Volle maan


        Als alles goed gaat, word ik deze week vader van een zoon. Dank u. Achttien jaar geleden ben ik ook al eens vader geworden, toen van een dochter. Destijds was er iets dat ik mij nog goed herinner. Een week voor de geboorte van mijn dochter kreeg ik op een feestje ruzie met een meisje dat de helft van het jaar op Ibiza woonde. Tegenwoordig zou zo'n meisje een piercing in haar neus hebben. Dit meisje beweerde twee dingen: a) dat vrouwen bij volle maan significant vaker ongesteld zijn en b) dat er bij volle maan meer geboortes plaats vinden.
        Beide stellingen, die elkaar ook nog tegenspreken, leken mij van het soort dat vooral in modieuze vakantieoorden wordt aangehangen. Derhalve besloot ik een bronnenonderzoekje te doen naar dit fenomeen en daarvoor belde ik met Piet Vroon, toentertijd een beroemd psycholoog en nog niet het psychiatrisch geval dat later zelfmoord zou plegen. Vroon gaf mij inderdaad een heleboel handige tips over hoe en waar ik literatuur kon vinden naar de effecten van volle maan. Tot mijn verrassing bleek nogal wat wetenschappelijk onderzoek over dit onderwerp te zijn verricht. Dagen lang zat ik in de bibliotheek. Toen ik na een week genoeg gegevens had verzameld voor een artikel verscheen in de Volkskrant een column van Piet Vroon over, u raadt het al, de invloed van de volle maan.
        Les 1: Geef nooit een goed idee weg. Het kan u de Nobelprijs kosten.
        Les 2: Wat de volle maan betreft, bleek zo'n beetje alles te zijn onderzocht. Niet alleen of er meer baby's worden geboren en of vrouwen vaker ongesteld worden, maar ook of de kans op verliefdheid toeneemt, of er meer gevreeën wordt, of er meer fooien worden gegeven, of psychisch gestoorden onrustig worden, of er meer vissen worden gevangen, of de vruchtbaarheid van ratten toeneemt, of overspel aantrekkelijker wordt en of de bioscopen al dan niet voller zijn, enzovoort, enzovoort. In al deze gevallen was de relatie: nul komma nul. Het maakt niets uit of het volle maan is. Voor de padvinderij is het misschien handig bij het spoorzoeken, maar verder trekt niets of niemand zich er iets van aan.
        Dat was achttien jaar geleden. Maar nu pak net mijn agenda. Mijn vrouw is door de medische wetenschap voor aanstaande dinsdag "uitgerekend". En dan is het precies volle maan. Kortom, mijn wereldbeeld stort in.


Folia, 12 januari 2001 © Max Pam