Cruijff, Shariah en Karel van het Reve

Columns

De afgelopen week vonden drie bijeenkomsten plaats, waar ik alle drie niet bij ben geweest. De eerste was de rechtszaak van Johan Cruijff tegen zijn medecommissarissen. Het mooie van de moderne media is dat je de gebeurtenissen per minuut kunt volgen, terwijl je gewoon thuis zit.

Het is net als bij schaaktoernooien. Op een schaaktoernooi moet je de partijen volgen, staande achter een hek, terwijl je thuis de partijen live krijgt uitgevoerd op je computerscherm. Wanneer Carlsen en Kramnik in Siberië schaken zie ik eerder welke zetten zij hebben uitgevoerd dan de toeschouwers ter plekke.

Zo begrijp ik ook nooit waarom mensen naar een voetbalstadion gaan. Thuis voor de buis zie je het veel beter en je loopt ook niet de kans om beledigende taal te horen. Overigens zat Cruijff  ´s avonds al weer op de tribune bij Real Madrid. Het lijkt me een heel gedoe om mensen te ontlopen tegen wie je aan het procederen bent. De wedstrijd eindigde in een drama, en dat terwijl Real duidelijk van plan was Ajax een kans te geven door het tweede elftal te sturen. Lyon had daar vast en zeker tegen geprotesteerd als het anders was gelopen en zij waren uitgeschakeld.

De tweede bijeenkomst waar ik niet bij was, vond plaats in de Rode Hoed. Het ging om een avond die gewijd was aan Karel van het Reve (1921-1999), van wie het laatste deel van het Verzameld werk is uitgekomen. Als Karel er zelf bij was geweest, zou ik graag zijn gekomen, maar nu zag ik er tegenop om met z´n allen te gaan praten over een dode.

De derde bijeenkomst waar ik niet bij was, vond plaats in de Balie, waar een debat over islam en democratie werd gevoerd. Als ik van tevoren had geweten dat het debat zou worden verstoord door leden van de groep Shariah4Belgium, had ik ongetwijfeld acte de présence gegeven. Zo´n opstootje wil je toch niet missen.

Zelf ben ik altijd geneigd te denken dat de fundamentalisten meer het ware geloof vertegenwoordigen dan de liberalen, zoals ik rabbijn Van der Kamp ook altijd veel Joodser vind dan rabbijn Soetendorp. Ik bedoel: als je dan toch gelovig wilt zijn, doe het dan goed. Dat wil zeggen: leef zo veel mogelijk volgens de oorspronkelijke richtlijnen. Van zo iemand als Tofik Dibi, die zegt alcohol te drinken, heb ik altijd het gevoel dat hij helemaal geen moslim is. Maar misschien zie ik dat helemaal verkeerd. Het is bij de islam zoals bij het rooms-katholicisme: wie het eenmaal is, blijft het voor de rest van zijn leven.

Op de zojuist gepubliceerde lijst van The 500 Most Influential Muslims 2011 staan twee Nederlanders: de schrijver Abdelkader Benali en de zangeres El Mouhandiz. Beiden lijken zij mij geen religieuze scherpslijpers. Dat geldt niet voor koning Abdullah bin Abdul-Aziz Al Saud, de nummer één op de lijst. Als heerser van Saoedi-Arabië vertegenwoordigd hij het minst verlichte deel van de islam.

Neem bijvoorbeeld het rijverbod voor vrouwen in zijn land.

Manal Al Sharif

De 32-jarige Manal al-Sharif werd onlangs gearresteerd en tot geseling veroordeeld omdat zij een filmpje op YouTube had gezet, waarop te zien is hoe zij vrolijk een auto bestuurt. De veroordeling riep protesten op en de hoogste theologische raad van Saoedi-Arabië heeft het incident nu in een rapport geëvalueerd. Volgens het rapport zal autorijden voor vrouwen groot moreel verval veroorzaken. Zo zal er over tien jaar geen maagd meer zijn in Saoedi-Arabië en leidt het fenomeen van een vrouw achter het stuur tot prostitutie en pornografie.

In het rapport wordt beschreven hoe een van de opstellers in een ander Arabisch land een koffietentje bezocht:  “Alle vrouwen keken naar me. Een van hen maakte met een gebaar duidelijk dat ze beschikbaar was. Dat is wat er gebeurt als vrouwen mogen rijden.”.

De man die deze vreselijke ervaring overkwam is een professor, zo vermeldt het rapport. Een collega dus van Karel van het Reve.

Het Parool, 10 december 2011