Lang leve Ben Bernanke!

Beweringen en bewijzen

Volgens Ben Bernanke, de president van de Amerikaanse centrale bank, is de recessie in de Verenigde Staten “vermoedelijk voorbij”. Wel zal de economie nog een tijdje “erg zwak aanvoelen”.

Ben Bernanke

Ook zullen werknemers merken dat hun “baanzekerheid” minder groot is dan zij zouden wensen, omdat de economische groei langzaam op gang komt, maar er is wel degelijk plaats voor gematigd optimisme. Bernanke deed zijn uitspraak een jaar na het faillissement van Lehman Brothers. Hij wees er bovendien op dat Amerika niet als eerste land de recessie te boven is. Canada, Duitsland en Frankrijk gingen de Verenigde Staten al voor.

Geweldig nieuws, natuurlijk!

De beurzen spoten gisteren omhoog. Een golf van optimisme overspoelt momenteel de Verenigde Staten. Amerikanen geloven er weer in. General Motors presenteerde de zuinigste auto ooit en zelfs in Florida wordt het langzamerhand weer aantrekkelijk om een huis te kopen.

En in Nederland?

Miesmacher Ferry Mingelen stond op het Binnenhof. Op de vraag of er ook lichtpuntjes waren in de rijksbegroting antwoordde hij dat hij er geen had kunnen vinden. Binnen hoorden Nederlandse parlementariërs de rede van de Koningin met sombere gezichten aan. Geen lachje kon er vanaf. Bijna allemaal voor ze in het zwart gekleed, alsof het een begrafenis betrof. Zelfs Marriëtte Hamer, tijdens haar vakantie naar de (hair)stylist geweest om haar imago van lampenkap af te schudden, bleek ineens als een zwart geverfde rattenkop door het leven te gaan.

Nederland wordt geregeerd door pessimisten, misantropen en doodgravers.

Waarom toch al die somberheid, terwijl tegelijkertijd Ben Bernanke in de Verenigde Staten heeft verklaard dat de recessie voorbij is? De patiënt staat misschien nog wat wankel op de benen, maar het herstel gloort vrij snel aan de horizon.

Maar niet in Nederland.

“Het loopt met alles slecht af, ook met het slechte”, heeft Harry Mulisch eens beweerd.

En dat is ook helemaal de houding van dit kabinet: misschien komt het ooit nog wel eens goed, maar dan moeten eerst draconische maatregelen worden genomen over een lange reeks van jaren.

De oorzaak van die langdurigheid zit hem niet zo zeer in de feiten en cijfers – kortom in de werkelijkheid – maar komt veeleer door de theologische houding van deze regering. Al direct bij het aantreden, werd gesproken van het “VU-kabinet”. De minister Balkenende, Bos en Rouvoet hebben aan de Vrije Universiteit gestudeerd. Ook hoef je de droefgeestige fysiognomie van minister Donner maar te zien om te weten dat het leven een tranendal is.

Arie Slob

De huidige recessie past precies in de gereformeerde geest van bezuiniging en matiging, van schrapen en de broekriem aan halen, van bidden en het afsmeken van Gods zegen. Kijk naar het antraciet grijze kostuum van Arie Slob en daar staat iemand voor je die zwelgt in de bezuinigingen. Arie geniet, hij zit helemaal in zijn vel. Het is 2009 en volgens Bernanke is de recessie voorbij, maar dit VU-kabinet heeft plannen om tot 2018 miljarden te bezuinigen. Liever zou Arie tot 2028 bezuinigen en nog liever zou Arie voor eeuwig bezuinigen. Het ligt allemaal aan ons zelf, want wij zijn te begerig geweest naar het materiële en daar worden wij nu voor gestraft. Sombere gezichten telt dit kabinet, maar eigenlijk komt de recessie heel goed uit.

De recessie is in één jaar tot ons gekomen. De gevolgen moeten worden weggewerkt in tien jaar. Je moet een sadistische levensvisie bezitten om zulke bezuinigingen zo lang te willen uitsmeren. De mens is geneigd tot alle kwaad en dat moet hij weten ook. Niet alleen vandaag, maar ook tot morgen en overmorgen, eigenlijk tot de Dag des Oordeels.

Waarom niet die veertig miljard, of zo, in één jaar bezuinigt?

Schaf voor de tijd van één jaar de AOW af voor iedereen die ook anderszins pensioen ontvangt. Schaf voor één (twee of drie) jaar de hele hypotheekaftrek af. Verhoog in 2009 voor iedereen de belastingen tot het 62% tarief.

Dat wordt een jaar lang sappelen voor iedereen. Er zal geen geld meer zijn voor luxeaankopen, opa en oma komen inwonen. Het gesubsidieerde broodje kaas in de bedrijfskantine verdwijnt. Geen vakanties meer. Het ministerie van Ontwikkelingshulp wordt opgeheven. De broekriem wordt aangehaald tot aan de strot. Maar dan zijn wij er ook in één klap vanaf en kunnen wij overgaan tot de orde van de dag. En ik voorspel u dat wij dat ene verschrikkelijke jaar heel snel vergeten zullen zijn. Het is net als bij een ruzie. Je kunt beter één keer een klap voor je kop krijgen dan dat je tien jaar lang wordt geconfronteerd met een van energie vretende brouille.

“Wat de toekomst ons ook brengen gaat”, zei Bernanke, “ik ben ervan overtuigd dat wij de problemen aankunnen”. Dat is de spirit, wees optimistisch! Hoepel op met al dat gereformeerde geweeklaag.

Lang leve Ben Bernanke! Hoera, hoera, hoera!

de Volkskrant, 19 september 2009. Zie ook voor reacties.