DE MATCH OM HET WERELDKAMPIOENSCHAP SCHAKEN

PARTIJ: 7 (19 oktober 2000)

        Zou er iets mis zijn in het hoofd van Gari Kasparov? Die vraag zoemde gisteren rond in de toernooizaal toen hij met wit na slechts elf zetten remise voorstelde. Uitdager Vladimir Kramnik die in deze match om de wereldtitel voorstaat, had natuurlijk geen enkele reden om te weigeren. Kramnik leidt nu met 4-3.
        Er wordt wel eens gezegd dat krankzinnigheid de beroepsziekte is van de schakers, maar ondanks zijn opvliegend karakter is Kasparov eigenlijk altijd een toonbeeld van rationaliteit geweest. Hij is er de man niet voor om in een bui van balorigheid een wit-partij weg te smijten. In een tweekamp is met wit spelen wat de opslag is bij tennis. Zo'n kans op voordeel geef je niet zo maar weg, tenzij er een bromvlieg in je hoofd zit die al het denken onmogelijk maakt. Wat zit Kasparov dwars? Dat was vooral ook de vraag de bezoekers bezighield. Twintig pond entreegeld hadden zij betaald en toen mochten zij na elf onbenullige zetten naar huis. Voor minder zijn revoluties uitgebroken.
        Behalve met Kasparovs eigen teleurstellende spel heeft het misschien ook iets te maken met een bizar conflict dat zich heeft afgespeeld in de perskamer van het toernooi. Sinds de tweede ronde wordt de match zeer kritisch gevolgd door John Henderson, een schaakjournalist die verslag doet voor CNN, het dagblad The Scotsman en de site Chess Centre. Al een paar keer had Henderson zich geërgerd aan de beperkingen die de journalisten door de organisatoren zijn opgelegd. Foto's maken mag alleen na toestemming. Zelfs in de perskamer dient men daar rekening mee te maken.
        Verder maakte Henderson melding van een conflict tussen Kramnik en de organisaterende instantie Braingames. Men zou het Kramnik ernstig kwalijk nemen dat hij zijn aantekeningen publiceert op de website van Kasparov (www.kasparovchess.com). Hoewel Kramnik dat tot dusver ontkent, zou er zelfs een contract zijn getekend waarin de uitdager belooft dat de rechten van zijn analyses exclusief aan Braingames toe behoren. Om nog wat extra peper in de wonde te strooien, gebruikte Henderson de omschrijving Deadbraingame, hij de twee toernooileiders Raymond Keene en Eric Schiller vanwege hun buikige omvang en hun voorkeur voor lekker eten de typering "Hardy & Hardy" meegaf.
        Allemaal onschuldig, zou je zeggen, maar Keene dacht daar heel anders over. De zesde partij was nauwelijks begonnen of een gespierde klerenkast stormde de perskamer binnen en sommeerde de journalist de perskamer te verlaten. Henderson kon nog net zijn laptop en zijn andere spulletjes bijeen grabbelen, voordat hij het gebouw van de River Side Television Studios werd uitgezet.