Iets multimediaals, of zonder schaamhaar de straat op

        Geheel volgens de laatste mode heeft Marion Bloem iets multimediaals bedacht. Haar nieuwste roman Games4Girls is één groot internetgebeuren, één groot internetfeest. Zo leest de schrijfster op de website van het NCRV-radioprogramma Nachtlicht (www.ncrv.nl/nachtlicht) - niet te verwarren met Candlelight - enkele fragmenten voor. Maar dat is nog lang niet alles. Daarnaast is er de website van haar boek (www.Games4Girl.nl) en de website voor de hoofdpersoon van haar boek (www.Xohra.nl.).
        De websites zijn ontworpen in een stijl die erg aan Oilily doen denken, een modelijn van kinderkleding die vooral populair is in het Gooi en in Amsterdam-Zuid, en dan vooral in de buurt rond de PC Hooftstraat en de Beethovenstraat. Gezellige kleurtjes, katjes, engeltjes, gedichtjes, bloemmetjes, Marion Bloemmetjes. Prrr, oelioelioeli, tuttuttut, prrr, wat mummelt ons kindje daar, dat soort dingen. Eerst dacht ik nog dat er een heel bureau van ontwerpers zat achter de vormgeving van Games4girls, maar als je even door klikt, blijkt dat Marion Bloem niet alleen schrijfster is, maar ook een beeldend kunstenaar. Het dubbeltalent Marion Bloem maakt deze poëziealbumkunst helemaal zelf.
        Games4girls. Ha, grappige spelling! Dat kan ik ook: minister-president 3svan8. Games4girls. Not4me, zou Nabokov zeggen.
        De hoofdpersoon uit Games4girls is een schattig, stout meisje. Ze haalt met haar vriendinnen kattenkwaad uit. En ze heet Xohra. Niet Nina, Koba of Emma, maar gewoon Xohra. Schattig toch. Wie de website van Xohra bezoekt, wordt ontvangen met een venster, waarin de lezer langs aforistische wijze een wijze raad meekrijgt. Xohra heeft het goed met ons voor. Ze wil niet dat wij in zeven sloten tegelijk lopen. Daarom heeft zij haar blauwe internettegeltjes aan onze internetmuur gehangen.
        Xohra zegt: "De pot verwijt de ketel tot de sleutel niet meer past".
        Xohra zegt: "Bedenk. Ook de bomen in het bos moeten gekapt worden".
        Xohra zegt: "Stel je bij alles wat je vandaag ziet, hoort, proeft, voor dat het de laatste keer is".
        Xohra vraagt: "Mollig zijn is mooi, maar is dun niet mooier?".
        Xohra adviseert: "Hou je bezig met nonsens, vergeet sense".
        En Xohra zegt: "Zelfmedelijden is overbodige luxe. Poets je schoenen, scheer je schaamhaar en ga de straat op".
        Dat laatste heb ik gedaan. Ik begon mijzelf zo te beklagen dat ik dit boek moest bespreken dat ik in het opvolgen van Xohra's raad nog de enige redding zag. Arme ik. Hoeveel pagina's moest ik worstelen met deze nonsens, terwijl ik tegelijkertijd probeerde de sense te vergeten? Dus poetste ik mijn schoenen, schoor mijn schaamhaar en ging de straat op. Wat mijn gepoetste schoenen met mijn geschoren schaamhaar te maken had, was mij niet helemaal duidelijk. De mensen die naar mijn gepoetste schoenen keken, kregen er geen beeld bij van mijn schaamhaar. En je kunt toch ook niet zo maar op straat je broek uittrekken? Pas toen ik 's avonds weer thuis kwam en in bed aanschoof, begon mijn vrouw hard te lachen.
        Games4girls. Geen kunst over middelbareschoolmeisjes, maar middelbareschoolmeisjeskunst. Samen Nouchka en Sonja doet Xohra dingen die eigenlijk helemaal niet mogen voor middelbareschoolmeisjes. Argeloze mannen versieren, terwijl de twee andere middelbareschoolmeisjes stiekem toekijken, en dan heel hard giechelen. Plagen, vechten, een bende van middelbareschoolmeisjes vormen, lekker katten, leraren pesten en vooral stout zijn. Kortom, Games4girls is helemaal NCRV. Een Perzisch tapijtje op tafel en dan gezellig mens-erger-je-nieten. Gemeen hoor, Nouchka, om mij er af te slaan! En dan lachen.
        Algehele truttigheid, maar in een nieuw jasje. Een internetjasje.
        De drie middelbareschoolmeisjes zijn natuurlijk wel vroegrijpe middelbareschoolmeisjes. Ze schrijven aan elkaar zulke brieven: "Ik was een taaie exotische eetbare paddestoel zonder smaak, Nouchka was een rijpe glanzen rode tomaat om in te happen, jij was het geklutste ei, de mixer jou turbulente emotionele ingewikkelde geschiedenis met je vader, de koekenpan was H. en onze afkeer van onze ouders was de hete boter waarin de lekkerste omelet ter wereld gebakken werd: onze niet te evenaren vriendschap".
        Ja, en ik mag een blauwe boon wezen als dit iets met literatuur te maken heeft.
        Af en toe krijgen wij in Games4Girls iets diepzinnigs in de maag gesplitst. Een levensles of een kleine verhandeling over kunst of over hoe je schrijven moet. Ja, dat schrijven, het kwam Marion Bloem als het ware aangewaaid: "Ze kwamen vanzelf de grotemensenzinnen. Misschien flarden uit televisiejournaals, dankzij een fotografisch geheugen in mijn hersenpan gemetseld, of langs genetische weg verzameld in een groepje cellen dat als zware artillerie in mijn cortex zat opgeslagen om in situaties van dreigende kwetsbaarheid als preventieve aanval op iedereen en alles te worden afgevuurd. Ik toverde woorden uit mijn mond die ikzelf vaak niet begreep".
        Zeg dat wel. Ik geloof trouwens dat ze ook woorden uit haar tekstverwerkertje tovert die zij zelf niet begrijpt. Dat een fotografisch geheugen kan metselen, lijkt me trouwens onwaarschijnlijk. En een groepje cellen dat als zware artillerie in de cortex opgeslagen zit, is ook heel erg, maar dat krijg je ervan als je met een kanon op een mug schiet. Over de vijftig is ze nu, maar Marion Bloem is met haar Blechtrommeltje eeuwig jong gebleven. Ze is nog altijd dat giebelende meisje, dat in radeloze paniek raakt als haar katje ziek wordt. En altijd maar kissebissen. "Zal ik wel of niet vertellen hoe we de broertjes toegang tot onze wereld verboden?", vraagt ze de lezer. Je bent geneigd om heel hard "nee!" te roepen, maar uiteindelijk heb je niets te vertellen. Ze doet het toch.
        Af en toe word je in Games4Girls gemaand nog eens die website van Xohra te bezoeken. 't Is wel een rare site, die de zwarte artillerie in mijn cortex uit het lood slaat. Want temidden van al die katjes, kleurtjes en engeltjes, is er ook een Xohra beleggersgids, voor als de meisjes later niet meer weten wat ze met het geld van hun rijke mannen moeten doen.
        Xohra zegt: "En…hoe eerder je met beleggen begint hoe meer je tijd hebt om iets te verdienen".
        Xohra zegt: "Aandelen kun je beter kopen met geld dat je de komende jaren niet nodig hebt zodat je niet gedwongen bent ze te verkopen op een ongunstig moment".
        Wat heeft dat te betekenen? Heeft Marion Bloem via Xohra's Text Factory ter promotie van haar boek ook al een contract afgesloten met het Financieele Dagblad? Weten ze bij de NCRV daarvan?
        Helaas heet zo'n ratjetoe van nonsens tegenwoordig "een multi-media project". Wil je mensen geil maken, spreek van een multi-media project. Mutimediaal ligt de toekomst open en omdat ik nu ook eens wilde weten hoe met mij als recensent gaat aflopen, klikte ik op Xohra's horoscoop. Als maagd kreeg ik te horen dat het de komende tijd afzien wordt. Maar er is hoop: "Verpot je geraniums en laat ook de buurt genieten van je aanwinst". Dat ga ik meteen doen, zodra mijn schaamhaar weer is aangegroeid.

HP\De Tijd, 3 maart 2001 © Max Pam