Santorum = poepvlek

Columns

Zelden heb ik één week zo veel mooie voorbeelden gezien van de macht van de media. Ik telde er sowieso drie, waarvan Spreading Santorum wel het meest komisch is.

U weet ongetwijfeld wie Rick Santorum is. Dat is de Republikeinse presidentskandidaat, die een paar dagen geleden bijna Mitt Romney versloeg bij de voorverkiezingen in Iowa.
Deze Santorum is uiterst christelijk en uiterst conservatief, en derhalve scoort hij vooral bij rechtse Republikeinen. In 2003 uitte hij het soort beledigingen waar fundamentalisten zo goed in zijn. Abortus is moord. Homoseksualiteit ondermijnt het gezin. Liefde tussen mannen is een vorm van polygamie. Enzovoort.

“Nou zul je het hebben”, moet de homo-internetjournalist Dan Savage hebben gedacht.

Hij maakte een website, waarop hij vroeg een definitie te bedenken voor het woord Santorium. Het liep storm en tenslotte werd het: “Santorum (san-to-rum) n. The frothy mixture of lube and facel matter that is sometimes the by-product of anal sex”.

Santorum

Het mengsel van glijmiddel en poep dat soms uit je anus druipt na anale seks. De site Spreading Santorium geeft er een treffend voorbeeld van, dus als u geïnteresseerd bent, moet u daar maar eens heen surfen. SS werd zo’n succes dat het zich op de zoekmachines helemaal naar voren wist te dringen. Ga je nu de politicus Rick Santorum googlen, dan kom je eerst terecht bij een heleboel poepvlekken en andere onsmakelijkheden. U begrijpt ongetwijfeld dat Santorum dat niet leuk vindt, zeker niet nu men in de Amerikaanse nieuwsprogramma’s zijn naam nauwelijks meer durft uit te spreken. En wil je in de Verenigde Staten president worden dan is het belangrijk om het internet mee te krijgen. Obama weet daar alles van.

Intussen lacht Dan Savage in zijn vuistje. Hij heeft al aangeboden om de site neer te halen als Santorum een donatie doet aan de homobeweging. De prijs van de donatie: vijf miljoen dollar. Santorum heeft tot dusver geweigerd, maar mediakenners zijn het erover eens dat hij zijn ambities nooit zal kunnen waarmaken, zo lang die poepvlekken  bij zijn naam blijven opduiken.

In Nederland liggen de verhoudingen niet zo scherp, maar wij hebben natuurlijk wel Kees van der Staaij van de SGP. Ook tegen abortus, homoseksualiteit en het homohuwelijk. En bovendien was de SGP een foute partij in de oorlog. Toch heeft die Van der Staaij door de gedoogconstructie van dit moment een belangrijke vinger in de Haagse pap. Wordt het daarom niet tijd voor de site:  Verspreidt Kees van der Staaij.nl. In samenwerking met GeenStijl zijn Nederlands homo’s vast creatief genoeg om een embleem voor Van der Staaij te verzinnen dat overeenkomsten vertoont met die poepvlek van Santorum.

Hup, aan de slag!

Een andere kwestie die de macht van de media toonde, is die van de Duitse bondspresident Christian Wolff. Hij probeerde met een dreigtelefoontje te verhinderen dat Bild een stuk over zijn dubieuze leningen ging publiceren. Tenslotte erkende hij zijn fout met een soort excuses, al zei hij erbij dat hij in zijn voicemail aan de hoofdredacteur niet om “uitstel” maar om “afstel” had aangedrongen. Daarop vroeg Bild toestemming om de tekst van de voicemail te publiceren, hetgeen door Wolff werd geweigerd. Nog opmerkelijk netjes van Bild om toestemming te vragen. Was ik hoofdredacteur geweest dat had het al in de krant gestaan, met een vette kop erboven.

Nee, die Wolff is geen lang leven meer beschoren als bondspresident. Een naïeve domme man, die de macht van de media volkomen heeft onderschat.

En dan is er Google zelf, dat wereldwijd vierhonderd bloggers betaalde om positieve recensies te krijgen op de nieuwe Google browser Chrome. Ook die kwestie kwam aan het licht en Google beweert nu dat het de betalingen niet zelf heeft verricht, maar dat die zijn gedaan door een ingehuurd mediabureau.

Weet u wat: stuur allemaal een mail naar de hoofdredacteur van deze krant om te zeggen dat u mij een geweldig columnist vindt, en ik betaal u een tientje.

Het Parool, 6 januari 2012