Hamster (2)

        De vermenselijking van het huisdier verloopt voor de bezitter bijna ongemerkt. Bij ons ging het om een paar goudhamsters, twee wijfjes, die zo'n twee jaar geleden in een kooi werden binnengedragen. Al snel verwierven zij zich een vaste plaats in ons gezin. Op vaste tijden mochten zij vrij door de kamer lopen, een aandoenlijk tafereel, vooral wanneer zij met volgepropte wangzakken en met een kers of een druif in de bek langs de muren snelden, op zoek naar een veilige plek om hun buit op te smikkelen.
        Wij waren spoedig aan hun aanwezigheid gewend. En zij aan de onze, hoewel wij, gezien vanuit hun perspectief, reuzen waren met benen als kathedralen en handen als machtige grijpkranen. Zij kregen ook een nieuw onderkomen, want een kooi met tralies deed ons te veel aan een gevangenis denken. Het werd een omvangrijk bouwsel van huisjes en holen, aan elkaar verbonden met trappen en meters lange buizen. Er kwam een loopwiel, waarin de diertjes naar hartelust konden voortjoggen, en tevens werd er een soort Euromast geïnstalleerd, die de hamsters na een lange klimtocht de gelegenheid gaf de wereld te beschouwen vanuit een plek, vlak onder het plafond. Wij waren trots op de architectuur van ons bouwwerk, dat zijn functionaliteit even openlijk toonde als het Centre Pompidou. Wij noemden het Hamster-City.
        Er was in Hamster-City ook een hamsterrestaurant, waar de meest uiteenlopende gerechten werden geserveerd. De dagelijkse aanvoer werd verzorgd door zo'n moderne dierenspeciaalzaak, die een gevarieerde assortiment aan hamstervoedsel kan aanbieden. Naast vers fruit, hooi en allerlei soorten vitamines, zijn er hamsterkoeken, hamsterwafels, geperste graantrossen, müslistengels met caramelsmaak en al of niet gedroogde Egyptische treksprinkhanen. Er bestaan zelfs hamsterkroketten en als dessert wordt hamsteryoghurt aanbevolen, een zuivelprodukt in vaste vorm, dat volgens het etiket dient ter verhoging van "het knaagplezier".
        Meer dan twee jaar leidden onze hamsters - voor zover wij dat konden waarnemen - een gezond en gelukkig bestaan, maar een maand geleden voltrok zich een klein onheil: een van de hamsters begon te bloeden uit haar vagina. De veronderstelling mijnerzijds dat hamster ongesteld was geworden, werd door mijn huisgenoten als onzinnig weggewuifd. En inderdaad, de stapel hamsterliteratuur die de volgende dag werd aangeschaft, leerde dat een tweejarige hamster de menopauze al ruimschoots is gepasseerd en daarom niet langer geslachtsrijp kan zijn.        
        Bovendien las ik in een van die boeken dat de eerste levende goudhamsters pas in 1930 zijn waargenomen. In dat jaar ontdekte de zooloog prof. Aharoni in de Syrische woestijn het hol van een hamstermoeder met acht jongen. Hij groef het nest uit en bracht het naar de universiteit van Jeruzalem, waar de dieren zich tot een kolonie vermenigvuldigden. Vandaar ook begon de diaspora van de hamster, maar ik zal het aan de lezer overlaten om deze metafoor met het joodse volk verder uit te werken.
        Intussen werd het duidelijk dat onze hamster ernstig ziek was. Haar wangzakken propte zij niet meer vol en omdat zij nauwelijks meer tot klimmen in staat was, zagen wij haar nog maar zelden in de top van de Euromast. Een speciale hamster-antibioticakuur, aangeraden door de dierenspeciaaldokter, bracht geen zichtbare verbetering en op een ochtend troffen wij haar levenloos aan, een vachtje dat al bijna hard was geworden. Nog diezelfde dag werd onze hamster begraven.
        Dit ritueel, dat in vele Hollandse huisgezinnen wel eens heeft plaats gevonden - er wonen in ons land naar schatting zo'n half miljoen hamsters - zou ik onvermeld hebben gelaten, als niet kort daarna ook onze tweede hamster was gaan bloeden. Om herhaling te voorkomen, werd nu binnen ons gezin op hardere maatregelen aangedrongen. Opnieuw werd de gang naar de dierenspeciaaldokter gemaakt en dit keer luidde de diagnose: baarmoederontsteking.
        "Valt dat niet te opereren?", vroeg mijn vrouw voorzichtig, "dat gebeurt toch ook bij mensen".
         De dierenarts krabde zich achter zijn oor. Opereren van een hamster? Dat gebeurt vrijwel nooit, maar in principe kon het natuurlijk wel.
        "En wat moet zo'n operatie kosten?", vroeg ik.
        "Als alles normaal verloopt, zo'n 165 gulden".
        "Zo'n 165 gulden? Daar kun je veertig nieuwe hamsters voor kopen!", riep ik in een plotselinge opwelling.
        De wereld staat in brand en wij dan doen daar weinig aan, want pas wanneer leven en dood zo dichtbij zijn, wordt elke economische overweging opgevat als een teken van hardvochtigheid.
Twee dagen later werd de buik van onze hamster met een scherp mesje opengesneden. Toen wij haar opzochten, was zij nog in coma. Zij lag op een kruik, met een dekentje over zich heen. Haar kopje stak er bovenuit. Zij lag met gesloten ogen te slapen. Het was zoals in een tekenfilm van Disney, maar dan in het echt.
        Weer twee dagen laten mochten wij haar meenemen. Zij wankelde nog op haar pootjes, maar de operatie werd als geslaagd beschouwd. In de loop van de week begon zij weer te eten en voor het eerst in lange tijd probeerde zij weer te klimmen. Maar toen kwam de terugval. Zij begon te rillen en voelde koud aan. 's Nachts om twee uur de dierenarts gebeld. Die wilde nog langs komen en gaf een spuitje. Mijn vrouw legde de hamster in de kom van haar hand en daar stierf het diertje, never to sleep again.
        Voor de opgelopen kosten hadden wij, zo heb ik inmiddels berekend, zo'n honderd nieuwe hamsters kunnen kopen. Hamster-City staat al enige tijd leeg. Wij hebben ook geld overgemaakt aan een steunfonds ten bate van verdreven vluchtelingen, want al zijn wij een beetje sentimenteel, wij zijn graag ook goede mensen.

© Max Pam