastors die bij het sluiten van het testament het hoofd boog, schreef de Volkskrant: “Alle aanwezigen beseffen dat dit een moedige stap is voor een leider van een politieke partij die niet overloopt van enthousiasme voor Marokkaanse Nederlanders.

Kortom, in Rabat aan de Maas was een Rotterdamse Colin Powell geboren.

Binnenlands Bestuur, 23 oktober 2008