C02-opslag in Barendrecht gaat er niet komen

Invallen

Aan Fidel Castro werd eens gevraagd wat zijn lievelingsfilm was.

Jaws”, antwoordde de grote Cubaanse leider.

“Maar dat is een Hollywood-productie”, antwoordde de Amerikaanse interviewer verbaasd.

Jaws

Dat beaamde Castro, maar je moest het zo zien. In de film wil de toeristenindustrie dat gedoe met die haai liever geheim houden, omdat anders de inkomsten van de hotels zullen teruglopen. Daarom neemt men een paar opgevreten zwemmers op de koop toe. Een typisch geval van kapitalisme, dat over lijken gaat. Aldus Castro.

Daaraan moest ik denken toen ik de Zembla-documentaire zag over Barendrecht, waar Shell in nauwe samenwerking met de overheid een leeg gasveld vol met CO2 wil pompen. Die opslag ligt precies onder het stadje en begrijpelijkerwijs hebben de bewoners daar helemaal geen zin in. De documentaire kwam precies op tijd, want de volgende dag las ik dat de regering in het geniep de mogelijkheid van Barendrecht had geblokkeerd om tegen de plannen bij de rechter in beroep te gaan. Door de versnelde invoering van de Crisis en Herstelwet, waar de CO2-opslag ook onder bleek te vallen, gaan de plannen van Shell gewoon door.

De Crisis en Herstelwet is een Keynesiaanse wet, die werkgelegenheid wil creëren, ongeveer zoals men in de jaren dertig het Amsterdamse Bos – “het Bosplan” – in uitvoering heeft genomen.

De regering heeft er alles aan gedaan om de bevolking van Barendrecht ervan te overtuigen dat de opslag beslist veilig is. Er zijn wetenschappers ingehuurd die dikke rapporten hebben opgesteld, waarin wordt berekend dat de kans op een ongeluk verdwijnend klein is. Vroeger zaten de bewoners van Barendrecht op een bel van gas, in toekomst komen zij op een bel van CO2 te zitten – wat is rationeel bezien het verschil? Laten wij dit als volwassen mensen bezien, zullen ze bij Shell en de regering hebben gedacht.

Barendrecht

Dat zijn drie fouten.

De eerste fout is dat men zo graag wilde dat men onwelgevallige wetenschappelijke informatie is gaan achterhouden. Zoiets maakt een bevolking wantrouwig. De tweede fout is dat men heeft onderschat hoe emotioneel mensen worden als iets zich afspeelt in hun eigen achtertuin. Zelfs als die opslag inderdaad voor 99,9999999% veilig is, dan nog gaat die 0,00000001% door het hoofd spelen als men ’s nachts in bed ligt. Waar moeten wij heen? Hoe zal het aflopen met onze kinderen?

De derde fout is natuurlijk dat het hele plan voor de CO2-opslag van buiten af is opgelegd. De opslag is in geen enkel opzicht aantrekkelijk gemaakt voor de bewoners van Barendrecht zelf. Die zien in hun gemeente iets gebeuren waarbij zij alleen maar risico’s lopen, terwijl zij er geen enkel voordeel bij hebben.

Logisch dat Barendrecht al die plannen niet gaat pikken. Het is eenvoudig te voorspellen dat de bewoners in opstand zullen komen. De maskers met doodskoppen zijn al in de maak. Pakken met bedrukte geraamtes hangen in de kast. Zo gaan de Barendrechters door hun stadje lopen. En zij zullen zich laten vastklinken aan elk hek. Dat is geen bosje tussen twee snelwegen dat moet worden gekapt. Dit is een monster dat ligt onder hun eigen grond.

Het wordt oorlog. Die CO2-opslag gaat er niet komen.

Binnenlands Bestuur, 2 april 2010