Broeders van Liefde: hel op aarde

HUMAN

CELIBAAT MAAKT PSYCHOTISCH

Hoe gek wordt een man als hij verstoken blijft van seks?

Uit alle opwinding over het kindermisbruik binnen de rooms-katholieke kerk valt op te maken dat het celibaat in elk geval niet goed is voor de man. Het schijnt dat nonnen ook moeilijk tegen onthouding kunnen, maar dat is een onderwerp waar ik minder ervaring mee heb.

In Trouw stond een hartverscheurend interview met Peter Roozendaal (64), die in het Duitse Münster theologie studeert. Kennelijk hebben zijn ervaringen hem nog niet genezen van de religie, maar wel van het celibaar. In het interview vertelt hij over zijn verblijf in het rk-pensionaat Eikenburg (zie foto)  in Eindhoven, dat werd gedreven door de Broeders van Liefde.

En welke indruk hebben deze Broeders van Liefde op de jonge Peter Roozendaal gemaakt?

Hun pensionaat heeft hij ervaren als: “de hel op aarde”.

Eikenburg.bmp

Hier onder volgt het stuk in Trouw:

Peter Roozendaal (64) kent de donkere en de lichte kant van het celibaat. Hij woont in Münster (Duitsland), waar hij theologie studeert. Van januari 1954 tot april 1955 verbleef hij in pensionaat Eikenburg bij de Broeders van Liefde. „De hel op aarde”, zegt hij.

Een opgelegd celibaat kan tot gevaarlijke uitwassen leiden, zegt Peter Roozendaal. Maar vrijwillig afzien van seks, dat kan prachtig zijn.

Als man van midden veertig leefde hij enige jaren zelf celibatair. Gedisciplineerd, uit vrije keus, zonder alcohol, met meditatie, mystiek en poëzie. Als hij daarover vertelt, klinkt hij gelukkig en heeft hij het over een „schat, een bepaalde wijsheid, die mensen zelf moeten ontdekken.”

„Toen ik als jongetje op Eikenburg kwam”, vertelt hij, „was ik een getraumatiseerd kind. Ik was neurotisch. Mijn moeder was verward, en ik zocht een vader in iedere man met autoriteit. Zonder de liefde van een vader, kon ik niet leven, zo voelde ik dat toen.” Roozendaal vertelt kort over zijn moeder, die met haar joodse uiterlijk en zorg voor joodse onderduikers getraumatiseerd uit de oorlog was gekomen.

„Natuurlijk had ze naar de psychiater gemoeten maar vader wilde niet weten wat er aan de hand was. Ik raakte als klein kind al gauw mijn vertrouwen in haar kwijt en die arme vrouw trachtte dat te herwinnen door geweld te gebruiken. Ik werd een steeds lastiger kind met wie ze geen raad wist. Toen buren aanbelden vanwege mijn geschreeuw, wist ze hen gerust te stellen maar hield vervolgens mijn mond zolang dicht dat ik in coma raakte. Dat moet een paar maanden voor mijn derde verjaardag zijn gebeurd.”

Als jongen van negen ging hij in januari 1954 naar pensionaat Eikenburg, in Eindhoven, bij de Broeders van Liefde. Een van de onderwijzers was geen pater, maar een leek. „Die deelde dagelijks oorvijgen uit aan verscheidene leerlingen, maar ik was dat van thuis gewend.”

Eerst was daar broeder Bernardus, een rustige lieve man. Maar daarna kwam broeder Clemens, vertelt Peter. Een licht ontvlambare broeder die grof geweld gebruikte. Slaag, dreigingen met tuchthuis of gevangenis. Onderling verdrongen de jongens zich. Allemaal wilden ze zijn lievelingetje zijn.

„Ik weet dat hij soms kinderen knuffelde zoals een vader dat doet. Ik kan me niets herinneren dat op seksueel contact wees maar mocht dat zo zijn geweest dan was het mij in mijn naïviteit waarschijnlijk ontgaan. Zelf heb ik er geen last van gehad. Wat ik wel weet is dat we weerloos waren. We deden alles om maar wat liefde te krijgen. Thuis op verlof durfde ik niets te vertellen over de klappen die ik kreeg. Klappen krijgen betekende voor mij verdiende straf al wist ik vaak niet wat ik misdaan had.”

Als de jonge Peter kokhalsde of moest overgeven bij het eten van balkenbrij of zure zult, dwong broeder Clemens hem, de smurrie weer op te eten. De broeder sleurde hem geregeld ’s ochtends vroeg uit bed, hield zijn hoofd onder koude kraan om hem wakker te maken en poetste Peters tanden hardhandig, soms tot bloedens toe. Met carnavalsavond stond er een grote tafel vol lekkernijen klaar. Een van de leerlingen zei iets verkeerds en prompt trok broeder Clemens woedend het kleed met lekkers en al van tafel. De jongens moesten de rommel opruimen. Lees verder…

Opmerkelijk: Roozendaal gebruikt allemaal Freudiaanse termen, zoals neurotisch, psychotisch en getraumatiseerd. En dan te bedenken dat Freud decennia lang op de index heeft gestaan!

GEEN ONDERZOEK OM NAAR AARTSBISDOM UTRECHT

Is de rooms-katholieke kerk een criminele organisatie?

Jan_Boone.bmp

Als wij de advocaat Jan Boone (foto) mogen geloven wel. Hij deed onlangs aangifte tegen het aartsbisdom Utrecht, maar zoals te verwachten valt ziet de hoofdofficier van Utrecht er weinig in. De roomse mogen het binnenskamers uitzoeken. Hoe anders zou het zijn gegaan als dit misbruik bij een groepje atheïsten was voorkomen!

Hier het bericht in Trouw:

Het Openbaar Ministerie ziet vooralsnog geen aanleiding om een strafrechtelijk onderzoek in te stellen naar het aartsbisdom Utrecht. Op 12 maart deed advocaat Jan Boone aangifte tegen het bisdom, dat in zijn ogen een criminele organisatie vormt die het misbruik van kinderen faciliteert.

Boone kondigde donderdag aan dat hij een beklagprocedure zal beginnen bij het gerechtshof in Arnhem, om alsnog strafvervolging van het bisdom te bewerkstelligen.

Volgens de Utrechtse hoofdofficier van justitie F. Westerbeke is de aangifte van de raadsman te weinig specifiek. Juist bij een aangifte van „een complex en ernstig misdrijf” als het vormen van een criminele organisatie „komt het aan op een gedegen, gedetailleerde en zo feitelijk mogelijke onderbouwing van het gestelde”, schrijft Westerbeke in een brief aan Boone.

Volgens Westerbeke ontbreekt die onderbouwing. Bovendien zijn er naar aanleiding van de ophef over het salesiaanse jongensinternaat in ’s-Heerenberg, waar Boone in zijn aangifte naar heeft verwezen „geen aangiften uit het arrondissement Utrecht bekend geworden betreffende specifieke gevallen van misbruik door rooms-katholieke geestelijken”, aldus de hoofdofficier. Mochten die er komen, dan zullen deze „met de grootst mogelijke nauwkeurigheid” worden beoordeeld.

Boone ziet in de brief van de hoofdofficier voldoende aanknopingspunten om bij het hof verder te procederen. „Er wordt niet ontkend dat er strafbare feiten zijn gepleegd”, aldus de raadsman. „En evenmin wordt gesteld dat er sprake is van niet-ontvankelijkheid.”

Direct na het bekend worden van Boone’s aangifte noemde Hans Zuidwijk, secretaris-generaal van het aartsbisdom Utrecht, deze „kansloos”. Volgens hem heeft het aarstbisdom niets te zeggen over ’s-Heerenberg. De veronderstelling dat ordes of congregaties jarenlang bezig zijn geweest „een fijnmazig netwerk op te zetten waarin ze misbruik konden creëren en leiden, slaat helemaal nergens op”, aldus Zuidwijk toen. Hij bestreed eveneens dat het aarstbisdom op de hoogte moet zijn geweest van het voortduren van het misbruik.

Toch moet het niet zo heel erg moeilijk zijn om een met een gedegen en gedetailleerd stuk te komen, waarin het gevraagde wordt bewezen.

HET ROMMELT IN DE EO

Eerst hadden wij het creationisme dat ineens werd afgezworen door Andries Knevel. Toen hadden wij Arie Boosma die zijn blote bast liet zien in een homosetting en nu hebben wij Gordon (van Geer & Goor) die voor de EO op zoek gaat naar God.

“Is de EO nog te redden”, E.J. Tillema zich af in een IKON-bericht.

Volgens een aantal leden van de EO moet er hard worden in gegrepen om de oprukkende moderniteit het hoofd te bieden. Hij hoe grijp je hard in?

Door te bidden. Er is een actiegroep voor opgericht:

EO_nog_te_redden.bmp


EO-leden die ontevreden zijn met de huidige koers van de Evangelische Omroep zijn een internetactie gestart waarmee ze zoveel mogelijk ontevreden EO-leden en ex-leden proberen te verzamelen, in de hoop dat de directie van de omroep naar hun gebundelde stem luistert.

De website ikbidenblijf is gisteren gelanceerd en staat niet op zichzelf. Drijvende kracht achter de website zijn enkele ontevreden EO-leden die naar aanleiding van alle commotie in 2009 al eerder gesprekken voerden met ondermeer de ledenraad van de omroep. In dat jaar kwam de EO vaak negatief in het nieuws, vanwege de ophef rondom Arie Boomsma en Andries Knevel.

“De gesprekken van vorig jaar leverden geen zichtbare veranderingen”, vertelt Hin Talane, woordvoerder van de actiegroep, “daarom willen we nu zoveel mogelijk leden en ex-leden verzamelen in de hoop dat er nu wel veranderingen komen. Met dit appèl willen we een duidelijk signaal van zorg afgeven”.

De omroep verloor in de afgelopen jaren ruim een derde van haar ledenbestand, zo laat de actiegroep weten. “De oorspronkelijke opdracht is ondergesneeuwd en ondergewaardeerd” en dus wil de actiegroep een “diepe geestelijke vernieuwing van de EO”. De omroep moet dus weer kiezen voor een duidelijk christelijke, missionaire koers.

De EO laat weten dat de informatie van de actiegroep niet altijd klopt. “Wij merken juist dat de achterban ons steunt. Er is wel sprake van ledenverlies, maar dat komt vooral doordat leden overlijden, en niet door opzeggingen uit ongenoegen”. In het grootste kritiekpunt van de actiegroep kan de EO zich evenmin vinden: “Wij willen nog steeds mensen bereiken met het Evangelie. Dat is in de huidige samenleving lastig, maar dat is nog steeds ons belangrijkste doel. Wij vinden de kritiek dan ook niet reëel”.

De EO staat open voor gesprekken met de actiegroep. “Het is afwachten wat daar uit naar voren komt”.

Laten wij bidden voor de bidders dat er wat van terecht. Ik mis de oude EO ook erg. Dat moderne gedoe maakt het geloof van de Bijbelbelt maar belachelijk.

Humanistische Omroep, 26 maart 2010