Hoogstpersoonlijk

        Als u het staatsieportret van het Republikeins Genootschap er nog even bij pakt en u kijkt goed dan kunt u mij er ook op vinden. Ga met u vinger via de das van Pierre Vinken en de oorlel van Martin van Amerongen naar het brilmontuur van Sjeng Kremers, en daal dan af naar de schouw van de open haard. U komt dan vanzelf bij dat notenhouten dressoir. Daaronder zit ik. Die witte puntjes bij de balpoten, dat zijn mijn vingertoppen.
        Ik kom er zelf maar mee, want eens wordt het toch ontdekt. Gelukkig had ik al direct in de gaten dat het een studentikoze bijeenkomst was, die gedenkwaardige avond van Vinkens pensionering. Vandaar dat ik, toen Pierre de zelfontspanner van zijn fototoestel in de aanslag bracht, onmiddellijk riep: "Buiken!". Thom de Graaf, die naast me stond, zette een enorme sprint in en wist nog juist voor de fatale klik de gang te bereiken. Ook Wim Deetman schoot weg. Later hebben wij hem bibberend op de wc aangetroffen. Zelf wist ik mij zo klein te maken dat ik net onder het dressoir paste. Dat was even nodig. Als je ooit nog eens in aanmerking wilt komen voor een lintje, kun je maar beter niet gezien kon worden in dit gezelschap.
        Alleen Ben Knapen bleef staan. Arme Ben. Op de foto zie je hem nog argeloos jongensachtig in de lens kijken. Niks in de gaten. Toen de flits verblindde, was de hakbijl gevallen. En had hij nou nog maar helemaal aan de zijkant van de foto gestaan, verscholen achter de hooggeleerde Zoetendijk, dan was er misschien niet eens zo veel aan de hand geweest, maar nu stond hij helemaal in het midden, precies naast Pierre. Wat Ben na publicatie van die foto allemaal te horen heeft gekregen, zal ik u maar besparen.
        Toen de foto genomen was, konden we weer te voorschijn komen. Hoewel Deetman er niet op stond - alleen rechts onderaan ziet u nog een schaduw - bleef hij erg zenuwachtig. Als burgemeester van Den Haag was hij ontzettend bang dat hij er last mee zou krijgen. Wij hebben nog getracht hem te troosten, maar dat viel niet mee. Hij ging zichtbaar ontdaan naar huis. Normaal gesproken zou ik dit over Deetman natuurlijk niet verteld hebben, maar ik moet wel, omdat ik vrees dat u anders zijn recent optreden niet kunt begrijpen.
        Toen Deetman het Genootschap verliet, prevelde hij: "Hoe kan ik dit goedmaken, hoe kan ik dit goedmaken…?". En hij heeft het nu goed gemaakt. Zoals u gisteren in de krant hebt kunnen lezen, zijn er in Maastricht twee mannen gearresteerd wegens het beledigen van het Koninklijk Huis. Volgens het ANP heeft Deetman "hoogstpersoonlijk" de politie gewaarschuwd toen op het internet de beledigende teksten las. De politie is daarop direct aan het arresteren geslagen en één verdachte schijnt al bekend te hebben.
        U dacht misschien dat een burgemeester van Den Haag hoogstpersoonlijk wel iets beters te doen heeft dan de drukbezette politie aan het werk te zetten voor het opsporen van koninklijke beledigingen. Maar sinds Alexander Cohen in 1896 de koning voor een gorilla uitmaakte en Domela Nieuwenhuis daarvoor zakkies mocht plakken, hebben wij nooit meer een echt mooi proces gehad voor majesteitsschennis. Het wordt weer eens tijd.
        Hoe erg de beledigingen zijn, heb ik uit het bericht niet kunnen opmaken. Verslaggevers, wilt u de volgende keer wat explicieter zijn! Het enige citaat dat het ANP durfde weer te geven, ging over Maxima, die op de site "een ultrarechtse dochter uit de gelederen van de beruchte Argentijnse junta" wordt genoemd. Of ze ultrarechts is weet ik niet, maar verder lijkt de zin me correct. Bovendien is Maxima vooralsnog helemaal geen lid van het Koninklijk Huis, dus dan zou het hier om een geval van majesteitsschennis avant la lettre moeten gaan.
        In ieder geval weet u nu waarom Deetman zich zo inspant. Onlangs suggereerde Jan Mulder, nota bene op de voorpagina van De Volkskrant, dat onze vorstin iets heeft gehad met Laurens Jan Brinkhorst. Door de heer Deetman wordt daar hoogstpersoonlijk nog op gestudeerd. Ik zie ook daar wel een proces in met alle sensationele gevolgen van dien. Ik bedoel: dat is het knappe van Deetman. Hij doet net alsof hij vóór de monarchie is, maar stiekem stelt hij alles in het werk om de belachelijkheid van de monarchie te bevorderen.

NRC\Handelsblad, 5 mei 2000
        


terug naar de inhoudspagina