Kinderen die geloven zijn beter

HUMAN

KINDEREN DIE GELOVEN ZIJN BETER DAN KINDEREN DIE NIET GELOVEN

Rob Bongers, correspondent van Ketter & Geest, stuurde mij het verslag op, dat door de gratis krant Metro was afgedrukt op 14 november 2008. Staatssecretaris van Justitie, Nebahat Albayrak, was voor de Dag van het Respect naar de Rotterdamse basisschhool Het Plein getogen, om daar een lesje te geven.

Volgens het verslag ging het er gemoedelijk toe en kreeg de staatssecretaris zelfs een huwelijksaanzoek van een van de kinderen.

Maar wat was dat?

Wat staat er op het bord geschreven, waarvoor mevrouw Allbayrak les staat te geven?

Kinderen die geloven.bmp

Het hoofd van de staatssecretaris zit er een stukje voor, maar het staat er toch echt: “Kinderen die geloven zijn beter dan kinderen die niet geloven”.

Hoe komt zo’n tekst daar? Wat wordt mee bedoeld? Staat er nog een andere zin onder misschien, waarin bijvoorbeeld wordt uitgelegd dat de bovenste niet waar is?

Om daar achter te komen stuurde ik de staatsecretaris via haar website een mail met de vraag om enige toelichting. Helaas is er nog geen antwoord gekomen, maar ik houd u op de hoogte.

Die brandende kaarsjes op de voorgrond doen het ergste vermoeden.

Hier volgt nog het volledige bericht:

Kinderen die geloven 2.bmp

GODSDIENSTOORLOG

Vaak hoor je dat de verschillen eerder etnisch, economisch of cultureel bepaald zijn dan religieus. Van een godsdienstoorlog met de islam zou dan ook geen sprake zijn. Zelfs als dat waar mocht zijn, kijk je toch wel op als je de volgende passage aantreft in de Times of India. Die krant beschrijft de volgende gebeurtenis:

Turkish couple let off by terrorists for being Muslims, 28 Nov 2008, 0237 hrs IST, Clara Lewis & Anahita Mukherji.

MUMBAI – When faced with a volley of gunshots, while sipping coffee at the Oberoi Hotel on Wednesday night, Ali Arpaciouglu, a Turkish citizen on a business trip to Mumbai, chose to escape through the hotel kitchen and down a flight of stairs that opened onto the road outside.

This was probably one of the best decisions he took. On the other hand, his business partner, Meltem Muezzinoglu, and her husband, Seyfi, both Turks, when faced with the same situation, decided to dash out of the restaurant and head upstairs instead. When terrorists laid siege to the hotel, the Muezzinoglus were held hostage.

“I was in the Indian restaurant at the Oberoi on Wednesday night, when we heard a couple of gunshots. This was followed by another round of shots”, said Arpaciouglu. Diners ducked under their seats in panic. “One of the hotel staff, a lady whose hand had been wounded in the firing, led a group of us to safety. Though she was bleeding, she took charge of the situation, and led us out of the restaurant, to safety”.

The Muezzinoglus, however, found themselves in a hostage situation, along with a group of foreigners. That night, they shared a room with three foreigners – all women. Two machine-gun-wielding terrorists stood guard over them the whole night.

All the hostages were asked to reveal their religion. When the Muezzinoglus said they were Muslims, their captors told them that they would not be harmed. The other three Caucasian women were removed from the room next day, and the terrorists informed the Muezzinoglus that they had been shot.

Arpaciouglu kept in touch with his friends all through the hostage crisis, up until the time they were released the next day. While the hostages allowed the couple to make one phone call to Arpaciouglu at 3am, for the rest of the day, they relied on text messages. The couples’ final messages read: `Soldiers are here now. Soldiers found us”.

Arpaciouglu said, “I hope I’ll never have to relive this experience”.

Mumbai.bmp

Vijf mensen werden vermoord in wat je een Joodse jeugdherberg zou kunnen noemen. Ik vroeg me het volgende af: stel je lid van een voetbalcub, waarvan de leden zich voortdurend bezondigen aan vandalisme. Volgens mij je twee dingen doen. Als medelid optreden tegen de vandalen en als dat niet lukt je lidmaatschap opzeggen. Maar je kunt moeilijk volhouden: die vandalen hebben eigenlijk niks met mijn club te maken. Ik wil niet op hun gedrag worden aangesproken.

Interessant in dit verband is het volgende bericht uit Die Presse:

De Mensenrechtenraad van de Verenigde Naties is niet gerechtigd te oordelen over religies. Kritiek op de sharia of fatwa’s is voortaan verboden. Dat besliste de voorzitter van de raad, president Doru Romulus Costea van Roemenië, onder druk van Egypte en Pakistan.

De beslissing volgde op een speech van de vertegenwoordiger van de Association for World Education, David Littman, waarin deze kritiek uitte op de schending van de mensenrechten in landen waar de sharia wordt toegepast. In een verklaring die hij mede namens de International Humanist and Ethical Union aflegde verwierp hij de steniging van vrouwen die van overspel beschuldigd worden en het laten trouwen van meisjes die slechts negen jaar oud zijn.

De speech van Littman werd 16 keer onderbroken en de vergadering werd 40 minuten opgeschort toen de Egyptische afgevaardigde verklaarde dat \’de islam niet gekruisigd zal worden door deze Raad’.
Na de onderbreking verklaarde de Roemeense voorzitter dat de ‘raad niet toegerust is voor het bespreken van religieuze vraagstukken en dat ook niet hoeft te doen.’ In verklaringen mag geen oordeel gegeven worden over religie: wanneer iemand dat toch doet, zal de president \’hem onderbreken en het woord aan de volgende spreker geven”.

JE MOET HET IN ZIJN EIGEN TIJD ZIEN

De bijna heilige pater karmeliet Titus Brandsma heeft toch enige brandvlekjes waardoor hij wat minder heilig word, zo blijkt uit een artikel in Trouw. Daarin komt Ton Crijnen aan het woord, een journalist die over Brandsma een boek heeft geschreven. Brandsma, die in voor en tijdens de Tweede Wereldoorlog, stelling nam tegen de jodenvervolging, blijkt zich aan de andere kant wel degelijk bij de Kultuurkamer te hebben gemeld.

Titus Brandsma.bmp

Het meest werd ik getroffen door deze passage, waarin Crijnen opmerkt:

“Ook in zijn houding ten opzichte van Joden moet Brandsma in zijn eigen tijd geplaatst worden. Hij had die kenmerkende dubbele houding tegenover Joden. Enerzijds zette hij zich sterk in tegen jodenvervolging, ook op scholen. Anderzijds hing hij de theologische opvatting aan dat de Joden Christus vermoord hadden. Maar waar sommige ordeleden antisemitisch waren, was Brandsma dat nooit.”

Als antsemitisme in het geding is, wordt vaak gezegd “dat je het in zijn tijd moet zien”. Dat zal wel waar zijn, maar toch bevalt het me niet. Er zijn altijd mensen, die in dezelfde tijd leefden en voor wie antisemitische gevoelens volkomen vreemd waren.

En dan het idee dat de joden Christus hebben vermoord. Mijn vader voegde daar altijd aan toen: “Dat is waar. En daar kunnen ze best een beetje trots op zijn”.

Humanistische Omroep, 28 november 2008