Geef de VVD terug aan de VVD’ers

Beweringen en bewijzen

Dankzij het internet kon ik de Statenverkiezingen uitstekend volgen op mijn hotelkamer in München. Ik moest denken aan mijn vader, die tot in de jaren zestig – van de vorige eeuw, moet je er tegenwoordig bij zeggen – de eer had om de verkiezingsuitslagen om te roepen vanuit een radiowagen die op de Dam was geparkeerd.

Leo Pam 2

“En dan nu de uitslag van Appelscha!”, schalde mijn vaders stem tegen de gevel van het Paleis. Ik zat naast hem in de cabine en keek naar al die reikhalzende mensen om ons heen, die het laatste verkiezingsnieuws wilden horen. Het was de tijd dat ik stiekem met een zaklantaarn onder de dekens een boek las. Mijn zoon zit nu ‘s nachts stiekem onder de dekens de gamen. Als je zoiets tegen Rudy Kousbroek zei, antwoordde hij altijd: “Ja, maar vroeger aten de mensen ook brood”.

In de Eerste Kamer houden links en rechts elkaar nu in evenwicht, geen van de vleugels heeft een meerderheid. Ik hoor het geklaag al over de onbestuurbaarheid van het land, maar is het niet ideaal dat bij gelijke verhoudingen de ene vleugel in het ene huis en de andere vleugel in het andere huis de boventoon voert? Op die manier moeten links en rechts voortdurend met elkaar rekening houden en dat lijkt mij winst voor de democratie. In de Verenigde Staten is het Congres in handen van de Democraten en de Senaat in handen van de Republikeinen, of vice versa. Checks and Balances wordt dat genoemd, en eigenlijk vinden de meeste Amerikanen dat een gezonde situatie.

Voor wie de opvatting huldigt dat regeren gedijt in saaiheid worden het sombere tijden. Wij gaan weer heel wat mooie Nachten tegemoet, zoals eerder bij de Nacht van Wiegel en de Nacht van Van Thijn. De Nacht van Wiegel (1999) ging over het corrigerend referendum en de Nacht van Van Thijn (2005) over de gekozen burgemeester. Na de Nacht van Wiegel viel aanvankelijk het Kabinet Kok II en na de Nacht van Van Thijn moest een minister (van Bestuurlijke Vernieuwing, dat had je toen nog) aftreden.

Nacht van Wiegel

Wiegel heeft nog geprobeerd zijn concurrerende Nacht te kleineren tot het “Avondje Van Thijn”, maar dat is uiteindelijk niet gelukt. Over het algemeen reikt het geheugen van politici niet ver, maar mij zou het niet verbazen als er nog steeds wraakgevoelens leven over die Nachten. Er zullen ook stemmen opgaan om de Eerste Kamer af te schaffen, maar die stemmen zullen verstommen omdat telkens weer andere partijen er voordeel bij hebben om hun tegenstem in de Senaat te laten horen. Het afschaffen van de Eerste Kamer neemt ook te veel tijd om daadwerkelijk in de Nederlandse verhoudingen tot uitvoering te worden gebracht.

De huidige regeringscoalitie heeft geen meerderheid behaald in de Eerste Kamer, maar je moet Mark Rutte nageven dat zijn partij opnieuw heeft gewonnen. Dat is een bijzondere prestatie.

Maar waar ik helemaal wee van wordt, is de frase dat “wij Nederland gaat teruggeven aan de Nederlanders”. Wilders is daarmee begonnen, maar nu las ik ook dat ze Friesland willen teruggeven aan de Friezen en Limburg aan de Limburgers. Wordt het niet eens tijd om de VVD terug te geven aan de VVD’ers? Die partij wordt veel te groot en je zult nog zien dat de VVD straks wordt beheerst door allerlei VVD-vreemde elementen. Als je hier in München zou zeggen dat je Duitsland wilt teruggeven aan de Duitsers, dan denken ze (de Duitsers) dat je een regelrechte nazie bent. En dat is ook het pijnlijke: ondanks alle waterwegen zijn Amsterdam en Rotterdam vergeleken bij München maar kleine provinciale steden.

Een VVD-strateeg heeft mij eens proberen uit te leggen dat Rutte deze retoriek alleen gebruikt om Wilders de wind uit de zeilen te nemen. Daarom hamert Rutte ook zo op veiligheid en zeurt Opstelten erover dat je een inbreker in elkaar mag timmeren als hij bij jou in de slaapkamer staat. Als de strateeg gelijk heeft – en waarom niet? – dan is die strategie succesvol geweest. De partij van Rutte blijft groeien, terwijl de groei van Wilders tot staan is gebracht, ondanks het feit dat de PVV met tien zetels in de Senaat komt. Had de PVV de lijn van de vorige verkiezingen doorgezet dan zouden er nu tenminste veertien PVV-senatoren op het pluche hebben gezeten.

Maar let op: als alle partijen hun restzeteltjes hebben geteld, zal blijken dat Jan Nagel van 50Plus op de wip zit. Schaken kan hij maar matig, maar wippen des te beter.

De Volkskrant,  4 maart 2011

De Volkskrant

Beweringen & bewijzen, 4 maart 2011

Onderwerp: Verkiezingen

Tav, redactie Forum

Door Max Pam

Dankzij het internet kon ik de Statenverkiezingen uitstekend volgen op mijn hotelkamer in München. Ik moest denken aan mijn vader, die tot in de jaren zestig – van de vorige eeuw, moet je er tegenwoordig bij zeggen – de eer had om de verkiezingsuitslagen om te roepen vanuit een radiowagen die op de Dam was geparkeerd. “En dan nu de uitslag van Appelscha!”, schalde mijn vaders stem tegen de gevel van het Paleis. Ik zat naast hem in de cabine en keek naar al die reikhalzende mensen om ons heen, die het laatste verkiezingsnieuws wilden horen.

Het was de tijd dat ik stiekem met een zaklantaarn onder de dekens een boek las. Mijn zoon zit nu ‘s nachts stiekem onder de dekens de gamen. Als je zoiets tegen Rudy Kousbroek zei, antwoordde hij altijd: “Ja, maar vroeger aten de mensen ook brood”.

In de Eerste Kamer houden links en rechts elkaar nu in evenwicht, geen van de vleugels heeft een meerderheid. Ik hoor het geklaag al over de onbestuurbaarheid van het land, maar is het niet ideaal dat bij gelijke verhoudingen de ene vleugel in het ene huis en de andere vleugel in het andere huis de boventoon voert? Op die manier moeten links en rechts voortdurend met elkaar rekening houden en dat lijkt mij winst voor de democratie. In de Verenigde Staten is het Congres in handen van de Democraten en de Senaat in handen van de Republikeinen, of vice versa. Check of Balances wordt dat genoemd, en eigenlijk vinden de meeste Amerikanen dat een gezonde situatie.

Voor wie de opvatting huldigt dat regeren gedijt in saaiheid worden het sombere tijden. Wij gaan weer heel wat mooie Nachten tegemoet, zoals eerder bij de Nacht van Wiegel en de Nacht van Van Thijn. De Nacht van Wiegel (1999) ging over het corrigerend referendum en de Nacht van Van Thijn (2005) over de gekozen burgemeester. Na de Nacht van Wiegel viel aanvankelijk het Kabinet Kok II en na de Nacht van Van Thijn moest een minister (van Bestuurlijke Vernieuwing, dat had je toen nog) aftreden.

Wiegel heeft nog geprobeerd zijn concurrerende Nacht te kleineren tot het “Avondje Van Thijn”, maar dat is uiteindelijk niet gelukt. Over het algemeen reikt het geheugen van politici niet ver, maar mij zou het niet verbazen als er nog steeds wraakgevoelens leven over die Nachten. Er zullen ook stemmen opgaan om de Eerste Kamer af te schaffen, maar die stemmen zullen verstommen omdat telkens weer andere partijen er voordeel bij hebben om hun tegenstem in de Senaat te laten horen. Het afschaffen van de Eerste Kamer neemt ook te veel tijd om daadwerkelijk in de Nederlandse verhoudingen tot uitvoering te worden gebracht.

De huidige regeringscoalitie heeft geen meerderheid behaald in de Eerste Kamer, maar je moet Mark Rutte nageven dat zijn partij opnieuw heeft gewonnen. Dat is een bijzondere prestatie. Maar waar ik helemaal wee van wordt, is de frase dat “wij Nederland gaat teruggeven aan de Nederlanders”. Wilders is daarmee begonnen, maar nu las ik ook dat ze Friesland willen teruggeven aan de Friezen en Limburg aan de Limburgers. Wordt het niet eens tijd om de VVD terug te geven aan de VVD’ers? Die partij wordt veel te groot en je zult nog zien dat de VVD straks wordt beheerst door allerlei VVD-vreemde elementen. Als je hier in München zou zeggen dat je Duitsland wilt teruggeven aan de Duitsers, dan denken ze (de Duitsers) dat je een regelrechte nazie bent. En dat is ook het pijnlijke: ondanks alle waterwegen zijn Amsterdam en Rotterdam vergeleken bij München maar kleine provinciale steden.

Een VVD-strateeg heeft mij eens proberen uit te leggen dat Rutte deze retoriek alleen maar gebruikt om Wilders de wind uit de zeilen te nemen. Daarom hamert Rutte ook zo op veiligheid en zeurt Opstelten erover dat je een inbreker in elkaar mag timmeren als hij bij jou in de slaapkamer staat. Als de strateeg gelijk heeft – en waarom niet? – dan is die strategie succesvol geweest. De partij van Rutte blijft groeien, terwijl de groei van Wilders tot staan is gebracht, ondanks het feit dat de PVV met tien zetels in de Senaat komt. Had de PVV de lijn van de vorige verkiezingen doorgezet dan zouden er nu tenminste veertien PVV-senatoren op het pluche hebben gezeten.

Maar let op: als alle partijen hun restzeteltjes hebben geteld, zal blijken dat Jan Nagel van 50Plus op de wip zit. Schaken kan hij maar matig, maar wippen des te beter.

(Einde tekst.)