De Pers: denk mee over plan b

Columns

Het gratis dagblad De Pers is gesneefd. Deze week maakten Wegener en Mountain Media bekend dat de exploitatie niet meer rendabel was. Het geld vloog met miljoenen de deur uit, terwijl de advertentiemarkt was opgedroogd. In de vijf jaar van zijn bestaan is De Pers altijd verliesgevend geweest.

Vanaf het moment dat durfkapitalist Marcel Boekhoorn – hulde wie hulde toekomt – een klein vermogen had gestopt in zijn droom om een eigen krant te bezitten, is er nooit winst gemaakt. Wel slaagde de handige Boekhoorn erin de ergste verliezen af te wentelen op Wegener, die zo onverstandig is geweest om een toekomst in De Pers te zien. Een ernstige taxatiefout van Wegener, die het hele bedrijf de kop had kunnen kosten. Daarom kan het einde van De Pers voor niemand een verrassing zijn. Je hoefde het aantal advertenties maar te tellen om te beseffen dat dit niet langer door kon gaan. Zelf had ik het besluit van de uitgevers al veel eerder verwacht.

Van de gratis kranten zijn nu alleen nog Metro en Spits over. Daar zal er op den duur ook één van afvallen, maar ik vermoed dat weinigen daar echt rouwig over zullen zijn. Metro en Spits zijn vooral pulpbladen, vol showbizznieuws en ander schreeuwerig geleuter. In dit opzicht is het jammer dat De Pers het leven moet laten, want De Pers deed moeite een kwaliteitskrant te maken en slaagde daar regelmatig in. Het blad had ook duidelijk een eigen gezicht, met covers die vaak verrassender waren dan die van NRC.Next. Verder gaf De Pers ruimte aan een aantal uitstekende journalisten, zoals Kustaw Bessems, Merel van Leeuwen, Arnold Karskens en Peter Middendorp, die tegenwoordig voor de Volkskrant schrijft.

Volgens Arnold Karskens, die ik op het Boekenbal tegenkwam, is er gezorgd voor een goede afvloeiing. Toch wil een groot deel van redactie proberen De Pers een doorstart te geven. De redactie put daarbij moed uit de vele positieve reacties die zijn binnengestroomd, nadat bekend was geworden dat de uitgever het blad per 30 maart opheft. Hoe die doorstart eruit moet zien, weet niemand. Wel kwamen enkele redacteuren bij de De Wereld Draait Door getuigen van hun wil om eventueel met eigen geld hun krantje voort te zetten. Matthijs van Nieuwkerk liet blijken best een kontje te willen geven, maar ik moest denken aan een optreden van de Nederlandse bobsleeploeg in DWDD. Die werd enthousiast naar een medaille op de Olympische Spelen gepraat. Toen na vele trainingsuren eindelijk het uur U in Vancouver daar was, durfde de captain van de bobbers niet naar beneden.

De Pers 3

Ik wil geen miesmacher zijn, maar eerlijk gezegd zie ik nauwelijks mogelijkheden voor een doorstart van de bijna veertig redacteuren. Er is geen businessplan, maar erger is het dat niemand weet hoe het zogenaamde “verdienmodel” moet worden ingevuld. Zelfs als zich ineens 50.000 betalende abonnees melden – en dat moet ik trouwens nog zien  – dan nog geeft dat onvoldoende rendement. Je kunt natuurlijk ook denken aan een dagelijkse digitale krant, maar dan doemen weer andere problemen. De aantrekkelijkheid van De Pers ligt erin dat je hem snel uit het schap kunt pakken als je op weg bent naar de trein of een boodschap wilt doen in de supermarkt.  Dat is een heel andere manier van lezen dan op je pc of je smartphone. Ook zal er bij een digitale krant geen plaats meer zijn voor veertig redacteuren. Zo veel redacteuren heeft zelfs de Huffington Post niet. Met een redactie van tien man heb je het in het Nederlands taalgebied wel zo’n beetje gehad, maar dan is de redactie de redactie niet meer. En De Pers niet meer De Pers.

Kortom, er moet een klein wonder gebeuren wil De Pers na 30 maart nog bestaan. Ik zou de redacteuren afraden hun afscheidshanddruk in De Pers 2.0 te steken, maar ik geef toe: wie nooit wat onzinnigs probeert, is de grootste knoeier van ons allemaal.

Het Parool, 17 maart 2012