Antoine Bodar in een koekenpan

HUMAN

BODAR WIL WEL ACHTER TRALIES

Wat is die Antoine Bodar toch een ontzettend ijdel ventje!

Er is geen probleem zo groot of hij betrekt het wel op zijn kleine zelf. Nu heeft hij als boetedoening weer het volgende bedacht, aldus Trouw:

Antoine Bodar

AMSTERDAM (ANP) – De bekende priester Antoine Bodar is bereid boete te doen voor het misbruik binnen katholieke instellingen. ,,Als een gevangenisstraf uitzitten een daad is die helpt, heb ik er niets op tegen om dat te doen.”

Dat zegt de priester deze week in het opinieblad Vrij Nederland. In het weekblad gaat de priester in gesprek met schrijver en journalist Gerard van Westerloo. De journalist, onder meer oud-redacteur bij Vrij Nederland, publiceerde in februari een boek waarin hij schrijft over misbruik van zijn zus door een pater.

Bodar zegt in het interview dat hij niet denkt dat de paus als staatshoofd van het Vaticaan wordt aangeklaagd in een ,,soort tribunaal”. ,,Ik ben er niet tegen dat er een symbolische boetedoening wordt gedaan. Er moet een catharsis geschieden.”

Ach gut, Antoine wil boete doen. Hij leed van de hele (katholieke) wereld op zijn schouders nemen.

Prima! Put your money where you mouth is, Antoine!
Maar wat is de straf? Op kindermisbruik staat twee jaar. Het gaat echter om honderden misbruikte kinderen. Dat levert – alles opgeteld – een enorme straf, die wie net zo goed meteen in de doodstraf kunnen omzetten. Wat maakt het uit? Ook Jezus heeft zijn lijden met de doodstraf moeten bekopen. Antoine wil hem graag nadoen. Hij draagt niet voor niets een kruis om zijn nek. Nu nog een op zijn rug.

En bovendien: zo erg zal hij het niet vinden. In het hiernamaals wacht ons het paradijs.

Kortom, hang him high!

JEZUS VERSCHIJNT IN EEN KOEKENPAN

Nog niet zo lang geleden verschenen Jezus in de nerven van een Ikea-kastje. Hier een nieuw geval:

Jezus in een koekenpan 2


Om de zoveel tijd vinden er bijzondere verschijningen van Jezus of andere religieuze personen plaats. Dit keer was het raak in het Engelse Salford: de Zoon van God verscheen in een koekenpan. De eigenaar is niet van plan de pan ooit nog schoon te maken.

De 22-jarige Toby Elles was ’s avonds spek aan het koken. Hij viel echter in slaap en toen hij weer wakker werd, was de kamer vol met rook. Nadat hij alles geblust had, kwam hij tot de bijzondere ontdekking: in de aangekoekte etensresten in de pan is het gezicht van Jezus zichtbaar.

“Deze pan ga ik de rest van mijn leven bewaren”, aldus Elles.

Wie er meer over willen lezen, kan terecht in The Sun.

Inderdaad een mooi bericht, vast helemaal waar, maar één klein detail maakt me toch wantrouwig. Toby Elles stond spek te bakken. Zou de Jood Jezus daar echt op af zijn gekomen?

Trouwens, nu ik nog eens goed naar die foto kijk: die Jezus in die koekenpan lijkt wel erg op Antoine Bodar.

CENSORS VAN BISSCHOPPEN SCHRAPPEN OOSTERHUIS

Een prachtig verslag in Trouw, waar ook het vervolg te vinden is: twee censors bepalen wat er voortaan in de rooms-katholieke kerk mag worden gezongen. Veel liederen van Huub Oosterhuis worden geschrapt. Ik wist zelf niet dat er in Nederland nog censoren rondliepen, maar Cor Mennen – hier zijn portret – is er zo één.

Cor Mennen

Het stuk in Trouw is van Mark Kohn. Hier het begin:

De rooms-katholieke kerk in Nederland is begonnen aan een radicale opschoning van haar liederenbestand. Veel bekende en populaire kerkelijke gezangen die door verschillende dichters geschreven zijn vanaf begin jaren zestig, toen de Latijnse mis voor het eerst geleidelijk werd aangevuld met liturgische teksten in de volkstaal, moeten het daarbij ontgelden.

Na een eerste inventarisatie van deze krant (zie kader) gaat het tot nu toe in elk geval om 29 liederen van Huub Oosterhuis, de invloedrijkste liturgische dichter van katholieken huize. Zijn teksten liggen slecht tot zeer slecht bij de kerkelijke keurmeesters die namens de bisschoppen hun veto uitspreken. Afgekeurde Oosterhuisliederen zijn onder meer ’Licht dat ons aanstoot’, ’Zomaar een dak’ en ’Uit vuur en ijzer’. Ook ’De steppe zal bloeien’, in 2006 nog door kerkgangers gekozen tot het mooiste Nederlandse religieuze lied, staat inmiddels op de zwarte lijst.

Tegen zes van de 29 afwijzingen loopt nog een bezwaarschrift van de Werkgroep voor Liturgie Heeswijk. Maar de bezwaarprocedure lijkt volgens medewerker Martin Hoondert ’een wassen neus’; bezwaren komen op hetzelfde bureau terecht als waar de afwijzing in eerste instantie vandaan kwam.

Cor Mennen, censor van het bisdom Den Bosch en liturgisch adviseur van bisschop Hurkmans, wekt niet de indruk dat hij graag in debat wil over zijn keuzes. „De bisschop geeft via ons, de censors, zijn oordeel. En daar blijft het verder bij.”

Hoe gaat deze ’zuivering’ in zijn werk? Geleidelijk maar gestaag, en tot nu toe buiten het zicht van media en publiek.

Het begon enkele jaren geleden, na de publicatie van ’Liturgiam Authenticam’ (2001), de vijfde Vaticaanse instructie over de liturgie sinds het Tweede Vaticaans Concilie (1962-65). Daarin vroeg Rome onder meer aan elke kerkprovincie (elk land) om een lijst samen te stellen van ’liederen waartegen geen enkel bezwaar bestaat’. Aan deze lijst wordt nog gewerkt, maar de eerste selectie van honderd liederen bevatte alvast geen enkel lied van Huub Oosterhuis. Ook andere moderne dichters kwamen niet op de lijst voor.

De bisschoppen besloten dat er ook via andere wegen een strikter toezicht moest komen op wat er in katholieke kerken gezongen wordt. Van grote invloed op het ’zangschema’ zijn de wekelijks misboekjes die gemaakt worden door twee uitgeverijen: ’De zondag vieren’ door de Werkgroep voor Liturgie Heeswijk en ’Bron van christelijke geest’ door uitgeverij Gooi en Sticht. Precieze oplagecijfers willen de uitgeverijen niet geven, maar gezamenlijk bedienen deze twee spelers ’de hele markt’. Met andere woorden: in nagenoeg elke katholieke kerk in Nederland ligt ’s zondags ofwel het ene, ofwel het andere boekje klaar, compleet met lezingen, gebeden en gezangen. En in de meeste gevallen wordt er niet afgeweken van wat het boekje aandraagt.

De laatste twintig jaar werden deze wekelijkse boekjes in relatieve vrijheid samengesteld door de redacties van de twee uitgeverijen. Er was weliswaar enig toezicht, maar dit bestond slechts uit een vrij algemeen gesprek met de bisschop, gemiddeld één keer per jaar.

Dat is nu veranderd. Sinds Advent 2008 kijkt een bisschoppelijke censor de wekelijkse selectie die Gooi en Sticht maakt na op ’theologische en dogmatische zuiverheid’. Pas na instemming van de censor verkrijgt de uitgave een imprimatur (letterlijk: ’dit mag gedrukt worden’) van de bisschop. Sinds kort vervult Herman Woorts deze functie in Utrecht. Woorts is vorige maand benoemd tot hulpbisschop van aartsbisschop Eijk. Lees verder…

In het verslag staat dat het geschrapte De steppe zal bloeien nog in 2006 door de kerkgangers  tot het mooiste Nederlandse religieuze lied is uitgeroepen. Hier volgt het. Ik vroeg aan Theodor het voor te lezen, wat hij met veel verve deed. Misschien is het wel een zegen dat het verboden is door de roomse kerk.

De steppe zal bloeien.

De steppe zal bloeien.
De steppe zal lachen en juichen.
De rotsen die staan
vanaf de dagen der schepping,
staan vol water, maar dicht,
de rotsen gaan open.
Het water zal stromen,
het water zal tintelen, stralen,
dorstigen komen en drinken,
de steppe zal drinken.
De steppe zal bloeien.
De steppe zal lachen en juichen.

De ballingen keren.
Zij keren met blinkende schoven.
Die gingen in rouw
tot aan de einde der aarde,
één voor één, en voorgoed,
die keren in stoeten.
Als beken vol water,
als beken vol toesnellend water,
schietend omlaag van de bergen,
als lachen en juichen.
Die zaaiden in tranen,
die keren met lachen en juichen.

De dode zal leven.
De dode zal horen: nu leven.
Ten einde gegaan
en onder stenen bedolven:
dode, dode, sta op,
het licht van de morgen.
Een hand zal ons wenken,
een stem zal ons roepen: Ik open
hemel en aarde en afgrond
en wij zullen horen
en wij zullen opstaan
en lachen en juichen en leven.

Die Cor Mennen heeft gewoon gelijk!