WA-verzekering voor kindermisbruik

Buitenhof

Altijd als ik Geert Wilders, André Rouvoet of Ella Vogelaar de uitdrukking “de joods- christelijke traditie” hoor bezigen, moet ik even huiveren. De joods-christelijk traditie is namelijk een typisch christelijke uitdrukking, die niet snel door Joden wordt gebruikt. Joden weten namelijk maar al te goed wat die joods-christelijke traditie voor hen heeft betekend: vervolging, pogroms en vernietiging.

Als mensen tradities bezingen dan benadrukken zij hoofdzakelijk de positieve kanten: de geborgenheid, het groepsgevoel en het geruststellende besef dat dingen altijd dezelfde blijven.

Maar tradities hebben ook een andere kant.

Als er überhaupt zoiets als een joods-christelijke traditie bestaat, dan behoort daartoe ook het kindermisbruik binnen de rooms-katholieke kerk. Dat misbruik wordt al eeuwen lang gepleegd door hitsige paters, die kreunen onder het celibaat. De kerk was in staat deze misdrijven lang onder de rok te houden, maar in deze tijd van openheid is dat niet meer mogelijk.

Broer vd paus

In Amerika, Ierland en Duitsland zijn honderden gevallen van misbruik aan het licht gebracht. Zelfs bij het katholieke jongenskoor van Regensburg, geleid door de broer van de huidige paus (zie foto), is het op grote schaal voorgekomen. Intussen heeft het misbruik ook Nederland bereikt. In één week tijd kwamen er 160 meldingen binnen van mensen die op internaten in aanraking zijn gekomen met de seksuele behoeften van Gods uitverkoren mannen en vrouwen.

Van buiten de kerk is actie ondernomen. Een leger schadeadvocaten staat klaar met miljoenenclaims. Maar ook zoekt een werkgroep van juristen en notarissen uit of schenkingen aan de katholieke kerk nietig kunnen worden verklaard, aangezien zij terecht zijn gekomen bij een organisatie die in strijd handelt met “de goede zeden”. Het gaat daarbij niet alleen om kindermisbruik, maar ook om discriminatie van homoseksuelen, zoals onlangs Prinscarnaval mocht ervaren toen hem de hostie werd geweigerd.

Moreel kompas als zij is, onderneemt de kerk zelf ook stappen. Zo meende de kerk in 2006 bij Aegon een wettelijk aansprakelijkheidsverzekering te hebben afgesloten, waardoor zij gedekt zou zijn tegen seksueel misbruik door haar personeel. Maar toen de kwestie aan de orde kwam bij een priester die zich aan een meisje had vergrepen, wilde de verzekeraar niet uitbetalen, omdat er een misdrijf in het spel was.

Ik ben geen jurist, maar het lijkt me dat Aegon een punt heeft. Het zou toch vreemd zijn wanneer je je kunt verzekeren in het geval je alsnog tegen de lamp loopt voor een inbraak die je in het verleden hebt gepleegd. Verder wijs ik erop dat het in Nederland ook niet meer is toegestaan boetes voor verkeersovertredingen van de belasting af te trekken. Zo bezien is het erg fideel van de verzekeraar dat men heeft geschikt door één miljoen te reserveren voor de slachtoffers.

Er is nog iets vreemds aan de zaak. Als een zwemleraar in Den Bosch misbruik pleegt, rukt het politionele en justitiële apparaat uit met groot materieel. Maar nu het misbruik binnen de katholieke kerk heeft plaats gevonden, blijft het van overheidswege opmerkelijk stil. Kennelijk vindt men het wel goed dat de katholieke kerk dit zelf binnenskamers oplost. Je zou dat de volmaakte scheiding tussen kerk en staat kunnen noemen, maar ik noem het in de beste joods-christelijke traditie: een gotspe.

Buitenhof, 7 maart 2010

Altijd als ik Geert Wilders, André Rouvoet of Ella Vogelaar de uitdrukking “de joods- christelijke traditie” hoor bezigen, moet ik even huiveren. De joods-christelijk traditie is namelijk een typisch christelijke uitdrukking, die niet snel door Joden wordt gebruikt. Joden weten namelijk maar al te goed wat die joods-christelijke traditie voor hen heeft betekend: vervolging, pogroms en vernietiging.

Als mensen tradities bezingen dan benadrukken zij hoofdzakelijk de positieve kanten: de geborgenheid, het groepsgevoel en het geruststellende besef dat dingen altijd dezelfde blijven.

Maar tradities hebben ook een andere kant.

Als er überhaupt zoiets als een joods-christelijke traditie bestaat, dan behoort daartoe ook het kindermisbruik binnen de rooms-katholieke kerk. Dat misbruik wordt al eeuwen lang gepleegd door hitsige paters, die kreunen onder het celibaat. De kerk was in staat deze misdrijven lang onder de rok te houden, maar in deze tijd van openheid is dat niet meer mogelijk.

In Amerika, Ierland en Duitsland zijn honderden gevallen van misbruik aan het licht gebracht. Zelfs bij het katholieke jongenskoor van Regensburg, geleid door de broer van de huidige paus, is het op grote schaal voorgekomen. Intussen heeft het misbruik ook Nederland bereikt. In één week tijd kwamen er 160 meldingen binnen van mensen die op internaten in aanraking zijn gekomen met de seksuele behoeften van Gods uitverkoren mannen en vrouwen.

Van buiten de kerk is actie ondernomen. Een leger schadeadvocaten staat klaar met miljoenenclaims. Maar ook zoekt een werkgroep van juristen en notarissen uit of schenkingen aan de katholieke kerk nietig kunnen worden verklaard, aangezien zij terecht zijn gekomen bij een organisatie die in strijd handelt met “de goede zeden”. Het gaat daarbij niet alleen om kindermisbruik, maar ook om discriminatie van homoseksuelen, zoals onlangs Prinscarnaval mocht ervaren toen hem de hostie werd geweigerd.

Moreel kompas als zij is, onderneemt de kerk zelf ook stappen. Zo meende de kerk in 2006 bij Aegon een wettelijk aansprakelijkheidsverzekering te hebben afgesloten, waardoor zij gedekt zou zijn tegen seksueel misbruik door haar personeel. Maar toen de kwestie aan de orde kwam bij een priester die zich aan een meisje had vergrepen, wilde de verzekeraar niet uitbetalen, omdat er een misdrijf in het spel was.

Ik ben geen jurist, maar het lijkt me dat Aegon een punt heeft. Het zou toch vreemd zijn wanneer je je kunt verzekeren in het geval je alsnog tegen de lamp loopt voor een inbraak die je in het verleden hebt gepleegd. Verder wijs ik erop dat het in Nederland ook niet meer is toegestaan boetes voor verkeersovertredingen van de belasting af te trekken. Zo bezien is het erg fideel van de verzekeraar dat men heeft geschikt door één miljoen te reserveren voor de slachtoffers.

Er is nog iets vreemds aan de zaak. Als een zwemleraar in Den Bosch misbruik pleegt, rukt het politionele en justitiële apparaat uit met groot materieel. Maar nu het misbruik binnen de katholieke kerk heeft plaats gevonden, blijft het van overheidswege opmerkelijk stil. Kennelijk vindt men het wel goed dat de katholieke kerk dit zelf binnenskamers oplost. Je zou dat de volmaakte scheiding tussen kerk en staat kunnen noemen, maar ik noem het in de beste joods-christelijke traditie: een gotspe.