Man doodt vrouw

Invallen

Op zichzelf is het al opmerkelijk dat de Nederlandse kranten de zaak afdeden met een bericht van een paar regeltjes, terwijl er elders in de wereld uitvoerig over wordt geschreven.

muzzamil-hassan-21

Mij fascineert de zaak al een tijd en ik denk dat nadere bestudering van de hoofdrolspelers ons meer zou kunnen leren over de problemen die het westen heeft met de moslimwereld.

Ik doel op de zaak van Muzzammil Hassan.

Vijfentwintig jaar geleden emigreerden Muzzammil Hassan en zijn latere vrouw Aasiya Zubair van Pakistan naar de Verenigde Staten, waar zij zich als echtpaar vestigden in Buffolo.
Hoewel Muzzammil uit een zeer eenvoudige Pakistaanse familie stamt, ontwikkelde hij zich in Buffolo snel tot een succesvol bankmanager. Met de bonussen die hem ten deel vielen, besloot hij voor zichzelf te beginnen, niet als bankier maar als televisieproducent. Het was hem na de aanslag op de Twin Towers een doorn in het oog dat er zo negatief over moslims werd gesproken en hij besloot daarom een televisiestation te beginnen dat bruggen moest slaan tussen de gewone moslim en de gewone Amerikaan.

Een naam had hij al: Bridges TV.

Aanvankelijk wist hij niets van televisie maken. De eerste geïmproviseerde uitzendingen kwamen uit zijn huiskamer, dat tot een eenvoudige studio was verbouwd. Aaisya deed de interviews, zonder hoofddoekje, want zij was er trots een geëmancipeerde moslima te zijn. In bijna alles stond het echtpaar model voor de immigrantenfamilie die de Amerikaanse droom zou waarmaken. Het doel dat zij nastreefden, werd als zo sympathiek ervaren dat het niet moeilijk was investeerders te vinden. Spoedig groeide Bridges TV uit tot een volwaardige zender met eigen producties en met een eigen website. Het netwerk bracht 24 uur lang informatie en amusement, met als doel “het negatieve beeld van moslims te overwinnen”.

Muzzamil had grootse plannen. Hij fantaseerde over televisiestations in de hele wereld en maakte reizen om zijn ideeën uit te dragen. Het schijnt dat hij met zijn vrouw ook een bezoek aan Nederland heeft gebracht, maar de sporen daarvan heb ik nog niet kunnen terugvinden.

Op 16 februari 2009 gaf Muzzammil Hassan zich aan bij de politie van de staat New York. Kort daarvoor had Aasiya hem laten weten dat zij wilde scheiden. Zij voelde zich zo geëmancipeerd dat zij meende het ook alleen af te kunnen. Daarop was Muzzammil in woede ontstoken, want dit was voor hem nog een brug te ver. Hij had hij vrouw vastgebonden en haar hoofd met een scherp mes afgesneden. Of hij de onthoofding op camera heeft vastgelegd, is niet bekend. Wel vond de politie het in tweeën gedeelde lijk in de studio van Bridges TV . Wat aanvankelijk bedoeld was om een negatief beeld bij te stellen, liep tenslotte uit op de bevestiging daarvan.

Veel van deze moord is ongetwijfeld langs psychologische of sociaalantropologische weg te verklaren. Muzzammil kwam uit een traditioneel moslimgezin en het laagje westers vernis was maar dun, toen hij werd geconfronteerd met het voornemen van zijn vrouw om een daad te verrichten die hem in zijn jeugd was voorgehouden als een grote zonde. Misschien is ook nog het mes verklaarbaar waarmee hij het hoofd van zijn vrouw afsneed. De analogie met de internetfilmpjes waarop terroristen hun gijzelaars onthoofden, dringt zich op.

Toch blijft er veel raadselachtig aan deze zaak, want dit gaat veel verder dan een jaloerse echtgenoot die zijn vrouw vermoordt. Meestal gebeurt partnerdoding in een vlaag van verstandverbijstering, maar Muzzammil heeft eerst zijn vrouw moeten vastbinden en toen het hoofd van het lichaam moeten scheiden, een werkje dat een toch op een bepaalde manier rationeel gedrag vereist. Vervolgens heeft hij zich kalm bij de politie gemeld, misschien wel met een gevoel van bevrijding.

bridges-tv2

Intussen zendt Bridges TV weer uit. “Voor de overweldigende steun zijn wij dankbaar”, luidt de verklaring, “en met nog meer energie zullen wij de visie van Aasiya blijven uitdragen”. Arme Aasiya, de martelares. Boven in beeld prijkt haar portret met de jaartallen: 1972-2009. Daaronder kun je filmpjes aanklikken van woedende demonstranten in Pakistan of van Hamasstrijders in Gaza.

Het Parool, 14 maart 2009

 

 

 

<–>