Vooruit Geert, spreek!

Beweringen en bewijzen

In München beweert de advocaat van de vermeende oorlogsmisdadiger Iwan Demjanjuk voortdurend dat het hier om een politiek proces gaat. Demjanjuk is niet alleen het slachtoffer van de Tweede Wereldoorlog, maar ook van de Koude Oorlog.

Demjanjuk7

Destijds is Demjanjuk door de Russen gebruikt om aan te tonen dat de Verenigde Staten met grote gretigheid oud-nazi’s hebben opgenomen. Met zijn complottheorieën komt Ulrich Busch niet ver. Een getuige-deskundige die zijn veronderstellingen wil staven, heeft hij nog niet gevonden. Ondertussen stapelen de bewijzen tegen zijn cliënt zich op.


Zo langzamerhand weten wij bijna van dag tot dag waar Demjanjuk in die oorlogsjaren heeft gezeten. Voor mij is er dan ook geen twijfel meer dat Demjanjuk bewaker is geweest in de kampen Sobibor en Flossenbürg.

De verdediger heeft ervoor gekozen Demjanjuk te laten zwijgen. Die strategie is begrijpelijk, want door te spreken kan Demjanjuk zich alleen maar meer in de nesten kunnen werken. Het zwijgrecht is ervoor bedoeld om te voorkomen dat een verdachte zichzelf gaat beschuldigingen.

In eerdere processen heeft Demjanjuk steeds vragen beantwoord – misschien omdat hij toen werd beschuldigd van misdaden die hij niet had begaan. Zo zou hij Iwan de Verschrikkelijke van Treblinka te zijn geweest, wat later niet het geval bleek. In München ligt het anders: de misdaden die hem deze keer worden toegeschreven, zijn vrijwel zeker door hem gepleegd.

Had Demjanjuk meteen bekend dan was het denkbaar geweest dat hij er als zieke negentigjarig met een lage, of zelfs met een symbolische straf, vanaf was gekomen. Nu hij blijft zwijgen, zou hij wel eens de maximum straf kunnen krijgen.

Ook in Nederland wordt een proces gevoerd dat door verdachte wordt beschouwd als een politiek proces. Ook in Nederland beroept de verdachte zich op zijn zwijgrecht.

Laat ik voorop stellen dat het proces tegen Geert Wilders mij voorkomt als een heilloze onderneming, waaruit niets moois kan bloeien. Wordt Wilders veroordeeld, dan zal dat niemand van mening doen veranderen. Mensen die voor Wilders zijn, blijven voor Wilders. Mensen die tegen Wilders zijn blijven tegen Wilders. Rechters zijn in dit soort kwesties niet de meest gekwalificeerde personen om een definitief oordeel vellen. Dat zouden eventueel deskundigen moeten doen, maar die zijn het helemaal niet met elkaar eens.

Wilders heeft de Koran met Mein Kampf  vergeleken, maar dat heeft Winston Churchill voor hem ook al gedaan. Winston Churchill heeft niet specifiek voor deze opmerking, maar wel voor zijn hele oeuvre de Nobelprijs voor de literatuur gekregen. Wilders wil stukken uit de Koran scheuren. Dat is een bot voorstel, maar niet strafbaar. Wilders heeft het in negatieve zin over “de” islam. Generaliserend misschien, maar als er in positieve zin over “de”islam wordt gesproken, kraait er geen hond naar.

Wilders noemt de islam een politieke ideologie, wat niet schijnt te mogen. Maar natuurlijk is de islam een politieke ideologie, zoals het tegelijkertijd een religie is. Ook het christendom en het jodendom zijn politieke ideologieën. In feite zijn alle religies tegelijkertijd politieke ideologieën. Religie als opium van het volk – Marx zei het al. Overigens is het omgekeerde ook waar. Nazisme en communisme hebben alle eigenschappen van een godsdienst.

Mij is het daarom een raadsel dat iemand lid kan zijn van het CDA en tegelijkertijd Wilders verwijt dat hij de islam als een politieke ideologie beschouwt. Iemand die zelf het christendom als politieke ideologie gebruikt, verwijt Wilders dus dat hij hetzelfde doet. Misschien kan Ad Koppejan, voor hij aan Wilders begint, eerst zichzelf eens ontmaskeren.

Geert Wilders (recht)

Er  zal weinig anders opzitten dan Wilders vrij te spreken, maar dat neemt niet weg dat de houding van Wilders om zich op zijn zwijgrecht te beroepen nogal miezerig is. Wilders doet dat op last van zijn advocaat Bram Moszkowicz.  Op die manier verlaagt Wilders zich tot het niveau van Willem Holleeder en Iwan Demjanjuk, die alle reden hadden om hun mond dicht te houden. Maar als Wilders meent wat hij zegt, heeft hij niets te verbergen. Als Wilders overtuigd is van zijn eigen onschuld zou hij vrijuit moeten spreken. Daarmee zou hij rechters meer kleineren dan met al die geestloze obstructies die nu door zijn advocaat worden gepleegd. Wilders’ advocaat heeft gewoon te veel verkeerde cliënten gehad, om zich te kunnen voorstellen dat een verdachte zich ook voornaam kan opstellen.

Er zijn in de geschiedenis veel politieke processen geweest: van Socrates tot Johan van Oldebarnevelt en Oscar Wilde.  In 1953 eindigde Fidel Castro zijn slotpleidooi met de woorden: “La historia me absolverá” – de geschiedenis zal mij vrijspreken. Castro kreeg vijftien jaar en de geschiedenis heeft juist niet gunstig geoordeeld. Maar Wilders kan hooguit een lullige boete van een paar honderd euro kan krijgen. En wat de geschiedenis van hem vindt, dat weten wij pas over vijftig jaar.

Vooruit, Geert, gooi je advocaat de deur uit en spreek.

De Volkskrant, 8 oktober 2010