Van wc-app tot Joden-app

Columns

Onlangs demonstreerde iemand mij een App, waarop een aantrekkelijk meisje te zien is, die je kunt laten dansen door je mobiele telefoon te bewegen. De eerste grap is dat af en toe haar rokje opbolt, zoals in die befaamde scene van Marilyn Monroe. De tweede grap is dat je met handbewegingen kunt proberen het meisje in zo’n positie te krijgen dat je onder haar rokje kunt kijken.

En tenslotte is de derde grap: dat het steeds net niet lukt om je doel te bereiken. Het is heel zedig gedaan, dat is het mooie ervan. Deze App is voor een Nederlandse frisdrankenfabrikant ontwikkeld, maar ik weet niet of hij ook verkrijgbaar is.

Apps veroveren de wereld en daarom zal ik niet uitleggen wat een App is. De eerste keer dat ik iemand een App zag gebruiken, herinner ik mij nog goed. Degene stond midden op een plein en begon ineens met zijn telefoon te zwaaien. Daarna keek hij op zijn schermpje en legde uit dat hij nu kon zien welke huizen om hem heen te koop stonden. Inderdaad erg handig. Wie wil niet weten of de buren hun huis moeten verkoop en welke prijs zij vragen?

Daarna kwamen de Apps voor tankstations en restaurants als vanzelf. Naar ik begrijp wordt in de Verenigde Staten gewerkt aan een App voor wc’s, die Cloo gaat heten. Ik stel mij voor dat een leger van wc-inspecteurs momenteel door Amerika reist, zoals dat in Frankrijk ongeveer toegaat bij de Michelin Gids. Mogelijk heeft het ook iets te maken met een heel nieuw winkelconcept (2TheLoo), waarbij je eerst uitvoerig in de restrooms je toilet maakt, om je pas daarna in het koopgewoel te storten. De wc-pot als centraal ontmoetingspunt van warenhuizen en winkelcentra – hoe Amerikaans wil je het hebben?

Kakken & kopen, op één plaats verenigd.

Dat de App uit kan uitgroeien tot een sociaal medium is aangetoond door c. Dat je in deze naam het woord “radar” proeft, is niet voor niets, want  Gaydar is een App waarmee je de vrij rondlopende homo’s in je buurt kunt traceren. Ook erg handig. Je meldt je aan en vervolgens kun je via je smartphone opzoeken in welke huiskamer, bar of bioscoop zich toevallig een gelijkgezinde bevindt. En vice versa natuurlijk. Het is alleen nog maar een kwestie van een sms sturen en naar elkaar toelopen.  Ongetwijfeld bestaan hier al tientallen varianten op: van hetero’s tot schakers en duivenmelkers, via een App kun je moeiteloos nader tot elkaar komen.

Maar niet alle Apps zijn even succesvol. Zo heeft Apple de afgelopen week een programmaatje verwijderd dat je vertelt welke beroemdheden en andere publieke figuren joods zijn. Dat schijnt gebeurd te zijn op aandringen van de actiegroep SOS Racisme, die dreigde Apple voor de rechter te slepen.

Joden-app2

Zoiets bevestigt mijn vermoeden dat de meeste van die anti-discriminatiegroepen niet goed snik zijn. Er bestaan al honderden boeken waarin je zo de namen van beroemde Joden kunt opzoeken. Waarom zou dat digitaal ineens niet meer mogen? Trouwens, wij weten van Dries van Agt en de paus toch ook dat zij katholiek zijn. Wie die Joden-App wil verbieden is volgens mij zelf een antisemiet.

In mijn boekenkast staat bijvoorbeeld: The Jewish 100, a Ranking of the Most Influential Jews of All Time. Het is samengesteld door Michael Shapiro, uiteraard zelf een Jood. De hele lijst afgaan, zou te ver voeren, maar ik geef u hierbij de Joden Top Tien: 1. Mozes; 2. Jezus van Nazereth; 3. Albert Einstein; 4. Sigmund Freud; 5. Abraham; 6. Paulus; 7. Karl Marx; 8. Theodor Herzl; 9. Maria; 10. Baruch de Spinoza.

Joden top 100

Best een lijstje om trots op te zijn!

Elders komen wij nog tegen: Anne Frank (12), Niels Bohr (17), Kafka (22), Proust (27), Heine (31), Durkheim (55), Gershwin (61), Houdini (88), Man Ray (92), Steven Spielberg (95) en Bob Dylan (97). Nee, zeker weten: Bram Moszkowicz staat er niet op.

Het Parool, 17 september 2011