De NCRV en het fatsoen
Wie geïnteresseerd is in de mensch achter de
bekende Nederlander moet voor de grap eens kijken naar Mens, een interviewprogramma
dat op zondagmiddag door de NCRV wordt uitgezonden. Alleen al het décor
met dat open haardvuur is de moeite waard. Als je niet zou weten dat
het wordt opgenomen in het Zeepaviljoen te Katwijk, zou je denken dat
het door een dronken décorbouwer is ontworpen die tegen zichzelf heeft
gezegd: "Fijn, en nu gaan we het zo truttig mogelijk voor ze maken!".
Onlangs was Catherine Keyl te gast. Ze zat er
met het gewicht dat zij nooit heeft bezeten, maar sinds zij werkloos
is, stuitert zij door het circuit der bekende Nederlanders om te laten
zien dat ze nog steeds bestaat. Af en toen mocht Catherine reageren
op een filmpje. Op een van die filmpjes zag je een landschap met watervallen
- ik dacht aan Canada - en dan hoorde je een zoetgevooisde stem zoiets
zeggen als: "De psycholoog Carl Jung heeft beweerd dat je rijker wordt
door aan zichzelf te werken". Het filmpje stopte dan en interviewster
Annemiek Schrijver stelde vervolgens de vraag: "Aan jezelf werken, Catherine,
heb jij dat nou ook?".
Catherine beaamde dat met een diepzinnig knikje,
maar wat die watervallen daar verder mee te maken hadden en waarom zo'n
griezel als Jung werd aangehaald met iets dat hij vermoedelijk heel
anders heeft bedoeld, werd in het geheel niet duidelijk. "Mens duikt
dieper", staat op de website van de NCRV, en ook valt te lezen dat in
dit programma het Woord het DNA der dingen is geworden. Torenhoge pretenties,
maar ondertussen is Mens van hemeltergende onbenulligheid. En alsof
niet erg genoeg is, laat Annemiek Schrijver zich op die website ook
nog eens vergelijken met een andere, even geweldige interviewer: Ischa
Meijer.
Hahaha, het arme schaap durft wel!
Sinds de NCRV haar 75-jarig bestaan heeft ingezet
met een campagne waarin zij zichzelf op de borst slaat als de omroep
van fatsoen, respect, liefde en vertrouwen, is er van alles misgegaan.
Wij denken bijvoorbeeld aan Violet Valkenburg, het altijd invoelende
NCRV-gezicht dat overal opdook als ziekte en dood de kijkcijfers moesten
opkrikken. Nu is Violet door diezelfde NCRV aan de kant gezet, omdat
ze te oud is.
Maar veel onsmakelijker is de affaire rond het
programma NCRV-Dokument, een tweeluik dat juni vorig jaar werd uitgezonden.
Documentairemaker Thom Verheul liet daarin een domineesdochter aan het
woord, die vertelt door haar vader te zijn verkracht. Daardoor was zij
twee keer zwanger geraakt, maar haar vader had haar tot abortus gedwongen.
Een ander incestslachtoffer had naast een aantal abortussen ook een
paar kinderen gekregen, maar die waren weer vermoord of verkocht.
Nu zou je denken dat een documentairemaker met
zo' onderwerp voorzichtig omgaat. Niet zo lang geleden vertelde een
Belgische vrouw op de televisie dat tijdens een orgie kinderen waren
opgegeten, maar dat bleken verzinsels. In de zaak van de domineesdochter
kwam de familieleden in het geweer. Zij maakte er bezwaar tegen dat
ze overal buiten waren gelaten en geen enkel weerwoord hadden gekregen.
Verheul had de dochter klakkeloos geloofd en alles wat zij hem vertelde
ook uitgezonden, met als gevolg dat de reputatie van verschillende onschuldigen
in diskrediet is gebracht. Inmiddels is namelijk duidelijk geworden
dat vrijwel alles aan deze incestverhalen gelogen is.
In de rechtzaak die ervan gekomen is, heeft
de NCRV erkend dat er fouten zijn gemaakt, maar toch heeft men zich
ook verdedigd met curieus argument. Volgens de NCRV is weerwoord in
documentaire helemaal niet nodig. Een documentaire vertelt het verhaal
van iemand en het waarheidsgehalte van wat wordt gezegd, doet er niet
toe. Het is een portret en bij een portret kan de maker een beroep doen
op "meer artistieke vrijheid".
Zelden is het begrip artistieke vrijheid zo
verkracht. Als de NCRV een fatsoenlijk omroep was geweest, had zij die
Verheul met een trap onder zijn artistieke kont Hilversum uitgeschopt.
FEMdeWeek, 31 maart 2001
|