Special Forces contra Robin Hood

Columns

Nieuwsuur bracht het oprollen van een bende dieven in de Haagse Spoorwijk. Dankzij de montage zaten er – bedoeld of onbedoeld – heel wat grappige elementen in het item.

Aan de hand van bewakingscamera’s werd eerst getoond hoe de dieven te werk gingen. Wij zagen een riante villa, toebehorend aan een rijkaard uit de Quote 500.

Zo wonen dus de Jan des Bouvries, de Herman Heinsbroeken en Cor van Zadelhoffen van deze wereld. Nachtelijke beelden toonden ons drie inbrekers, gehuld in tot de neus opgetrokken regenjacks.

Zij waren gewapend met een ladder en klommen zo naar de slaapkamer op de eerste verdieping, terwijl de familie in de huiskamer beneden televisie zat te kijken. Of misschien lazen ze een boek, je weet het nooit bij rijke stinkerds.

Even later waren de inbrekers klaar. Twee tassen met spullen, voornamelijk dure horloges, werden naar beneden gegooid en weg waren de mannen. Fluitje van een cent. Ik bleef zitten met de vraag wie nou zoveel dure horloges in zijn slaapkamer bewaart. Zelf bezit ik al jaren een prima wekkertje van de Hema, want ik voel nu eenmaal niet vaak de behoefte om in bed nog even te checken hoe op dat moment de maanstand is in Equator of in Timboektoe. Maar ik geef toe: ik ben geen Jean de Bouvries, Herman Heinsbroek of Cor van Zadelhoff.

Spoorwijk

Intussen zagen wij ook de voorbereidingen van twee arrestatieteams, die zich als Special Forces gereed maakten om Osama Bin Laden-achtige types in te rekenen. En toen kwam het uur U, ook wel “klapdag” genoemd. Op naar de boeven! Nu hoef je geen socioloog te zijn om te kunnen zien dat zo’n riante villa van Jean de Bouvries, Herman Heinsbroek of Cor van Zadelhoff beslist iets heel anders is dan een armzalig bovenwoninkje in de Haagse Spoorwijk. Als je mensen ergens en Robin Hood toewenst, die steelt van de armen en geeft aan de rijken, dan is het wel in de Spoorwijk.

Dit keer waren er geen bewakingscamera’s die het strijdtoneel vastlegden, maar een cameraploeg van Nieuwsuur. Ik bedoel: vroeger had de VARA nog wel eens een heimelijk sympathie voor Ciske de Rat, maar sinds Danny de Munck bij Joop van den Ende – volgens de Quote goed voor 1,6 miljard – de boel plat loopt, staan ze ook bij Nieuwsuur helemaal aan de kant van de gestolen rolexen en hun bezitters. Dus werd de voordeur in de Haagse Spoorwijk, zonder pardon en onder luid gebrul, ingeramd. Als weerwerk riep een van de bewoners nog zoiets als “pas op, mijn dochter heeft astma”, maar misschien heb ik mij dat verbeeld.

Eigenlijk moest toen het grappigste nog komen. Nadat Nieuwsuur zelf alles had getoond, van riante villa tot bovenwoning en van Rolex tot inbrekerstang, gingen ze naar de Quote om te vragen of ze zich daar niet schuldig voelden aan al die inbraken. Het was voor de dieven gewoon een kwestie van afvinken geweest. Maar nee, dat vonden ze bij de Quote helemaal niet!

Er was nog iets. Misdaad mag vooral een bezigheid zijn voor mannen en het zijn ook vooral mannen die in de gevangenis zitten, maar in het item van Nieuwsuur waren het uitsluitend vrouwen die het woord voerden. De baas van de politieteams was Hanneke Ekelmans, een struise blondine met wie niet te spotten viel. Zij werd geïnterviewd door Mariëlle Tweebeeke, winnares van de Sonja Barend Award 2012. En voor de Quote deed de even aantrekkelijke Mirjam van den Broeke haar zegje. Alleen die domme krachten die deur intrapten, dat waren mannen.

Heus, vrouwen hebben al lang de macht overgenomen.

Het Parool, 20 oktober 2012