Anne Frank en Simon Wiesenthal zijn mormonen

Beweringen en bewijzen

Twintig jaar geleden reisde ik met mijn dochter, toen net tien, door de Amerikaanse staat Utah. Het landschap van rode aarde is van een ruwe, bijna ondraaglijke schoonheid die ons na elke bocht weer versteld deed staan. Via de Grand Canyon en het Dixie National Forest, waar nog wilde leeuwen leven, kwamen wij terecht in Salt Lake City. De stad van de mormonen, die ook voorkomt in Conserve, de debuutroman van Willem Frederik Hermans.

mormonentempel

In Salt Lake City bezochten wij de tempel van wat officieel de Kerk van Jezus van de Heiligen der Laatste Dagen heet.

Aan het einde van de rondleiding kregen wij onderricht in de geschiedenis en leer van de Mormonen en ik herinner mij dat ons het verhaal werd verteld van Brigham Young, de evangelist die met zijn karavaan van huifkarren naar het Westen trok. Bij het zoutmeer kreeg hij het visioen dat de mormonen zich hier moest vestigen. De kolonisten begonnen tarwe te zaaien, maar sprinkhanen vraten alles op. Tot God de zeemeeuwen stuurde, die op hun beurt alle sprinkhanen verslonden, zodat de kolonisten als door een wonder waren gered.

Eventuele vragen konden wij schriftelijk indienen. De antwoorden zouden wij later thuis ontvangen. Mijn dochter, die in die tijd een grote sympathie koesterde voor de kleine dieren in het gras, stelde die vraag die Multatuli honderd jaar ook al gesteld had: “Wat vonden die sprinkhanen ervan om en masse te worden opgegeten. Wij kregen geen antwoord op die vraag, maar wel werd ons nog een folder met mormoonse memorabilia nagestuurd.

Het mormoons geloof gaat terug op Joseph Smith. Hij werd in 1820 bezocht door de hemelse boodschapper Moroni, die hem aan de hand van een aantal gouden platen een kroniek zou hebben geopenbaard over de Amerikaanse beschaving tussen, zeg, 2200 voor en 420 na Christus. De centrale figuur in het evangelie van Smith is Jezus, die na zijn kruisiging, wederopstanding en hemelvaart, eigenhandig de zending naar het Amerikaanse continent ter hand heeft genomen. Wat mormonen geloven is in diepste wezen niet vreemder of onlogischer dan wat veel andere christenen geloven, maar ook hier klopt het een en ander niet. Zo blijkt, om maar eens wat te noemen, dat geen enkele indianenstam ook maar spatje DNA bezit, dat naar de oude Hebreeërs zou kunnen verwijzen. Evenmin zijn archeologische artefacten gevonden die de denkbeelden van Smith ondersteunen.

Er is een reële kans dat de volgende president van de Verenigde Staten een mormoon zal zijn. Een enigszins liberale mormoon weliswaar, maar toch een die als missionaris in Frankrijk heeft gewerkt. Veel succes had Mitt Romney niet met zijn bekeringsarbeid en spoedig moest hij terugkeren, maar hij daardoor heeft in elk geval wel Frans leren spreken en eten. Ik ben erg benieuwd of Romney het gaat redden. De Amerikanen zijn wel gelovig, maar zij hebben het niet zo op mormonen. Joseph Smith en zijn broer werden in 1844 gelyncht door woedende anti-mormonen menigte. Door die moorden is pas de exodus naar Utah op gang gekomen, ongeveer zoals de Joden in Egypte verzeild zijn geraakt.

Op Slate Magazine heeft Christopher Hitchens vlak voor zijn dood een artikel geschreven over: “Romney’s probleem: het enge en sinistere  geloof van de mormonen”. In zijn stuk schrijft Hitchens onder meer over het mormoonse voorschrift om een bepaald soort ondergoed te dragen. Het meest lijkt het op een hansop, maar je kunt je ook voorstellen dat een schermer het onder zijn uitrusting draagt.  Het is bedoeld om “niet in verleiding te brengen of gebracht te worden”. Qua functie lijkt het zodoende nog het meest op de boerka.

Mormonen ondergoed

Hitchens wijst ook op de eigenaardige gewoonte van Mormonen om doden “in te bidden”, dat wil zeggen om doden postuum te dopen. Vooral holocaust-slachtoffers zijn geliefd en op deze manier is Anne Frank al tot het mormoonse geloof toegetreden.

Maar onlangs is toch een klein probleempje ontstaan, toen de ouders van nazijager Simon Wiesenthal (1908-2005) op mormoonse wijze zijn ingebeden. Een aantal rabbijnen heeft onmiddellijk een fel protest aangetekend. Kennelijk vertrouwt men het zaakje in het hiernamaals niet helemaal. Kent u trouwens die mop van Moos, die zich op zijn sterfbed door een pater later bekeren. Zegt Sam: wat doe jij nou? Zegt Moos: “Ik heb liever dat een katholiek doodgaat dan een Jood”.

De mormonen hebben inmiddels hun excuus aangeboden, maar de doop kan niet meer worden teruggedraaid. Dat moet de Wiesenthals daarboven zelf regelen.

De Volkskrant, 17 februari 2012. Zie ook voor reacties