Een ietsiepietsie nandralon


        Enkele maanden geleden stond in de Volkskrant een interview met Emile Vrijman, de advocaat van de sprinter Troy Douglas die werd betrapt op het gebruik van het verboden middel nandrolon. Ik kom erop terug omdat het een opmerkelijk interview was en de zaak nog steeds speelt. Uit behoefte naar meer informatie besloot ik de heer Vrijman te bellen en hem te vragen zijn standpunten nog eens te herhalen. Wellicht zullen degenen die voor het eerst kennis maken met uitspraken van de heer Vrijman denken dat het hier om een pastiche gaat, maar wanneer u alsnog de sportpagina van de Volkskrant erbij neemt, kunt u zelf controleren dat ik niet heb overdreven.
- Mijnheer Vrijman, in juni is Douglas betrapt op het gebruik van doping, waarom is die zaak een half jaar later nog niet afgesloten?
        "U zegt betrapt, maar ik neem aan dat u "betrapt" bedoelt. "Betrapt" tussen aanhalingstekens".
- O, neemt u mij niet kwalijk. Maar er zat toch nandrolon in zijn bloedstaal.
        "Inderdaad, er zat een ietsepietsie nandrolon in een bloedstaal, maar het is nog maar helemaal de vraag of het wel zijn bloedstaal was. Want gaat u maar na wat er allemaal met de urine van Douglas gebeurd kan zijn. Normaal gesproken wordt de urine van de atleten door een notaris in een bomvrije kluis gedaan en dan onder begeleiding van vier motoragenten naar het laboratorium in Keulen gereden. Maar bij de urine van Douglas was notaris verkouden en waren er in plaats van vier slechts drie motoragenten beschikbaar. Bovendien blijkt uit een intern rapport dat de urinestaal in Keulen onbeheerd in een kast heeft gestaan. U weet dat elk urinebuisje dag en nacht wordt bewaakt door een gewapende militair, maar dat de betreffende militair 23 seconden werd afgeleid toen iemand in een belendende kamer een kopje cafeïnevrije koffie liet vallen. Dat is heel goed te zien op de videocamera's, die overigens ook niet helemaal perfect gewerkt hebben. Een van de camera's geeft in het beeld een blauwachtige verkleuring, wat duidelijk in strijd is met de reglementen.
- Maar stel nu eens dat de urinestaal wel van Douglas afkomstig is?
        "Ik ga daar vooralsnog niet vanuit, maar stel nu eens dat de IOC beslist dat de urine inderdaad de urine van Douglas is, dan nog is dit geen doorslaggevend bewijs dat Douglas ook nandrolon heeft gebruikt. Met zijn urine zijn zeven testen gedaan, vier A-testen en drie B-testen. Om de werkzaamheid van de urine te testen heeft men de hoofden van kale mannen mee ingesmeerd, maar door problemen met de apparatuur zijn daarbij verschillen gemeten die juridisch absurd zijn. Uit die testen kun je niet opmaken of androlon aan het bloed is toegevoegd of dat het door het lichaam zelf is geproduceerd. Nandrolon kan bijvoorbeeld ook worden veroorzaakt door stress, maar door het eten van vlees van niet-gecastreerde varkens. Het is wel heel erg toevallig dat onlangs twee marathonzwemmers in Brazilië werden betrapt waar, zoals iedereen weet, vlees van niet-gecastreerde varkens op menige menukaart prijkt".
- Merlene Ottey en Linford Cristie, twee atleten die ook zijn betrapt, eten geen vlees. Zij zijn vegetariërs. Hoe verklaart u dat?
        "Ja, dan is er natuurlijk ook nog zoiets als een grenswaarde. De experts zijn het daar niet over eens.
- En Douglas is nog nooit in Brazilië geweest. Die liep gewoon in Doetichem.
        "Officieel wordt door het IOC een grenswaarde gehanteerd van twee, maar The Institute for Shit and Blood (ISB) gaat al tot drie, terwijl het Court of Arbitration in Lausanne de lat pas legt bij vijf. Prof. dr. Krachenbach uit Nairobi heeft goede gronden voor 5.3, maar volgens de Finse medicus Lasse Vulles zou het eigenlijk 5.5 moeten zijn. Wij komen dan al heel dicht in de buurt van Douglas, die een grenswaarde had van 5.6. Wist u trouwens dat men in België al waarden van veertien heel normaal vindt!".
- Voor koeien of voor mensen?
        "Belangrijk in deze zaak is nu dat wij de handen nu ineen slaan. Ottey en Christie zijn door hun nationale bonden inmiddels vrij gesproken. Waarom kan dat bij ons niet? Waarom moeten wij in dit kleine kikkerlandje weer cynischer zijn dan de paus. Het kan toch niet zo zijn dat wij met de Olympische Spelen voor de boeg onze eigen atleten niet geloven".

NRC\Handelsblad, 19 november 1999 © Max Pam