Vrijheid is iets van vroeger

Beweringen en bewijzen

Het artikel van Jay Epstein in The New York Review of Books over die fatale dag voor Dominique Strauss-Kahn lost een aantal raadsels op, maar voegt ook een aantal nieuwe toe. Het gaat om die 14de mei 2011, toen DSK werd gearresteerd omdat hij het kamermeisje van het Sofitel Hotel in New York tot seks zou hebben gedwongen.

DSK NYRB

DSK kwam tenslotte vrij nadat was gebleken dat het kamermeisje tegenstrijdige verklaringen had afgelegd. Inmiddels zit DSK werkeloos thuis en kan hij vergeten dat hij ooit nog eens als president het Élysée zal betreden. Bovendien is een onderzoek gestart naar zijn betrekkingen met een netwerk van prostituees in Noord-Frankrijk.

Allereerst is er het raadsel van de mobiele telefoon.

DSK bezat twee Black Berry’s, waarvan er één nooit meer is teruggevonden.

Dat verdwenen mobieltje gebruikte hij voor zijn IMF-contacten. Maar de laatste dagen waren er problemen mee, het ding deed vreemd, hij wilde het laten nakijken, en tegelijkertijd kreeg hij vanuit Frankrijk het bericht dat deze telefoon mogelijk werd afgeluisterd. Dat bericht kwam van “een vriendin van DSK”, die in Parijs op het kantoor van de UMP werkte, de vijandelijke partij van Sarkozy. Eigenlijk is dat weer een raadsel binnen een raadsel.

Sofitel

Verder is er de handel en wandel van het kamermeisje Nifissatou Daillo. Dat er seksueel contact is geweest, is door de advocaten van DSK nooit ontkend. In de suite, maar buiten de badkamer, is “speeksel vermengd met sperma” gevonden, waaruit ik opmaak dat het kamermeisje de toenmalige directeur-generaal van het IMF heeft gepijpt en het vervolgens heeft uitgespuugd. Daarna is Daillo meteen naar een belendende kamer gegaan, waar zij iemand heeft gesproken. We weten alleen niet wie, want het Sofitel zegt zorgvuldig om te gaan met privacy.

En dan is er het raadsel van de twee mannen, die kort na het gebeurde op een veiligheidscamera te zien zijn en die elkaar een high five geven en een vreugdedansje zouden maken. Epstein wilde daarover met de securitydienst van het hotel praten, maar die hielden zich schuil. Wel kwam hij erachter dat het hoofd beveiliging van de hotelketen in verleden nauwe contacten heeft gehad met de partij van Sarkozy.

Toch gaat het mij niet om het oplossen of aandragen van raadsels. Wat mij in het uitvoerige verhaal van Epstein opvalt, is de ongelooflijke gedetailleerdheid van de tijden waarop het een en ander is geschied. Die veertiende mei wordt vrijwel van minuut tot minuut beschreven. Vanaf 10.07 in de ochtend, toen DSK vanuit Parijs werd gewaarschuwd, is zo’n beetje elke handeling van die dag vastgelegd,  met uitzondering van de periode tussen 12.06, toen Daillo de kamer binnenging, en 12.13, toen DSK naar zijn dochter belde om te zeggen dat hij verlaat was.

Voor een man van 62 jaar was DSK behoorlijk snel klaar.

Om 12.28 verliet hij het hotel en om 12.54 arriveerde bij het restaurant waar hij met zijn dochter had afgesproken. Om 14.15 stapte hij in de taxi naar het vliegveld. Om 14.16 kwam hij erachter dat hij zijn mobiel kwijt was en belde zijn dochter met zijn tweede mobiel. Dochterlief  liet om 14.28 weten dat zijn eerste mobiel niet in het restaurant was gevonden.

Twee minuten later, om 14.30, werd Daillo in het hotel ondervraagd. Ook haar wederwaardigheden zijn van minuut tot minuut vastgelegd. Zo is zij op 15.28 in het St Luke’s ziekenhuis, waar zij wordt onderzocht. Om 15.29  belt DSK naar het Sofitel, nog altijd op zoek naar zijn Black Berry. Kennelijk argeloos vertelt hij precies waar ze hem op het vliegveld kunnen bereiken. Om16.45, vlak voor dat het toestel zal opstijgen, wordt hij gearresteerd.

Naast alle  Sherlock Holmesachtige conclusies die uit het stuk van Epstein kunnen worden getrokken, toont het in de eerste plaats aan dat het idee van vrijheid een volstrekte illusie is geworden. Bijna nooit zijn wij nog onbespied,  overal worden gevolgd. Elk telefoontje kon weer worden opgeroepen, beveiligingscamera’s volgen elke stap die wij zetten: op het vliegveld, in het hotel, in restaurants, op straat, in de parkeergarages, enzovoort. Zelf het sleutelpasje van uw hotelkamer noteert precies wanneer u binnen bent. Ook privacy op internet bestaat niet meer. Het is eenvoudig om uit te zoeken wanneer u naar de porno hebt gekeken, en op welke site. Straks wordt het rekening rijden ingevoerd en dan kan per meter worden vastgesteld waar u bent.

Daar is de camera. Trek even u das recht, of uw rok. Vrijheid is iets van vroeger. Niets zal onopgemerkt blijven.

De Volkskrant, 2 december 2011