Als persoon

    Het is u misschien niet opgevallen, maar vorige week hebben 1300 jonge homoseksuelen een petitie aan minister Van Boxtel aangeboden. In deze petitie uiten de jonge homoseksuelen hun verbazing over het negatieve beeld dat is ontstaan van hun goeroe William Gay. Eerder kwam Gay in opspraak naar aanleiding van zijn discriminerende uitspraken over Marokko en de Marokkanen.
    Volgens Gay is Marokko een zondige identiteit, zoals beschreven wordt in het heilige boek van de homo's. Daarin valt te lezen hoe de bewoners van dat land worden vernietigd. Marokko - aldus Gay - is een gevaarlijk verschijnsel, direct in strijd met de menselijke waardigheid. Gay reageerde geschokt op het feit dat de Nederlandse staat inmiddels de gelijkwaardigheid van Marokkanen in de wet heeft opgenomen. Weliswaar leest Gay geen woord Nederlands, maar hij zag op internet dat de Marokkanen alle rechten krijgen die hen door het Heilige homoboek worden ontzegd. Marokko is, zo betoogde Gay verder, schadelijk voor de Nederlandse samenleving. Als er nog meer Marokkanen komen, blijven er geen Nederlanders meer over. Door de Marokkanen te accepteren heeft het Nederlandse parlement Nederland ter dood veroordeeld. Marokko is een ernstige ziekte en de Marokkanen staan lager dan honden en varkens.
    Op deze uitspraken is William Gay inmiddels heftig aangevallen, maar volgens de homoseksuele jongeren ten onrechte. Zij menen dat de woorden van Gay uit hun context zijn gehaald en verkeerd begrepen zijn. In hun petitie schrijven de homoseksuele jongeren dat zij William Gay kennen als "een bekwame tolerante en maatschappelijk zeer betrokken man". Weliswaar keurt hij Marokko af, maar dat betekent niet dat hij Marokkanen als persoon afkeurt. Integendeel, Gay wil de Marokkanen juist graag helpen hun ziekte te overwinnen.
    In hun petitie verwijzen de homoseksuele jongeren naar de Griekse filosoof Plato, die de werkelijkheid zag als een reeks van ideeën. Dat is ook reden dat men tegen de idee Marokko kan zijn, maar vóór de Marokkanen als personen. Marokko vertegenwoordigt hier als het ware het zuivere kwaad, maar omdat de werkelijkheid vergeleken bij de absolute idee nooit meer kan zijn dan een zwakke afspiegeling, zou het onrechtvaardig zijn om de Marokkanen als persoon iets kwalijk nemen. De homoseksuele jongeren verwerpen dan ook de stigmatisering van de Marokkanen. Zij wijzen erop dat zij Marokkanen hebben onder hun beste vrienden en vriendinnen. Die vriendschap wordt al van oudsher gevierd in de Marokkaanse badhuizen en William Gay heeft al voorgesteld om elkaar daar in dialoog te ontmoeten. Hij is volkomen bereid de Marokkanen als persoon bij te staan en te verlossen van de absolute Idee Marokko. Iedereen kan genezen van de Idee Marokko, zelfs Marokkaanse personen.
    De homoseksuele jongeren hebben hun petitie nader toegelicht met de denkbeelden van de Weense filosoof Otto Weininger, die in 1905 zelfmoord pleegde in het sterfbed van Beethoven. Weininger verwierp de idee van "das Judentum an sich", maar hij was niet tegen joden als persoon, aangezien hijzelf een jood was. Vooral antisemieten zagen in de filosofie van Weininger een theoretisch handvat om het jodendom te vernietigen, maar volgens de homseksuele jongeren zijn de woorden van Weininger uit hun context gehaald en door velen verkeerd begrepen. Als Hitler meer oog had gehad voor het onderscheid tussen de Idee en de Persoon waren de vernietigingskampen nooit tot stand zijn gekomen.
    De homoseksuele jongeren die hoopten met hun petitie meer begrip voor hun standpunt te verwerven, moesten echter teleurgesteld constateren dat de minister er heel anders over dacht. Zo zei Van Boxtel dat het in elkaar rammen van Marokkanen door homoseksuele jongeren nu eindelijk moet stoppen. Volgens de minister is er momenteel een wetsvoorstel in voorbereiding dat niet alleen verbiedt om een mes mee naar school te nemen, maar dat ook het bezit van de idee Mes strafbaar stelt.
    Helaas viel het antwoord van Van Boxtel bij de homoseksuele jongeren niet in goede aarde. Zij begonnen met rotte eieren te gooien en molesteerden de minister. Een van de homoseksuele jongeren schreeuwde dat hij niets had tegen een minister als Idee, maar dat hij de minister wel degelijk als persoon wilde aanspreken op dit probleem. Hij gaf de minister een stomp in het gezicht. Daarna vluchtte de minister weg door de deur. Die stond als Idee wel open, maar bleek als Ding an sich gesloten. De minister hield er als persoon een buil aan over.

NRC\Handelsblad, 23 juni 2001