Vuurwerk alleen voor 12 tot 18 jaar

Beweringen en bewijzen

Het beste boek van afgelopen jaar is Jongens zijn ’t van Angela Crott, en dat vind ik niet alleen omdat ik de vader ben van een zoon (12) in die leeftijdsklasse. De ondertitel luidt: Van Pietje Bell tot probleemgeval. Na een decennia lange feminisering van de samenleving en de daarbij behorende indoctrinatie is dit boek een eyeopener.

Vuurwerk

Angela Crott is een gepromoveerd historica, oud-onderwijzeres en moeder van twee zonen. Haar boek is verademing. Zij schrijft vanuit een zakelijk wetenschappelijke invalshoek, maar zij is tevens geestig en provocatief.

De nervositeitsziekte ADHD bestaat volgens haar niet en het dempende middel Ritalin wordt vaak ten onrechte voorgeschreven. Kwajongensgedrag krijgt geen ruimte meer. Een meester op een basisschool is een zeldzaamheid. Het zijn allemaal vrouwen die voor de klas staan.

Hier ligt een van de oorzaken dat jongens het op school slechter doen dan meisjes. Crott haalt een Amerikaans onderzoek aan, waaruit blijkt dat jongens in aparte jongensklassen hun leerachterstand vrij snel inhalen. “Jongens”, schrijft ze, “hebben geen probleem, wij hebben een probleem met jongens”.

Crott

Indachtig het boek van Crott heb ik mijn zoon (12) er dit jaar lustig op los laten knallen. Hij had zich er al weken van te voren op verheugd. De vuurwerkcatalogi had hij doorgenomen en op internet had hij uitgezocht waarom illegaal vuurwerk zo gevaarlijk is. Met deze kennis gewapend kochten wij – onder zijn leiding – een grote zak met rotjes, gillende keukenmeiden, nitraatbommen en vuurpijlen. Aansteeklonten en de vuurwerkbrillen werden ook aangeschaft, want veiligheid bleef voorop staan.

Daags nadat wij onze inkopen hadden gedaan, barstte in deze krant de vuurwerkdiscussie los. Onder de kop “Gelukkig dat er vuurwerk is” opende een leraar uit Roermond het vuur met een ingezonden brief. Deze leraar zat helemaal op de lijn-Crott. Hij wees erop dat vuurtje stoken, ver pissen, boompje klimmen en katapult schieten steeds meer gereguleerd worden in ons van de wieg tot het graf ingerichte land.

Maar gelukkig is er nog één uitlaatklep: vuurwerk! Een maal per jaar mogen de jonkies al die grijsaards de stuipen op het lijf jagen.

Die brief was mij uit het hart gegrepen, maar onmiddellijk kwamen alle boze buurmannen van Nederland in actie. Het was een schande, bij vuurwerk vallen doden en gewonden, het moest verboden worden. Bovendien bleek uit een enquête dat meer dan helft van de Nederlanders al voor zo’n  verbod is. De roep om een vuurwerkverbod is een uiting van de boze buurmannencultuur die bij Janmaat begonnen is en die ons land steeds meer teistert.

Volkskrant-redacteur Raoul du Pré somde dertien redenen op om vuurwerk te verbieden, maar geen daarvan overtuigde mij, omdat je ze ook op andere menselijke handelingen kunt toepassen. In het verkeer vallen ook doden, onder onschuldigen en zelfs onder kinderen. Ook bij verkeersongevallen word ambulance- en politiepersoneel belaagd. Het verkeer zullen wij daarom niet afschaffen, want dat is functioneel en levert geld op. Maar als het om lol trappen gaat, zijn wij als calvinistische natie graag bereid uit te leggen dat deze lol niet echt is en best kan worden verboden.

Toch wil ik mij niet doof houden voor alle bezwaren en ik meen een oplossing te hebben gevonden die de belangen van alle partijen recht doen. Nog niet zo lang geleden werd Koninginnedag in het Amsterdamse Vondelpark verziekt door hele en halve professionals die met hun handel de plaatsen van de kinderen inpikten. De gemeente heeft daar een einde aan gemaakt door de kinderen voorrang te verlenen.

Iets soortgelijks moet nu met vuurwerk gebeuren. Er is genoeg wetgeving die kinderen iets verbiedt dat volwassenen wel wordt toegestaan, zoals roken en drinken. Draai het nu eens om. Verbiedt het aanschaffen en afsteken van vuurwerk voor volwassenen, maar sta het toe aan kinderen tussen de 12 en 18 jaar. Ongetwijfeld zitten er juridische haken en ogen aan mijn voorstel, maar ik voorspel dat het aantal ongelukken sterk zal afnemen en dat het even draconische als nutteloze snelrecht niet meer nodig zal zijn.

Overigens ben ik met mijn zoon ook naar het nieuwjaarsconcert geweest van het Nederlands Blazersensemble. Ik geloof dat hij het wel leuk vond, maar ik voelde dat hij nog liever naar buiten was gegaan om zijn laatste rotjes af te steken tegen de pui van het Concertgebouw. Dat kon natuurlijk niet, want wij houden graag een naam hoog, maar diep in mijn hart gaf ik hem gelijk en leed ik met hem mee.

de Volkskrant, 3 januari 2014