Columns a go go

Columns

Multi-inzetbaar als ik ben, was ik een tijdje geleden uitgenodigd op het columnistendiner van de Volkskrant. De bijeenkomst werd gehouden in een pijpenla en toen ik binnenkwam, zag ik een lange tafel met wel vijftig couverts. Eerst dacht ik nog dat zich aan het eind een spiegel bevond, zodat ik alles dubbel zag – ongeveer zoals in de spiegelzaal te Versailles – maar toen ik nog eens met de ogen knipperde, stelde ik vast dat er wel degelijk was gedekt voor zo’n vijftig columnisten.

Vijftig aardige mannen en vrouwen – er waren zelfs kinderen bij – die voor een deadline op een stukje zitten te ploeteren. Er wordt wel eens beweerd dat het minder goed gaat met de media, en met de kranten in het bijzonder, maar het columnistendom bloeit als nooit tevoren. Het Parool heeft volgens mij wel honderd columnisten in dienst. Elke week wordt er een nieuwe gelanceerd. Bij de nieuwkomers is vooral het genre van het klein huishoudelijk ongemak populair. Een columnist hoeft maar de kleine teen te breken of de lezer wordt er van de hoogte gesteld, waarbij wij ook een pregnante beschrijving krijgen van de aan aambeien lijdende buurman in het ziekenhuisbed ernaast. Mijn zegen heeft het. Simon Carmiggelt en Sylvia Witteman zijn grote voorbeelden om na te volgen.

Hoe meer concurrentie hoe beter natuurlijk. Ook als columnist ben ik voor een vrije markt. Maar soms denk ik wel eens aan wijlen de socioloog J.J.A. van Doorn (1925-2008), die zich in zijn columns vreselijk boos placht te maken over “de wildgroei aan columnisten”. Al die stukjesschrijvers haalden een eerzame bezigheid naar beneden. Tsja, als je zelf professor bent en je vervult ook nog een bijzondere leerstoel aan de Militaire Academie, dan heb je makkelijk praten. Die columnisten zijn meer kikkers in een emmer dan een peloton marcherende grenadiers.

Toch moet ik eerlijk bekennen dat ook ik soms opkijk van het leger der columnisten. Vooral als er columnisten worden ontslagen, wat op een vrije markt natuurlijk wel eens voorkomt. Zo las ik dat de nieuwssite Nu.nl stopt met al zijn columnisten. Dat zijn: Thijs Zonneveld, Arjan Dasselaar, Olaf Koens, Peter Wierenga, Jean Wagemans en Paul de Lange. Allemaal mannen, maar afgezien daarvan moet ik tot mijn grote schande bekennen dat ik van deze columnisten nooit had gehoord, laat staan dat ik ooit iets van ze heb gelezen. Misschien zijn het briljante stilisten die een grote invloed hebben gehad op het politieke debat, maar dat moet ik dan hebben gemist.

Jan Bonjer 3

En bij het Financieele Dagblad heeft de nieuwe hoofdredacteur Jan Bonjer zo’n beetje alle columnisten de laan uitgestuurd.

Jan Bonjer!

Nu mag u best van mij weten dat Jan Bonjer mijn favoriete hoofdredacteur is. Weet u nog dat hij, op aanraden van mediagoeroe Leon de Wolff, de hele Nederlandse journalistiek ging hervormen, te beginnen bij het Algemeen Dagblad? Met als resultaat dat  abonnees met tienduizenden tegelijk wegliepen. Tot de laatste snik volgehouden dat het harstikke goed ging met het AD, en toen van de ene dag op andere zelf ontslagen. Tot zijn eigen verbazing.

Ik wens Jan Bonjer dus veel succes bij het Financieele Dagblad, waar hij meteen de kam haalde door het columnistenbestand. De nieuwe columnisten hebben beslist klinkende namen. Ik las dat Neelie Kroes (eurocommissaris) en Ad Scheepbouwer (oud-KPN) het team van Bonjer komen versterken. Prachtig! Zelf ben ik er reuze trots op dat ik er eindelijk weer eens collega’s van enig niveau bijkrijg.

Ziet u Neelie op haar stukje ploegen met haar team van voorlichters? Ik wel, al zal het – gezien het Brusselse tempo – nog een hele hijs worden om op tijd in te leveren. En van columnist Ad Scheepbouwer mogen wij toch verwachten dat hij de gelegenheid aangrijpt om het door hem aangekochte bedrijf Wehkamp aan te prijzen, ten einde het weer met winst te verkopen.

Maar ik zal pas helemaal gelukkig zijn als ook Mark Rutte begint als columnist.

Het Parool, 14 april 2012