Alle dooie mormonen zijn vanaf nu homo

Beweringen en bewijzen

Ogenschijnlijk was president Charles de Gaulle (1890-1970), over wie H.L. Wesseling een vermakelijke biografie heeft geschreven, een godsdienstig man. Hij kwam uit een vroom gezin. Zijn vader was leraar bij de jezuïeten en zijn moeder had een hang naar het spirituele. Zelf ging De Gaulle regelmatig naar de kerk, en niet alleen in zijn woonplaats Colombey-les-deux-Églises.

Alldeadmormons3

Maar tegen zijn vertrouweling Jacques Soustelle zei hij: “Ik geloof in niets. De katholieke godsdienst is een deel van de politieke structuur van Frankrijk”.  De Gaulle was vooral gelovig voor de familie. “En om filosofische, historische, geografische en sociale redenen”.

Maar religieuze redenen noemde hij niet.
Die houding meen ik bij veel gelovigen te bespeuren. Het is misschien een boude uitspraak, maar behalve de man die in de Zandvoortse duinen een hol had gegraven om in te schuilen, heb ik nooit iemand ontmoet die echt geloofde. Ik hoef maar naar Andries Knevel te kijken en ik denk: “nee, die gelooft in niets”.

Dat gevoel kwam ook op toen ik het debat volgde tussen de atheïst Richard Dawkins en de aartsbisschop Rowan Williams. Het debat, dat bijna anderhalf uur duurde, vond plaats in het tot nok gevulde Sheldonian Theatre in Oxford. Op YouTube is het te zien. Williams lijkt me aardige, intelligente man, die eloquent zijn standpunten wist te verdedigen tegen een uiterst beleefde Dawkins, die niettemin zei waar het op stond. Britser kon het niet, het was een treffen tussen heren. Jammer, dat zoiets nooit hier gebeurd.

Toch had ik ook bij Williams – met een groot kruis op de borst – niet echt het gevoel dat geloofde in wat hij zei. Voor het oplossen van wetenschappelijke problemen wil Williams graag de methoden van de moderne wetenschap gebruiken. Maar  “om mijn plaats in het universum te begrijpen, behoud ik mij het recht voor om terug te gaan naar Genesis”, zei hij. Een eigenaardige formulering, alsof iemand hem dat recht betwist. Overigens gold Williams’ recht maar voor een heel klein gedeelte van Genesis, want hij ziet ook wel in dat de aarde niet in zesduizend jaar is geschapen. Zo werd de God van Williams een zo vaak afgepelde ui, dat je niet meer weet was over is.

Toch is de aartsbisschop een oase van verstand en beschaving, vergeleken bij wat de Republikeinse kandidaten tijdens hun voorkiezingen in Amerika beweren. Al een paar weken geleden vroeg ik mij af of Mitt Romney het als mormoon gaat halen. Ook schreef ik over de mormoonse gewoonte om doden “in te bidden”, postuum te dopen, wat met Anne Frank en Simon Wiesenthal is gebeurd. Mahatma Ghandi (1869-1948) blijkt op die manier al in 1996 te zijn ingebeden. Van meer recentere datum is mormonisering van Romney’s eigen schoonvader. Tot ontsteltenis van de familie verklaarde schoonpapa een atheïst te zijn. Na diens dood hebben de Romney’s onmiddellijk het zekere voor het onzekere genomen. Ook schoonvader is nu ingebeden.

Intussen ontstaan er ook tegenkrachten. Zo kun je op de site Alldeadmormonsarenowgay.com de naam van een dode mormoon opgeven, die vervolgens als homo wordt doorgestraald. Hoe ze dat precies doen, staat er niet bij, maar zeker is dat je in het hiernamaals nog voor onaangename verrassingen kunt komen te staan. Zoveel verbaasde mensen als daar rondlopen!

Santorum

Santorum, die andere republikeinse presidentskandidaat, is eveneens met die tegenkrachten geconfronteerd. Op de site Spreading Santorum.com is het woord “santorum” aldus gedefinieerd: “The frothy mixture of lube and facel matter that is sometimes the by-product of anal sex”. U moet dat maar even zelf vertalen. Er staat ook een plaatje bij van een vlek die gevormd is door een mengsel van glijmiddel en poep. De site heeft zich op Google zo naar voren gedrongen, dat de meer serieuze informatie over Santorum  minder bereikbaar is geworden.

Opvallend trouwens, dat religieuze zeloten vooral worden bestreden met homoseksualiteit. Daar ligt natuurlijk ook een zwakte: voor wie een afkeer heeft van homoseksualiteit bestaat er geen grotere angst dan er zelf mee “besmet” te worden.

Time

Zelf ben ik erg benieuwd wat er gaat gebeuren met de onlangs gestorven Amerikaanse theoloog William Hamilton (1926-2012). Het weekblad Time vatte destijds  zijn werk groot op de omslag samen met de vraag: Is God Dead? De vraag is voor velerlei uitleg vatbaar, zoals bij veel zinloze vragen. Bestaat God niet, of heeft God wel heeft bestaan, maar is hij inmiddels gestorven?  Hamilton kwam er niet uit, maar misschien kan hij het als mormoon in het hiernamaals navragen.

De Volkskrant, 9 maart 2012