De TV-Kapper, of van Finsterwolde tot het Heemstedeplein

        Karel van het Reve heeft eens voorgesteld om Finsterwolde en Beerta overheidssubsidie te geven, zodat ze als communistische enclaves in een kapitalistische wereld kunnen voortbestaan. Dat dierentuingevoel voor uitgestorven soorten krijg ik ook als langs de studio loop van de TV-Kapper. Die ligt namelijk vlak bij mij in de buurt, op de hoek van het Heemstedeplein in Amsterdam. Als ik een croissantje ga halen bij de bakker verderop, kijk ik wel eens naar binnen. Ook als er niet wordt gefilmd, wat meestal het geval is, hangen er wel een paar jongeren rond die aan elkaars haar frunniken. De sfeer is landerig en veel is er meestal niet te zien. Toch hoop ik dat ik hier nog vaak langs mag lopen, want de TV-Kapper is het alleronbenulligste programma dat ooit op de Nederlandse televisie is uitgezonden. Ik voorspel dat de TV-Kapper geen lang leven beschoren is, maar eigenlijk zou het net als Finsterwolde en Beerta tot in lengte van dagen in stand gehouden moeten worden, als symbool van wat er op de Nederlandse televisie mogelijk is geweest.
        Wij hebben Big Brother, wij hebben De Bus en wij hebben zelfs Sylvia de Leur die haar verlepte kop per NET5-chirurg publiekelijk laat opliften, maar een direct verslag uit een kappers denktank, dat hebben wij nog niet gehad. Terecht, dat de lat voor de TV-Kapper aanvankelijk wel erg hoog is gelegd. Toen Desiree van Grinsven, gedetacheerd producent van John de Mol, werd gevraagd wat de TV-Kapper beoogde, was het antwoord dat het programma vooral "het spiegel-van-de-maatschappij gevoel" wilde laten zien.
        Nou, dat hebben wij geweten!
        Al direct bij de eerste klant werd duidelijk hoe onze maatschappij er in de spiegel uitziet. Die eerste klant, een jonge vrouw met een haardos die aan een onwijs gave spoeling toe was, bleek nog nooit gehoord te hebben van de Volendamse cafébrand waarvoor heel medisch Nederland inmiddels was uitgerukt. "Het spiegel-van-de-maatschappij gevoel" bleek leeg te zijn, maar dat deerde omroepbaas Karel Doodewaerd allerminst in zijn positieve waardering. "Het is toch heel onthullend in dit informatietijdperk dat zulke belangrijke gebeurtenissen sommige mensen volledig ontgaan", zei hij opgetogen tegen Het Algemeen Dagblad. Ook nadien is er in de spiegel van de kapper nauwelijks iets te zien geweest. Zelfs voor de in saaiheid getrainde reality-liefhebbers was het zo weinig dat netmanager Joop Daalmeijer inmiddels heeft gedreigd het programma bij gebrek aan kijkers van het scherm te halen.
        Het wonderlijkste van alles is nog dat de TV-Kapper werd ontwikkeld door een publieke omroep. Het project lijkt helemaal te zijn toegesneden op de commerciëlen, maar niets daarvan. Het was de TROS, een graantje meepikkend van de reality-hype, die bij de Raad van Bestuur van de NOS enkele miljoenen heeft weten los te krijgen. Je kunt van die John de Mol zeggen wat je wilt, maar zo langzamerhand begin ik een grenzeloze bewondering te krijgen voor de geniale wijze waarop hij werkelijk iedereen, telkens opnieuw, al dat onnozels weet aan te smeren.
        Vorige maand maakte Joop Daalmeijer overigens bekend dat de publieke omroepen voor het eerst na jaren een sprongetje voorwaarts hebben gemaakt in de kijkcijfers. Het marktaandeel is gegroeid van 36.1 naar 38.1. De oorzaak daarvan ligt in de herprogrammering over verschillende netten, waardoor programma's beter "in de etalage kunnen worden gezet". Een van die programma's is Het Elfde Uur van Andries Knevel. "Dat trekt nu twee keer zo veel kijkers", zei Daalmeijer trots.
        Twee keer zoveel Knevel, ben ik daar blij mee? Onlangs zag ik hem weer, nog altijd in dienst van de EO, de omroep die homoseksuelen en ongetrouwde moeders weert. Omdat God in één keer alles geschapen schijnt te hebben, ging hij in de publieke zendtijd te keer tegen de evolutietheorie en tegen de wetenschap. Een mooi gezicht. Laat ook hem blijven in naam van de publieke zaak, net als de TV-Kapper en net als Finsterwolde en Beerta.

FEM De Week, 20 januari 2001 © Max Pam


terug naar de inhoudspagina