Over Selma, Ab en Huib Klink

Buitenhof

Deze week zijn mij een paar zaken opgevallen die ik niet kan duiden, maar die ik toch graag met u wil delen. Misschien ziet u de verbanden.

Het begon in München, waar ik het proces volg tegen Iwan Demjanjuk. Als bewaker in het vernietigingskamp Sobibor zou hij medeplichtig zijn aan de moord op zo’n 28.000 Joden. Demjanjuk blijft volhouden dat er van persoonsverwisseling sprake is en zijn advocaat heeft al gesuggereerd dat hij wordt verward met andere Demjanjuk – een neef of een broer.

Na de zitting wilde ik naar huis, maar vliegen ging niet meer vanwege de aswolk. Ik haalde nog net de trein en arriveerde in de nacht op het Centraal Station van Amsterdam, waar het door de verbouwingen en de stakingen van het schoonmaakpersoneel een onbeschrijfelijke smeerboel was. Je kunt veel zeggen, maar als je ziet hoe wordt omgegaan met de Noord/Zuidlijn, het Rijks en Stedelijk Museum, en nu weer met het Centraal Station, dan moet je toegeven dat Amsterdam er in elk geval in is geslaagd om de troep bij elkaar te houden.

Ab Klink

Eindelijk thuisgekomen, las ik de kranten. Minister Ab Klink had namens de Nederlandse regering zijn excuses heeft aangeboden aan Selma Wijnberg, een van de zeldzame overlevenden van Sobibor. De minister deed dat tijdens een herdenking in Westerbork, het kamp waar de Nederlandse Joden naartoe gingen, voor zij voor verder werden gedeporteerd.

Huib Klink

Daarna las ik in het Reformatorisch Dagblad een interview met de eeneiige tweelingbroer van de minister. Hij heet Huib Klink en is hervormd predikant te Hoornaar, Zuid-Holland. Volgens dominee Huib Klink komt het allemaal door geloofsafval en atheïsme dat de mens is vervallen tot de misdaden van communisme en nazisme. Als wij allemaal gewoon christelijk waren gebleven, zouden de Gulag Archipel of Sobibor nooit zijn voorgevallen.

Ik kijk naar de foto van Huib Klink en ik kijk daarna naar de foto van Ab Klink, die naast mevrouw Wijnberg staat. Een verbluffende gelijkenis van de tweelingbroers.

Ineens moet ik denken aan Demjanjuk, aan zijn geheimzinnige neef of broer. Ook denk ik aan de aartsbisschop die Demjanjuk in de rechtszaal geestelijk heeft bijgestaan. Ik moet denken aan de kampbewakers van Sobibor, die bijna allemaal evangelisch of katholiek waren opgevoed. Ik moet denken aan bisschop Williamson die in Regensburg is veroordeeld omdat hij de Holocaust heeft ontkend. Ik moet denken aan kardinaal Babini, die heeft verklaard dat de ophef over het kindermisbruik binnen de katholieke kerk een Joods complot is, omdat – en ik citeer – “uiteindelijk de Joden historisch gezien Christus hebben vermoord”.

En ik moet denken aan Selma Wijnberg en haar man Chaim, die na de oorlog in het christelijke Nederland een vijandig onthaal kregen en die – als het aan de katholieke minister Kolfschoten had gelegen – het land waren uitgegooid.

Ik denk aan de 87-jarige Selma, die allang niet meer in God gelooft. Volgens mensen als Huib Klink was het eigenlijk gewoon haar eigen schuld.

Nog een geluk dat wij ook zijn broer Ab hebben.

En tenslotte denk ik aan de rotzooi op het Centraal Station en aan de komende verkiezingen, maar hoe kom ik daarop? Daar moet ik eerst nog maar eens ernstig over nadenken.

Buitenhof, 18 april2010