Big Boss, Marcouch en conseglierie

Beweringen en bewijzen

In VPRO’s Tegenlicht zag ik een documentaire over de mislukte pogingen om Ahmed Marcouch gekozen te krijgen tot PvdA-lijsttrekker van het Amsterdamse stadsdeel Slotervaart. Het was een intrigerende uitzending, die meer vragen opriep dan oploste.

Marcouch5

Wie niet had geweten dat het over een politieke partij ging, zou vermoedelijk hebben gedacht dat hij zat te kijken naar een aflevering van een serie over een maffiafamilie. Er werd door mannen veel op schouders geklopt en er werd ook in armen gesloten. En er waren vrouwen, die met vuur hun loyaliteit kenbaar maakten, zoals alleen vrouwen dat kunnen. De protegé van de Big Boss had verloren, maar de familie zou zich over hem ontfermen. Hoe hij dat ooit zou terugbetalen, daarover zou later worden beslist.

Big Boss zei zelf geen woord, maar was voortdurend op de achtergrond aanwezig. Het onderhouden van de contacten liet hij over aan zijn lievelingszoon. Die sprak soms met protegé af in een café , waar iets werd besproken dat wij niet mochten horen. Na afloop van het gesprek kwam de zoon van Big Boss naar buiten, liep naar een grote auto en ging achterin zitten. Vervolgens gaf hij zijn chauffeur het teken om weg te rijden. Protegé bleef dan eenzaam achter in de regen.

Marcouch+Asscher

Er was nog iets dat helemaal klopte met de levenswijze van de Soprano’s. Wie bij de Soprano’s een fout heeft gemaakt, denkt dat hij – bij uitzondering – nog één kans krijgt om zijn solidariteit met de familie te bewijzen. Hij moet dan een of andere opdracht vervullen, die hem meestal brengt op plaatsen, van waaruit de familie opereert. Degenen die hij opzoekt, moet de man gunstig zien te stemmen, allemaal in de hoop dat hij weer in de gratie zal komen bij de familie.

Diezelfde rondtocht zag je Marcouch ondernemen. Hij liep eenzaam door winderige straten, bezocht af een toe een buurtwinkel waar hij iemand op de schouders sloeg, en dan haastte hij zich weer de duisternis in, want er was geen tijd te verliezen.

Marcouch 3

De tragiek straalde ervan af. Net als in de Soprano’s was er aan het eind een bijeenkomst, waar een beslissing bekend zou worden gemaakt. Big Boss deed niets anders dan voor te lezen hoe de familie had gestemd en daarna deed hij er weer het zwijgen toe. Protegé keek alsof hij blij was verrast. Een blok viel van zijn schouders. Maar wij kijkers wisten dat zijn werkelijke overlevingsstrijd pas nu zou beginnen. Hij wist dat zelf trouwens ook.

Het intrigerende van de documentaire Het Marcouch-effect was dat zijn directe tegenstander Achmed Baâdoud nauwelijks in beeld kwam. Aan de winnaar werd geen woord en ook nauwelijks een beeld vuil gemaakt. Deze Baâdoud – onthoud die naam – had een vurige wens van de familie naast zich neergelegd. Hij had de macht van de kopstukken getrotseerd. Hij zou dat later heus nog wel op zijn brood krijgen. Hij kan zich de komende tijd het best zo klein mogelijk maken.

Maar wie is deze geheimzinnige Baâdoud?

Achmed Baâdoud

Is hij de mol? Hij moet toch iemand zijn met talent. Praktisch in zijn eentje heeft hij, onder zeer ongunstige omstandigheden, de top verslagen. Machtshebbers keerden zich tegen hem, maar als een niet om te krijgen duikelaartje bleef hij rechtop staan. In zijn verlegenheid schuilt een enorme kracht. Zal Baâdoud tenslotte zelf een greep naar de macht doen? Zal hij Marcouch vernietigen? Baâdoud heeft deze slag gewonnen en waarom zou hij niet nog een slag winnen?

En daarna de oorlog.

Deze week maakte de families van Nederland bekend wie gaan strijd om de macht van het land. Big Boss heeft protegé hoog op de lijst geplaatst. Aan de wereld moet worden getoond dat men niet kan spotten met een lid van familie, zelfs niet als dat lid een loser is. Big Boss zei over protegé: “Hij benoemt niet alleen de problemen, hij lost ze ook op”. De toeschouwers huiverden bij zo veel daadkracht en keken of er in de zakken van protegé geen bobbel zat.

Inmiddels heeft ook de conseglieri van de familie van zich doen spreken. Hij wil de grootste stad van het land gaan besturen. Aanvankelijk had hij zich gemeld voor een tweederangs baan, maar die geeft hij op, want de nieuwe baan betaalt beter. Conseglieri noemt dat zuiver, maar het is allemaal voorgekookt. Daarom hoop ikzelf dat Achmed Baâdoud wordt benoemd als de nieuwe burgemeester van Amsterdam. Hij is de enige van de familie die het zou kunnen.

de Volkskrant,  22 april 2010