Daadkracht achter gesloten deuren en in totale stilte

Columns

Toen het kabinet-Balkenende honderd dagen het land inging om te luisteren naar wat de bevolking ervan dacht, werd er gelachen. Het leek een illustratie van het gebrek aan daadkracht dat het kabinet later zou worden verweten. Inmiddels is het kabinet-Rutte aan de slag.

De ambities van de minister-president waren groot en zijn stijl van regeren was aanvankelijk een verademing vergeleken bij het gekluns van Balkenende. Maar Rutte nu zit alweer een tijdje in het Catshuis te vergaderen over nieuwe bezuinigingen. Dat is nog daaraan toe, als er daadkrachtige maatregelen te verwachten zouden zijn die kunnen steunen op een stabiele meerderheid in beide Kamers. Maar dat is helaas niet het geval.

Op de linkse oppositie kan Rutte niet meer rekenen, die is uit op bloed. Dan is er de SGP. Het is op zichzelf al beschamend dat een liberale premier bij de SGP moet gaan shoppen. Op een bezoekje bij SGP-jongeren zei Rutte dat er veel overeenkomsten waren tussen de denkbeelden van de SGP en zijn partij. Dat is een leugen. Zo is de SGP bijvoorbeeld voor de doodstraf, de VVD niet. De SGP vindt het ook prima dat Calvijn zijn tegenstanders heeft laten verbranden: “dat moet je in de tijd zien”. De SGP is tegen godsdienstvrijheid en voor censuur. In het SGP-programma valt te lezen dat de Kerk van Christus boven alles staat en dat “dientengevolge ongeloofspropaganda, valse religies en antichristelijke ideologieën door de overheid uit het openbare leven worden geweerd”. Verder  staat er dat  “film- en toneelvoorstellingen waarin Godslastering vrijuit spreekt moeten worden verboden”. Maar dat is niet alles, want “de overheid moet alle uitingen via pers, radio en televisie, die tegen God en Zijn geboden ingaan, verbieden”.

Verbieden, verbieden, verbieden.

Als dat overeenkomsten zijn met het liberale gedachtegoed, eet ik mijn baard op. Ik vraag mij af wie Rutte met zijn SGP-geslijm probeert  te verneuken. Het meest zichzelf, denk ik.

Mediastilte 2

En dan zit de premier aan tafel met Geert Wilders en Fleurtje Agema, die ook moeten gedogen. Dat is een weinig benijdenswaardige situatie voor Rutte. Tegen het buitenland moet hij voortdurend benadrukken dat de PVV geen deel uitmaakt van de regering – bijvoorbeeld als het over het anti-Polen meldpunt gaat – terwijl hij in het Catshuis gewoon over het bezuinigingspakket zit te onderhandelen. Rutte heeft het in zich om in Europa de Golden Boy te worden, maar hij is bezig zijn reputatie te grabbel te gooien.

Maar zelfs met de steun van de PVV is er geen meerderheid meer, aangezien Hero Brinkman is weggelopen. Het zal best waar zijn dat Brinkman een narcistische  egotripper is, maar zijn actie is briljant getimed. Was hij een nagewezen PVV’er die telkens onder het juk van leider Geert door moest, ineens zit hij op de wip en valt te beluisteren  “dat hij eigenlijk bij de VVD hoort”.  In zijn eentje is Brinkman van het ene op het andere moment een machtig man geworden! En reken maar dat hij daar gebruik van gaat maken. Ze zullen helemaal gek van hem worden, vooral bij de PVV. Daar zal nog menig appeltje worden geschild.

De VVD gaat dus voorzichtig lonken naar Brinkman, hem iets in het vooruitzicht stellen zonder echt iets te beloven. De PVV moet op hete kolen lopen, want voor je het weet is er een scheuring. En dat is na de LPF natuurlijk de grootste angstdroom. Hero Brinkman zelf gaat de komende tijd fijn van zijn macht genieten. Daar gaan wij beslist meer van horen, daar kunt u van op aan.
Het wordt een fascinerende tijd en ik ben benieuwd hoe lang Rutte het roedelopen gaat volhouden. Het grote tegenargument kennen wij al: in deze moeilijke tijden kunnen wij ons geen kabinetscrisis permitteren.

Ondertussen heerst al dagen een complete mediastilte. Frits Wester twitterde: “Wat doe je dan zoal postend bij het Catshuis? Stoeprandje met de collega’s van de NOS”. Soms heb ik wel eens meelijden met mijn parlementaire collega’s.

Het Parool, 24 maart 2012